Vedat
“Bir şey sordum? Anlamadıysan daha açık sorayım. Eğer gitmezsem seni becermeme izin verecek misin?”
İğrenerek yüzüme bakıyordu. Kabul etmesini beklemiyordum ama bu kadar da tiksinmiş gibi bakması gereksizdi. Sanki daha önce kimse onu becermemişte, masum bir kızmış gibi tepki gösteriyordu.
“Tek başıma kalırım daha iyi.”
Kapıyı yüzüme çarptığında sinirlenmiştim. Bu kadının aklından sorunu mu var? Onu öldürebileceğimin farkında değil mi?
Normalde kadınlara çocuklara zarar vermem ama Gülay’ın bende öyle bir kredisi yok. Şu an duruyorsam, kapıyı kafasında kırmıyorsam bunun tek sebebi elimdeki en büyük koz olmasaydı. Onun sayesinde Cihangir’i ve diğer Uygur döllerini içten çökertecektim.
Kapıdan ayrılıp sert adımlarla arabama bindim.
***
Yoldayken Cemal beni aradı. “Ne oldu?
