Serbis (SPG)

Kabanata 1

Tatiana’s POV

“Tatiana, ibigay mo nga itong ulam sa bagong kapitbahay natin. Nariyan na raw kasi ang anak ni Gregorio na dating kapitbahay natin na yumao na. Tila nakita na ang nawawala nitong anak, kaya ito na ang nakatira ngayon diyan sa bahay na matagal nang hindi natirhan,” utos ni mama sa akin.

“Kailangan bang bigyan pa siya ng ulam? Para saan? Mali-late na kasi ako sa school ko, mama. Napakapangit kaya na ang professor pa ang ma-late sa school,” reklamo ko habang abala akong nagpapahid ng makeup sa mukha ko.

Inagaw niya ang makeup brush ko at saka humarap sa akin. “Anak, pogi raw ang anak ni Gregorio na mag-isang nakatira diyan. Kanina, nakita raw ni Domeng na dumating diyan sa bahay nila. Malaki raw ang katawan at matangkad. Pagkakataon mo na ito. Malay mo, ‘yang lalaki pala na ‘yan ang para sa iyo. Matanda ka na, dapat maikasal ka na.”

Umirap ako, pero sa loob-loob ko ay natuwa ako. Kapag pogi tapos malaki ang katawan, pasok sa panlasa ko ‘yan. Umarte lang ako kay mama na hindi ko gusto para hindi ako mahalata. Pero ang totoo, gusto ko na siyang puntahan ngayon para dalhan ng ulam. Gusto ko lang na pilitin pa ako nang pilitin ni mama para hindi niya mahalatang may anak siyang malandi.

“Mama, baka nakakahiya kasi,” acting-acting ko pa habang pinagpapatuloy ang pagmi-makeup. “Ano bang pangalan ng lalaking ‘yon?” tanong ko pa. Nakita kong napangisi si mama.

“Kunyari pang ayaw, pero tinatanong na ang pangalan,” nakangising sabi niya saka inabot sa akin ang tupperware na sinupot na niya. “Hindi ko alam ang pangalan niya. Ikaw na lang ang magtanong kapag pumunta ka ngayon doon.”

Tinanggap ko na ang supot at saka ako nagpakita ng busangot na mukha sa kaniya. Para kunyari ay ayaw ko pa ring gawin ang utos niya. “Kapag ako, napahiya roon at hindi ako nilabas ng lalaking ‘yon, itatapon ko na lang itong pagkain sa labas. Hindi na ako babalik dito at tuloy-pasok na kasi ako sa school,” sabi ko sa kaniya.

“Bahala ka sa buhay mo. Paangal-angal ka pa, halata namang excited ka ring pumunta roon para makita ang lalaking ‘yon,” panunukso pa niya kaya natatawa nalang tuloy ako habang sinasara ko na ang gate ng bahay namin.

Pagdating ko sa labas, inayos ko ang sarili ko. Naka-uniform na ako. Isa kasi akong professor sa Norza College dito lang din sa town namin.

Tumingin ako sa mga kapitbahay ko. Wala pang mga tambay kaya hindi ako mahihiyang pumunta sa bahay ng lalaking ‘yon na dalawang bahay lang ang agwat sa bahay namin. Nag-umpisa na akong maglakad papunta roon. Pagdating doon ay napangiti ako dahil maaliwalas na nga ang bahay na ‘yon, na dati ay puno ng mga halaman ang buong paligid at tila talaga haunted house na sa tagal na hindi ito natirahan. Ngayon, bagong pintura, bago ang mga dingding at mukhang kaaya-aya na sa paningin. Two-storey house siya at nagtataka ako kung bakit saradong-sarado ang mga binta sa ibaba at pati na rin sa itaas. Naisip ko tuloy na baka wala siya at umalis. Pero nang makita kong bukas ang pinto at naroon ang isang motor, naroon siya sa loob. Baka namamahinga lang dahil hindi rin biro ang maglipat ng bahay.

“Tao po!” tawag ko dito sa labas ng gate nila. Walang doorbell kaya pa-tawag talaga ang kailangan dito.

Nakailang tawag na ako pero walang sumasagot, kaya naisip kong pumasok na sa loob ng gate. Bukas naman na ang gate at natanaw ko rin na bukas ang pintuan niya kaya kung doon ako sa tapat niyon magtatawag ay baka marinig na niya ako.

“Tao po,” tawag ko ulit pagtapat ko sa labas ng pintuan nila. Nahihiya na ako dahil baka mapagkamalan pa akong magnanakaw dito. Wala pa rin kasing sumasagot.

Hanggang sa makarinig ako ng boses ng isang lalaki sa loob.

“Ano, bilisan ko pa ba? Hindi ka pa ba nakukuntento sa ganitong bilis?”

Napakunot ang noo ko. Tila may kausap siya. Baka may bisita siguro.

Iiwan ko na nga lang sa sala ang ulam. Busy siya eh. Saka ko na lang siya haharapin kapag free na siya.

Pumasok na ako sa loob para ibaba ang ulam na dala ko. Ilalapag ko na sana ito sa lamesa nang makita kong nakaawang ang pinto ng isang kuwarto dito sa ibaba malapit sa sala. Doon nanggagaling ang boses niya kaya sigurado akong naroon siya. Gusto ko siyang makita o mabati manlang. Hindi ko alam kung bakit pala-desisyon ang mga paa ko at naglakad ako papunta roon.

Laking-gulat ko nang pagtingin ko sa loob ng kuwartong ‘yon ay nakita kong nakatayo siya habang nakaharap sa ringlight tapos may cellphone din na nakaharap sa kaniya. Nakakaloka! Totoo ba itong nakikita ko?

Sobrang sarap niya. Nakahubu’t hubad kasi siya habang hawak-hawak ang tité niya na tila kulang ang dalawang kamay para masakop ‘yon. Taas-baba ang kamay niya na para bang gigil na gigil sa pags*ls*l sa tité niya. Kung susukatin ang tité nito ay para bang pitong pulgada o walong pulgada ito. Sobrang laki, maugat at mataba rin. Ganiyang-ganiyang ang masarap kasama sa kama. Ganiyang-ganiyan ‘yong masarap luhuran. Iyong tipong kahit masakit magpawarak sa kaniya ay wala kang pakelam dahil siguradong masarap itong kasama sa kama.

Gusto ko siyang pasukin para sana tulungan pero nagtimpi ako dahil bawal. Hindi tayo sasabak agad sa giyera ng walang plano.

Bago pa man niya ako makita at mahuli ay lumabas na ako. Nakakahiya naman kasi kapag nalaman niyang nakita ko siya na naggaganoon. May narinig akong boses ng babae sa cellphone niya. Sa tingin ko ay nakikipag-s*x on phone siya. Malamang sa malamang ay syota niya ‘yon. Baka nasa ibang bansa kaya ganoon.

Hindi ako makapaniwala na may ganoon talagang nangyayari sa totoong buhay.

Nanginginig tuloy ang mga tuhod ko habang naglalakad na ako napapunta sa paradahan ng tricycle dito sa Virak Street . Hindi mawala sa isip ko ang guwapo niyang mukha, malaking katawan at ang dambuhala niyang tité na masarap dila-dilaan.

Sayang nga lang at may syota na siya. Pero kasi, nasa ibang bansa naman ito. Kung gusto ko at gusto ko talagang matikman at ma-try ang ganoong masarap na putahe, gagawa talaga ako ng paraan para landiin siya.

Siguro nga ay tama na ang dalawang taon na single ako. Sa ngayon, siguradong masikip na ulit itong bukana ko. Oras na rin siguro para magpawarak ulit. At alam ko na kung sino ang wawarak sa akin. Ang saya lang dahil sa wakas, may kapitbahay na kami na pagpapantasyahan ko. Pakiramdam ko tuloy ay parang namasa ang hiwa ko nang makita ko siya kanina.

Ay, naku, maghintay ka lang, boy, makukuha rin kita at maipapasak ko rin sa pagkab*bae ko ang mataba at mahaba mong tité. Pangako ‘yan.