"ศึกในเริ่มจะโผล่หางแล้วหรือท่านพี่.."
"อืมม..."
ท่านอ๋องแปดรับคำเนือยๆและมิใส่ใจองค์ชายลำดับถัดๆไปอีก ในรัชศกนี้นั้น พระเชษฐาของพระองค์ล้วนตกตายในสงครามและถูกลอบสังหารอย่างเหี้ยมโหด จนเหลือเพียงตนเองและอนุชาต่างมารดา ที่มิค่อยจะลงรอยกันเท่าใดนัก ต่างฝ่ายต่างแย่งชิงกันเป็นใหญ่ น่าเบื่อหน่ายยิ่งนัก มีเพียงน้องชายที่มารดารับมาเป็นบุตรบุญธรรม ที่พอจะไว้ใจได้บ้างเพียงนิด
" แม้มิมีฐานะเท่าเทียม น้องชายผู้นี้ก็นับว่ารักตนจนหมดใจ เช่นนี้ควรจะไว้ใจมากกว่าผู้อื่น แต่หนทางสู่บัลลังค์ก็น่าเหน็ดเหนื่อยยิ่ง แม้มิปรารถนาแต่หากผู้ได้รับไปมิปรารถนาให้เหล่าพี่น้องยังมีชนม์ชีพ อย่างใดก็ต้องแย่งชิงกันต่อไป "
ท่านอ๋องแปดกระดิกขาไปมาและเงยหน้ามองอนุชาตน ก่อนจะจ้องดวงตาของอนุชาต่างมารดาของตนนิ่ง แล้วเอื้อนเอ่ยวาจาขึ้นมา
"เจ้ามีกิจธุระอันใดหรือไม่ ถึงผ่านมาถึงตำหนักข้าได้ "
ท่านอ๋องสิบสองยกยิ้มให้ดวงตาวาวว
