ตัดมาที่ด้านของใบเฟิร์น
หญิงสาวนั่งรอชายหนุ่มที่หน้าห้างจนห้างปิด แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าชายหนุ่มจะมารับเธอเลย มือน้อยถือถุงใส่เสื้อผ้ายืนรอชายหนุ่มที่หน้าฟุตบาท มีเพียงไฟรายทางที่เปิดสว่างอยู่ส่วนในตัวห้างปิดสนิทหมดแล้ว หญิงสาวไม่รู้จะทำยังไงเพราะเธอไม่มีโทรศัพท์มือถือ เรียกแท็กซี่กี่คันก็ไม่มีใครจอดรับเธอ หญิงสาวจึงจำใจเดินไปเรื่อยๆตามฟุตบาทเพราะเธอรู้ว่าเธอกำลังถูกทิ้งแล้วตอนนี้
"ฮื่ออๆๆ ยายจ๋าหนูกลัวจัง ฮื่อๆๆ" หญิงสาวเดินร้องไห้ไปพลางเรียกหายายของตน มือน้อยๆปาดน้ำตาออกแล้วออกเล่า เหมือนยิ่งปาดมันก็ยิ่งไหล
"ฮึกกๆๆ มีแต่คนใจร้ายหนูอยากกลับบ้านยาย ฮื่อๆๆ "
เวลาผ่านไป หญิงสาวเดินมาตามทางเรื่อยๆแต่ยิ่งเดินกลับยิ่งหลง เธอไม่รู้จักทางและไม่คุ้นชินกับเส้นทางนี้เลย
"ไปไหนจ๊ะน้องสาว ไปกับพี่มั้ยจ๊ะ เดี๋ยวพี่ไปส่งให้ถึงบ้านเลย"จู่ๆก็มีกลุ่มชายฉกรรจ์เดินเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลังเธอไว้ประมาณ4-5คน
"...."หญิงสาวเลือกที่จะเดินหนีออกไป แต่กลับถูกชายคนนึงดึงแขนของเธอไว้
"จะไปไหนเล่า มาคุยด้วยดีๆแล้วกลับจะเดินหนี หยิ่งหรอ"
"ปะ...ปล่อยหนูค่ะ"หญิงสาวพูดออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
"ปล่อยให้โง่สิวะ!! "
"พะ..พี่จะทำอะไรยะ....อย่านะ! "หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆก่อนจะถอยหนีแต่กลับชนกับชายฉกรรจ์ที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอ
"อย่าหนีเลยดีกว่าน้อง มาเป็นเมียพวกพี่จะดีกว่านะจ๊ะ พี่รับรองพี่จะทำไม่เจ็บแน่นอน"
"ไม่เอา ปล่อยนะ! ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย! "หญิงสาวเรียกร้องหาให้คนช่วยในความมืด
ปักกก!! เธอถูกต่อยเข้าที่ท้องอย่างแรงจนเธอล้มพับลงไปกับพื้น ก่อนที่จะถูกชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นหามเธอมาซักที่นึงซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าที่ไหน เพราะมันมืดมากๆ เธอได้แต่ร้องเรียกให้คนช่วยแต่กลับไม่มีใครได้ยินเธอเลย
ชายฉกรรจ์เริ่มถอดเสื้อผ้าของเธอออกจนเหลือแต่ชุดชั้นใน แสงไฟที่เกิดจากไฟของโทรศัพท์สาดส่องใบหน้าของหญิงสาวไปมาจนมันมัวตาไปหมด
"ขาวฉิบหายเลยวะ น่าเอาชิบ กูขอก่อนเลยละกัน ซี๊ดด"
"ยะ....อย่านะ! กรี๊ดดดด!! "