When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ข้าวตังครับ หลับปุ๋ยสบายเลยใช่มั้ยครับ” ธีย์เทพหันไปเอ่ยกับทารกน้อยด้วยความรักที่เต็มเปี่ยม “พ่อเรานี่เห่อเรากว่าย่าอีกนะเจ้าข้าวตัง” คุณหญิงวันดีจับมือน้อยๆ ของทารกด้วยความรักใคร่ “แน่นอนสิครับ ลูกสาวคนแรกของผม” ธีย์เทพหันมาเอ่ยกับมารดาด้วยความภูมิใจ “แหม...ทีเมื่อก่อนบอกให้มีละโยกโย้ตลอด คราวนี้มาหวงยังกับจงอางหวงไข่” คุณหญิงวันดีค่อนขอดชายหนุ่มอย่างไม่จริงจังนัก “ใครจะไปรู้ล่ะครับว่าความรู้สึกของคนเป็นพ่อมันดีแบบนี้เอง” ธีย์เทพกล่าวด้วยรอยยิ้ม สองแม่ลูกสนทนากันด้วยความสุข ในขณะที่ร่างบางแอบสะอื้นไห้ด้วยความเสียใจ ในที่สุดสัญญาที่เธอทำกับเขาก็จบลง เหลือเพียงแค่เธอฟื้นตัวเท่านั้น หญิงสาวก็จะไปจากที่นี่ทันที โดยที่เธอไม่ได้รู้เลยว่าความรู้สึกของธีย์เทพที่มีต่อเธอนั้น มันได้เปลี่ยนไปแล้ว หนึ่งสัปดาห์ต่อมา... “คุณแม่ครับ มีใครเห็นศศิมั้ย” ธีย์เทพ ศศินรา และเด็กหญิงข้าวตังย้ายเข้ามาอย