ตึก...ตึก...ตึก...
ฉันวิ่งออกมานอกร้านเมื่อวางสายและลากับไอ้ปีใหม่แล้ว มันดูยังไม่เมาไหร่เพราะงั้นเลยยอมปล่อยมันได้และฉันก็ส่งข้อความขอโทษแล้วด้วยซึ่งมันก็เข้าใจและนัดใหม่อีกครั้งในวันพรุ่งนี้ =_=
ฉันเดินมาแถวที่จอดรถและพยายามมองซอลที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าไปเมาหลับอยู่ตรงไหนหรือเปล่าเพราะฟังจากเสียงของเขาเหมือนจะไม่ไหวแล้วจริง ๆ นั่นแหละ และวันนี้เพื่อนของเขาก็อยู่ด้วยฉันกลัวว่าจะมีคนมาเห็นน่ะสิ
“ซอล...อยู่ไหน?” ฉันจำเป็นต้องส่งเสียงเพราะหาเขาไม่เจอสักที
“ซอลพี่เอง...วิวาห์นะ อยู่ตรงไหนเนี่ย...” หมับ!!
“ว้ายยย!!” ฉันร้องตกใจเมื่อมีคนคว้ามือของฉันเอาไว้แต่เมื่อมองดี ๆ ก็พบว่าเป็นซอลที่กำลังนั่งพิงรถคันหนึ่งอยู่
“วิ...วาห์”
“ซอล!!พี่ตกใจหมดเลยเป็นยังไงบ้าง หืม?” หมับ! ฉันนั่งยองใกล้ ๆ เขาก่อนจะจับหน้าของเขาเอาไว้เพื่อดูว่าเขาอาการโอเคไหม?
“ซอลไม่ไหว...” พรึ่บ!!
“อ๊ะ!! แปบนะซอล” เขาทิ้งตัว
