When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ไปจากที่นี่ เพราะตามสัญญาที่เราตกลงกันไว้ เธอต้องไปจากที่นี่ทันทีที่เธอคลอด” ธีย์เทพเอามือลูบหน้าด้วยความเสียใจ เขาช่างโง่เขลานัก มีเวลาตั้งมากมายที่จะบอกยกเลิกสัญญากับศศินรา แต่เขามัวแต่ผลัดวันประกันพรุ่งอยู่ตลอด ตอนนี้เธอไม่อยู่ให้เขาบอกอะไรแล้ว มันก็สมควรแล้วที่เขาต้องโดนแบบนี้ “แกรักหนูศศิหรือเปล่า” คุณหญิงวันดีไม่ได้ซ้ำเติมบุตรชายแม้แต่น้อย แต่ท่านกำลังพยายามช่วยแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น “รักสิครับ ผมกะจะขอเธอแต่งงานอยู่แล้ว แต่เธอคงไม่รู้ว่าผมเตรียมยกเลิกสัญญานี้แล้ว” ธีย์เทพเอ่ยออกมาด้วยความเศร้าใจ “งั้นก็ไม่มีอะไรน่าห่วง เพราะแม่ดูออกว่าหนูศศิน่ะรักแกมาก ไปตามแม่เจ้าข้าวตังกลับมาซะ ระหว่างนี้แม่จะเป็นคนดูแลเจ้าข้าวตังเอง” คุณหญิงวันดีกล่าวก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้บุตรชายของท่านทบทวนความรู้สึกของตนเองอยู่เพียงลำพัง หลังจากที่ศศินราแอบหนีออกจากบ้านฤนาทไมตรี เธอก็ไม่รู้จะหันหน้าไ