ละลายหัวใจนายน้ำแข็ง

สุขสันต์วันเกิด

" ท่านประธานอย่าพึงไหล่พีออกนะคะ พีสัญญาจะระวังให้มากกว่านี้ค่ะ ถ้า้ม่านประธานไม่ชอบหน้าพีจะพยายามหลบค่ะ แต่อย่าพึ่งไล่พีออกเลยนะคะ " มือเล็กยกไหว้ที่กลางอกอย่างอ้อนวอน

" ผมให้โอกาสคุณหางานใหม่หนึ่งอาทิตย์แล้วมาเขียนใบลาออกซะ " คำพูดที่เหมือนฝ่ามือใหญ๋ตบเข้าหน้าอย่างแรง

" ท่านประธานคะ " แววตาเศร้าของเธอถูกส่งให้คนตรงข้ามแต่กระนั้นเขาก็ยังมองเธอนิ่งราวกับไม่แยแส

" เชิญ " เขาพูดคำสั้นๆแค่นั้นก่อนจะก้มหน้าลงดูเอกสารไม่สนใจเธอ

หญิงสาวเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานด้วยความรู้สึกห่อเหี่ยว พร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่

" ทำงานวันเดียวก็จะโดนไล่ออกเลยหรอวะเนี่ย " เธอบ่นกับตัวเองอย่างเหนื่อยหน่ายในชีวิต

ร้านเค้กหญิงเบเกอรี่

" สวยจังเลยพี่หญฺงแต่เสียดายไม่มีประโยชน์แล้ว " พีพีมองดูเค้กในกล่องด้วยสายตาเศร้า

" ทำไมล่ะพี "

" พีโดนท่านประธานไล่ออกแล้ว " พูดทั้งเบ้ปากเหมือนเด็กที่กำลังจะร้อง

" เอาน่า ไหนๆก็ได้เค้กแล้วเอาไปให้เขาก่อนจะเกิดะไรค่อยว่ากัน " หญิงตบไหล่ปลอบ พีพีคิดตามจะทิ้งก็เสียดายเลยคิดจะติดต่อไปหาประธานอีกครั้ง

" คุณเลขาใช่ไหมคะ " เสียงผ่านเอ่นถามเมื่อปลายสายกดรับ

" ครับ ใครครับ "

" พีพีค่ะ ที่ขึ้นไปเมื่อตอนบ่าย "

" จำได้แล้วครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ "

พีพีบอกจุดประสงค์กับเลขาก่อนที่เขาจะไปรายงานท่านประธาน

" ขอโทด้วยนะครับท่านประธานไม่รับครับ " ประโยคปฏิเสธของเลขาทำให้ใบหน้าหวานผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด

" เดิมทีเค้กนี้ต้องถูกนำส่งให้คุณย่าท่านประธานอยู่แล้ว ผมว่าคุณพีพีเอาไปส่งให้คุณย่าก็จบเรื่องครับ " เลขาพูดเสียงเบาเหมือนกลัวคนข้างๆได้ยินก่อนจะบอกที่อยู่ของคุณย่าท่านประธานมา หญิงสาวจึงมีรอยยิ้มอีกครั้งก่อนจะขับรถไปยังจุดหมาย

บ้านสวนชาญเมือง

ติ้ง หน่อง~~~~

เมื่อยืนอยู่ครู่ก็มีป้าคนนึงเดินออกมา

" มาหาใครคะ "

" ที่นี่ใช่บ้านคุณหญิงอนงค์ใช่มั้ยคะ มาหาคุณหญิงค่ะ "

" รอสักครู่นะคะ " และป้าก็หายเข้าไปในบ้านพักใหญ่ พีพียืนรอพร้อมชะเง้อมองในบ้านก่อนจะเห็นหญิงสูงวัยคนเดิมก็เดินออกมา

" เชิญค่ะ "

บ้านสีขาวสไตล์โมเดิร์น ล้อมรอบด้วยต้นไม้น้อบใหญ่สนามหญ้ากว้างมีโต๊ะเล็กไว้นั่งรับลม ศาลาเล็กข้างบ้านมีกุหลาบเลื้อยขึ้นเป็นซุ้มมีผู้หญิงสูงวัยแต่งผิวพรรณดีแต่งตัวภูมิฐานนั่งอยู่

" สวัสดีค่ะ "พีพีเดินไปหยุดที่หน้าก่อนจะนั่งย่อลงและยกมือไหว้

" มีอะไรกับฉัน แล้วเธอเป็นใคร " เสียงนิ่งเรียบถามออกมาพานให้ความรู้สึกเสียวสันหลัง

" เป็นพนักงานที่บริษัทค่ะ หนูไม่ทันระวังเลยชนเค้กในมือท่านประธานพัง " หญิงสูงวัยมองหน้าหวานพร้อมกับความรู้สึกคุ้นหน้าอย่างบอกไม่ถูก

" หนูจะเอาไปให้ท่านประธานแล้วแต่ท่านประธานไม่ยอมให้พบ มันเกิดจากความตั้งใจแล้วหนูเลยขออนุญษติเอามาให้คุณหญิงแทนนะคะ " พีพีอธิบาย

" แล้วรู้จักบ้านของฉันได้ยังไง "

" คุณเลขาค่ะ " พีพีส่งเค้กให้ป้าแม่บ้าน

" งั้นนหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ " พีพีกล่าวลาก่อนจะลุกขึ้น

" ไหนๆเธอก็มาแล้วกินข้าวด้วยกันก่อนค่อยกลับสิ " หญิงสูงวัยพูดขึ้นทำมห้ร่างเล็กชะงักไป

" คะ "

" มาประคองฉันหน่อย " มือเหี่ยวยกส่งมาให้เธอก่อนที่จะจับไว้อย่างปฏิเสธไม่ได้และพาเดินเข้าบ้านไป หญิงสูงวันนั่งมองใบหน้าของพีพีอยู่หลายครั้งจนเธอเริ่มสงสัยว่าหน้าเธอมีอะไรติดอยู่หรือเปล่า แต่ก็ได้แต่นั่งตัวเกร็งทานอาหารไป เค้กผลไม้ถูกปักเทียนและนำมาวางด้านข้าง

" พีขออนุญาตถือเค้กให้คุณหญฺงได้ไหมคะ " เธอถามอย่างกล้าๆกลัวๆ เมื่อได้รับคำตอบแล้วเธอก็จัดการจุดเทียนเล่นเล็กขึ้นทันที

" แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู~~~~~" เสียงร้องเพลงให้พร้อมกับรอยยิ้มหวานร่างเริงทำคนแก่อย่างคุณหญฺงอนุงค์อดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม

" ขอบใจมากนะหนู " คุณหญิงเป่าเค้กก่อนจะขอบคุณด้วยรอยยิ้ม พีพีนั่งทานเค้กเป็นเพื่อนคุณหญิงอยู่ครู่ก่อนจะมองเวลาที่ล่วงเลยมาจวนดึกจึงขอตัวกลับ

" แคล้วคลาดปลอดภัยนะแวะมาเยี่ยมฉันได้บ่อยเท่าที่ต้องการ " หญฺงสูงวัยพูดด้วยน้พเสียงไพเราะพร้อมส่งยิ้มให้

" ขอบคุณค่ะ พีลานะคะ " มือเล็กยกไหว้ลาก่อนยิ้มกว้างและเดินจากไป

" ฉันต้องการรู้ภูมิหลังของเด็กคนนี้ " เสียงนิ่งเย็นของคุณหญิงอนงค์ที่เอ่ยต่อชายชุดดำ เขาพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปทำงานที่ได้รับมอบหมาย

กลางดึก รถเบนซ์หรูสีดำวิ่งเข้าสู่บ้านสวนก่อนจอดสนิทที่โรงจอดรถ ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง 189 เซนติเมตร ไล่กว้างห้าเมตร ผิวขาวเนียนรูปร่างกำยำก้าขาลงจากรถก่อนเดินเข้าในบ้านที่ปิดไฟมืดสนิทมีเพียงแสงไฟจากด้านนอกสาดส่องเข้าไปเท่านั้น ความกระหายน้ำทำเขาต้องเดินเข้าไปในครัวเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบน้ำแต่สายตาเหลือบไปเห็นเค้กผลไม่สดก้อนสวยที่มีรอยตัดออกไปสองชิ้น ก่อนจะนึกถึงเหตการณ์เมื่อเย็นที่พนักงานสาวพยายามจะเอาเค้กมาทดแทนก้อนที่เธอชนพัง

" คงไม่ใช่หรอกมั้ง " เสียงพูดเบากับตัวเองเขาเลิกสงสัยและหยิบน้ำเดินขึ้นไปฝั่งที่เป็นห้องนอน ชายหนุ่มมักจะมาค้างที่บ้านหลังนี้ทุกครั้งที่มีโอกาสเพราะเขาอยากให้เวลากับคุณย่าของเขาให้มากๆที่จริงวันนี้เขาต้องเป็นคนถือเค้กฉลองวันเกิดให้กับย่าของเขาเหมือนทุกๆปีแต่เพราะต้องไปพบลูกค้ากระทันหันจึงทำให้มาไม่ทัน ก่อนจะถึงห้องของเขาจะเป็นห้องของคุณหญิงอนงค์ชายหนุ่มจับลูกบิดเปิดอย่างเบามือก่อนพบเข้ากับคุณย่าที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ขายาวก้าวไปหาช้าๆก่อนจะนั่งย่อลงที่ข้างเตียงมองหน้าสวยมีอายุของผู้เป็นย่ารอยยิ้มอบอุ่นที่ไม่ค่อยได้ปรากฎบนใบหน้าให้ใครเห็นเท่าไหร่ เขาหอมลงหน้าผากกว้างที่มีริ้วรอยนั้นเบาๆก่อนเอ่ย

" สุขสันต์วันเกิดครับคุณย่า อยู่กับผมไปนานๆนะครับ " ชายหนุ่มพูดเสียงเบาปนสั่นราวกับจะร้องไห้ เขาสุขใจทุกครั้งที่ได้กลับมาบ้านหลังนี้เขาไม่ต้องปั้นหน้าใส่ใครและไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาหักหลังเพราะผู้หญิงคนนี้จะคอยปกป้องเขาจากสิ่งเลวร้ายพวกนั้นตลอด