(SOL)
ผมพูดแทรกขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งที่ไอ้เฟรชมันพูดออกมา เหอะ! มันน่าจะรู้นะว่าตอนนี้ใครที่เป็นเจ้าของวิวาห์แต่มันก็เลือกที่จะสภาพรักออกไปแล้วเรื่องอะไรผมต้องทนฟังมันเฉย ๆ ด้วยละ ผมไม่มีวันปล่อยวิวาห์ไปไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหนก็ตาม ผมรอของผมมาตั้งหลายปีตัวผู้ตัวไหนก็อย่ามาเสือก!!
“ซอลอย่า...” วิวาห์เรียกชื่อของผมก่อนจะมองด้วยสายอ้อนวอนเพราะไม่อยากให้ผมมีเรื่องแต่ถ้าเป็นเรื่องเธอผมไม่ยอมแน่!!
“กูขอโอกาสจากอาจารย์ไม่ขอจากมึง...” หมับ!! มันยังพูดไม่ทันจบผมก็เข้าไปกระชากคอเสื้อของมันทันที
“ซอล!”
“เหอะ!!งั้นมึงคงไม่รู้สินะว่าวิวาห์ก็คือกู!!และกูคือวิวาห์เพราะงั้นอย่ามาสาระแนให้มาก!!” หมับ!!
“ซอลพอแล้ว!มันจะมากเกินไปแล้วนะ!” เธอดุผมต่อหน้ามัน
“พี่ดุซอลเหรอวะ?!” ผมมองหน้าก่อนจะเธอ
“ใช่! เพราะซอลมันน่าดุไงปล่อยมือออกจากเสื้อของเฟรชเดี๋ยวนี้!”
“...” เราสบตาสายตากันอย่างไม่ยอมสุดท้ายก็เป็นผมเอ
