Chapter 9 ห่วงหวง (2)
“กรุณาหลีกไป ฉันจะกลับบ้าน”
“ดี กลับไปก็ดี แล้วไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีก ผู้หญิงหน้าเงิน ยอมใช้ร่างกายเข้าแลกเพื่อให้ได้มาเพียงเพื่อความสุขสบาย และขอเตือนไว้เลยนะ หากยังกลับมาเหยียบที่ไร่นี้อีก ผมก็จะก่อกวนให้คุณอยู่ไม่สุขจำเอาไว้จันทร์กะพ้อ”
“ฉันจะมาหรือไม่มามันก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณ ถอยไป!”
“เรื่องของคุณอย่างนั้นเรอะ!”
ชายหนุ่มปราดไปดักหน้า เมื่ออีกฝ่ายไม่เพียงไม่สะเทือนกับคำพูดเหน็บแนม ยังย้อนยอกกันด้วยวาจากระตุ้นอารมณ์โกรธให้ทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้น
“รู้อย่างนี้แล้วก็อย่ามาทำรุ่มร่ามกับฉันอีก เพราะไม่อย่างนั้น คุณก็ไม่ต่างอะไรกับคน…”
“อะไร”
“เนรคุณ”
“ด่าผมเหรอ”
“อย่ามาถูกตัวนะ ฉันขยะแขยงคุณเหมือนกัน”
“ขยะแขยงใช่มั้ย!”
ความเครียดที่รุมเร้า กับสถานการณ์กดดัน ทำให้จันทร์กะพ้อรู้สึกคับแน่นในอกขึ้นมาอย่างกะทันหัน ตามมาด้วยเหงื่อกาฬที่ไหลซึมอยู่ตามไรผม ห
