ละลายหัวใจนายน้ำแข็ง

น้ำกับฉันเธอกลัวอะไร

"ไม่เป็นไรจริงๆ เพื่อนกันทำไมต้องเกรงใจ" สุดท้ายก็ต้องยอมให้ไบรอันจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายให้อย่างขัดไม่ได้

ก่อนที่เขาจะพามาดูห้อง วิวหลักล้านมาก ระเบียงมองเห็นพระอาทิตย์ขึ้น มีสระว่ายน้ำและอ่างจากุชชี่สุดหรู เตียงขนาดคิงไซส์ ห้องกว้างๆผ้าม่านสีขาวสบายตา ประดับด้วยแจกันและดอกไม้สดราคาแพงตามุมห้องให้ความรู้สึกเหมือนมาสวีทสมกับชื่อห้องจริงๆ พีพีเดินสำรวจรอบๆห้องด้วยความตื่นเต้น จนลืมตัวว่ากำลังมาทำงาน

" ขอบคุณนะไบรอัน" เมื่อได้ยินเสียงของอีกคนเธอต้องเดินกลัมายืนที่ด้านหลังเขาเก็บท่าทีจนไปรอันมองลอบขำกับท่าทีของเธอ

" ได้เสมอ ไปละ ขอให้พักผ่อนอย่างสบายในคืนนี้ " คำพูดทิ้งท้ายก่อนเดินออกไป เหลือเพียงหญิงสาวกับท่านประธานหนุ่ม เมื่อเหลือแค่สองคนบรรยากาศก็แปลกๆเข้ามา

" งั้นเดี๋ยวพีไปออกไปดูรีสอร์ทใกล้แถวนี้ก่อนนะคะ "

" ไม่ต้องพักด้วยกันนี่แหละเธอนอนข้างในฉันจะนอนตรงนี้ " หญิงสาวอ้ำอึ้งไปเล็กน้อยแต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธเขาจึงต้องยอมตามข้อเสนอ

ติ๊ง หน่อง ~~~~~~~เสียงออกหน้าห้องพักดังขึ้นทำให้ทั้งสองคนหันมองพร้อมกับ หญิงสาวหันมามองใบหน้านิ่งของท่านประธานก่อนจะเอ่ยขึ้น

" เดี่ยวพีไปเปิดเองค่ะ "ถุงช้ปปิ้งหลายใบเต็มไม้เต็มมือพนักงานคนหนึ่งถูกส่งให้เธอ

" ของใครคะ มาผิดห้องรึเปล่า "

" คุณปริญสั่งคครับ " พนักงานหนุ่มบอก เมื่อได้ยินดังนั้นพีพีรับของจากเขามาอย่างงงๆ

" เอ่อออ ขอบคุณนะคะ " พนักงานก้มหัวให้เล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป

" ของท่านประธานค่ะ " มือเล็กยืนถุงเหล่านั้นให้เขามองเธอนิ่งไร้ความรู้สึกก่อนจะพูด

" ของเธอ "

" คะ? " เมื่อเปิดดูสิ่งของด้านในก่อนจะพบว่ามันคือเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวของผู้หญิงที่เยอะราวกับจะอยู่เป็นเดือน

" ขอบคุณนะคะ " ฉันหันไปยิ้มหวานขอบคุณเขา แต่กลับได้แค่ใบหน้านิ่งเรียบแววตาดุตอบกลับมา

" เธอค่อยคืนฉันหลังจากลับไป "

" งั้นพีไม่เอาแล้วค่ะ เอาคืนไปเลย " ฉันรีบส่งถุงคืนให้เขาทันที คนตัวสูงหัวเราะหึในลำคอก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปและออกมาด้วยสภาพที่ไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ ผ้าขนหนูผืนเล็กซันหน้าเล็กน้อยผมด้านหน้าที่มีหยดน้ำติดมาจากการที่เขาล้างหน้า เสื้อเชิ้ตสีขาวที่กระดุมถูกปลดออกจนเห็นแผงอกกว้าง ลำแขนที่พ้นออกมาจากการพับแขนเสื้อช่างเซ็กซี่น่าสัมผัส หญิงสาวยืนมองอย่างหลงไหลแต่ต้องประบสายตาให้หันมองทางอื่นก่อนที่เจ้าของร่างจะรู้ตัว ร่างสูงเดินไปยังเตียงกว้างก่อนทิ้งตัวลงอย่างเหนื่อยล้า หญิงสาวไม่อยากรบกวนเขาจึงเลือกที่จะไปเดินเล่นด้านล้างแทน โทรศัพท์มือถือราคาราแพงถูกเก็บภาพบรรยากาศของโรงแรมจนทั่วทุกมุมตามคำสั่ง พีพีรู้สึกนุกกับการทำงานแบบนี้เหมือนได้เที่ยวไปในตัว แต่ต้องมาหยุดที่บันไดทางเชื่อมระหว่างชายหาดกับลานกว้างของโรงแรงก็พบเข้ากับร่างสูงคุ้นตาใบหน้าบึ้งตึงเธอจึงเดินเข้าไปหา

" ท่านประธาน "และนั่นก็เหมือนเรียกสายตากับจ้องมาที่ต้นเสียงแต่มันกลับรู้สึกต่างกับทุกทีที่มอง แต่ก่อนที่เธอจะได้พูอะไรตอบเขาก็ปรับให้มันดุเหมือนเดิม

" หิวไหมคะ "

" อือ " ชายหนุ่มตอบเสียงต่ำในลำคอ

" พีขอเลือกร้านได้ไหมคะ " หญิงสาวขอแต่เหมือนเป็นการบังคับมากกว่า เดินนำเขาไปที่นอกโรงแรมและพบเข้ากับร้านข้าวต้มร้านหนึ่ง

ร้านอาหาร

" เอาต้มเลืดหมู ไข่ต้ม ผัดผักรวม ข้าวเปล่า 2 จานค่ะ " คนหนเานิ่งไม่พูดอะไรตั้งแต่เดินตามออกมาแต่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไร สงัสยกลัวดอกพิกุลจะร่วงละมั้ง

" เอาไรเพิ่มมั้ยคะ พีสั่งให้ " เขากลับส่ายหัวให้เป็นคำตอบ ก่อนจะลงมือทานเมื่ออาหารมาเสริฟ กว่าจะทานเสร็จก็ล่วงเลยมาจนทุ่มกว่าๆ

" พีขอไปเดินย่อยก่อนนะคะ " ฉันบอกเขาเพียงแค่น้้นเพราะคิดว่าเขาคงจะขึ้นห้องไปแล้ว พอเลี้ยวลงมาที่ชายหาดถึงเห็นเงาของเขาเดินตามมา แสงไฟส่องสว่างเป็นจุดๆทำให้บรรยากาศไม่ค่อยน่ากลัวอย่างที่คิด สายลมเย็นๆยามค่ำคืนกับเสียงคลื่นกระทบหาดทรายให้ความรู้สึกผ่อนคลาย

" ถ่ายรูปให้หน่อยได้มั้ยคะ " พีพีหันไปพูดกับคนด้านหลังเมื่อเห็นมุมถ่ายรูปถูกใจแต่เขากลับนิ่งเงียบไม่มีท่าทีตอบรับหรือปฏิเสธ เธอจึงยัดมือถือใส่มือเขาอย่างบังคับ ยกมือจัดท่าเขาค้างไว้เหมือนเขาเป็นขาตั้งกล้องยี่ห้อดี พร้อมกดกลับมาที่กล้องหน้าก่อนเธอจะขยับห่างออกไปโพสท่าซุกซน สายตาคมมองการกระทำพลางนึกเอ็นดูในใจ

พรึบ!!!(จังหวะละคร)

ร่างบางเซถลาล้มมาด้านหน้าขณะที่กำลังวิ่งมาจะเอามือถือคืนไป ทำให้ร่างสูงรับไว้ด้วยสัญชาติญาณมือหนาสัมผัสที่เอวคอดอย่างไม่ตั้งใจเมื่อเสื้อตัวเล็กเปิดขึ้น หน้าผากมนแนบเข้ากับปากหยักอย่างไม่ตั้งใจ

" ขอโทษค่ะ " พีพีผละออกก่อนจะดึงเสื้อลงให้เรียบร้อย ใบหน้าหวานเห่อแดงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกและหัวใจที่เต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้

ไม่ต่างจากคนตัวสูงที่ยืนนิ่งใบหน้าไม่แสดงอาการแต่ใบหูบางกลับแดงเป็นลูกตำลึงสุก พร้อมกับเสียงน้ำแข็งในหัวใจที่เคลื่อนตัวรุนแรงจนดังตึกตักตึกตักอยู่ภายใน ก่อนที่เขาจะเดินทิ้งห่างร่างบางออกไป

ซู่~~~~~ซ่า~~~~~ เสียงคลื่นกระทบหาดมาเป็นระยะ

ปริญที่ไม่ทันระวังเดินไปตามหาดจนมีคลื่นลูกใหญ่สาดมากระทบจนขากางเกงเปียก

" อยากเล่นน้ำหรรอคะ " เสียงหวานถามปนขำมาจากด้านหลัง ชายหนุ่มสลัดขากางเกงเล็กน้อยก่อนจะพับมันขึ้นจนถึงหัวเขาพลางนึกหมั่นเขี้ยวหญิงสาวที่เดินตามหลังเขามายิ้มๆ

หมับ!!!

" จะจะ ทำอะไรคะ " เมื่อชายหนุ่มจับแขนเล็กไว้หญิงสาวก็คิดทันทีว่าไม่ใช่เรื่องดี

ตู้มมมม!!! เสีน้ำกระเด็นเมื่อชายหนุ่มอุ้มร่างบางขึ้นก่อนจะโยนลงน้ำไป พีพีลุกขึ้นจากน้ำตัวเปียกปอนพร้อมกับไอค่อกแค่ก

" คุณทำบ้าอะไรเนี่ย " พีพีแหวใส่เสียงดังพลางลบหน้าลูบตา คนตัวสูงยืนมองเธอนิ่งไร้คำตอบ

" ได้ฉันถือว่าคุณเริ่มก่อนนะ " ว่าจบพีพีก็จัดการวิดน้ำใส่คนตัวโตหลายครั้ง

" นี่หยุดนะ " เขายกมือขึ้นมากันพลางถอยหลังแต่พีพีก็ไม่ลดความพยายมดึงแขนเขาลงมาใกล้และใช้มือสาดน้ำใส่จนเขาเปียกชุมไปหมด สองมือเล็กยกขึ้นทำท่ายอมเมื่อถูกสายตาคมจ้องมองอย่างไม่ชอบใจ ก่อนที่เธอจะโดนลากลงไปน้ำลึกกว่าเดิม

" พีว่ายน้ำไม่เป็นค่ะ " หญิงสาวพยายามบอกเขาทว่าคนตัวโตก็ยังไม่หยุดเดินจนน้ำลึกถึงช่วงอก

หมับ!!! พีพีตัดสินใจหันหน้าเข้ากอดกับร่างสูงไว้อย่างกลัวๆเพราะน้ำมันลึกมากขึ้นก่อนจะเอ่ยพูด

" พีกลัว " ทำให้เขาหยุดนิ่งกับการกระทำทันทีและปล่อยจากแขนนั้นมาประคองที่เอวไว้แทนจนเหมือนเขาสองคนกำลังกอกันในน้ำ และเหมือนเสียงน้ำแข็งในใจดังแรงขึ้นจากการเคลื่อนตัว จนทำให้ก้อนเลือดที่อยู่ด้านในเริ่มเต้นเป็นจังหวะอีกครั้ง

" ระหว่างน้ำกับฉันเธอกลัวอะไร " เขาถามชิดใบหู พีพีกดใบหน้าลงกับไหล่เหมือนจะร้องไห้

" กลัวน้ำค่ะ " คำตอบที่ได้ยินทำเขาหัวเราะเบาๆในลำคอ รอยยิ้มเล็กๆปรากฎที่มุมปากเป็ฯจังหวะเดียวกับที่พีพีโยกหน้าออกมามองนี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่เธอเห็นรอยยิ้มเขา

" ต่อไปยิ้มบ่อยๆได้ไหมคะ " เสียงหวานเอ่ยถามก่อนที่รอยยิ้งเล็กๆนั้นจะหายไป ทว่าเขากลับพาเธอเดินกลับขึ้นฝั่งก่อนจะปล่อยร่างเล็กลง ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในโรงแรมทิ้งให้คนตัวเล็กมองตามแผ่นหลังอย่างไม่เข้าใจ

" เธอต้องการอะไร " คนตัวโตที่นั่งอยู่โซฟาถามขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้ามาในห้อง

" ไม่ได้ต้องการอะไรค่ะ " พีพีพูดตอบอย่างใสซื่อ

" รู้ไหมว่าทำแบบนี้กับผู้ชายมันอันตราย " หญิงสาวมองใบหน้าหล่ออย่างไม่เข้าใจก่อนจะเอ่ยถาม

" พีทำอะไร " เมื่อไม่เห็นเขาตอบเธอจึงหยับผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป

" อุ้ย!! " คนตัวเล็กสะดุ้งเมื่ออกมาจากห้องน้ำก็พบอีกคนยื่นพิงผนังอยู่

" ฉันให้เธอตอบอีกครั้ง ระหว่างน้ำกับฉันเธอกลัวอะไร " เขาถามเสียงนิ่งพานให้ความรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ พีพีอึกอักยากที่จะตอบ ถ้าตอนนั้นกลัวน้ำ แต่ตอนนี้เริ่มกลัวเขาแทนแล้ว เมื่อมองสบตากับเขาหัวใจดวงน้อยมันก็เต้นตึกตักรุนแรงเพราะใบหน้าของเขาห่างกับเธอเพียงหนึ่งฝ่ามือเท่านั้น แต่เธอก็ยังยืนยันคำตอบเดิม

" กลัวน้ำค่ะ " เธอตอบออกไปเสียงเบา ร่างสูงเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูพาดอยู่ด้านหลังมาปิดไหล่ขาวเนียนไว้ก่อนจะดึงเข้าตัวเหมือนเขากำลังกอดเธอไว้ด้วยผ้าขนหนู พร้อมกับทาบปากหยักลงกับริมฝีปากชมพูระเรื่อเบาๆ ใบหน้าหวานตาโตอย่างตกใจก่อนจะรู้ตัวเขาก็เดินเข้าไปในห้องนอนแล้ว ร่างบางเดินอย่างกับคนวิญญาณหลุดจากร่างล้มตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่ จิตใจล่องลอยหลุดออกจากอกเมื่อคิดถึงสัมผัสนุ่มเมื่อครู่