“หนูข้าว ทางนี้” ยาคอปโบกมือ ข้าวขวัญเดินผ่านคนงานไป เธอพยายามไม่สนใจสายตาผสมความอยากรู้อยากเห็นนั่น “อ้าว!! แยกๆย้ายๆ เลิกงานแล้วไม่ไปพักผ่อนกันเรอะ!!” ยาคอปตะโกนเสียงดัง คนงานที่ยืนอออยู่เลยรีบสลายตัว ยาคอปเป็นหัวหน้างานที่ใจดีก็จริง แต่เวลาสวมบทโหด มาโคเองยังไม่กล้าแหย๋มเลย
“ผมไม่ไปไหนจนกว่าผมจะหายคาใจ” ยาคอปหันไปมองหน้าหลุยส์แล้วก็ส่ายหน้า
“เรื่องของมึง!!” ยาคอปไม่อยากซ้ำเติมหลุยส์
ครั้งนี้หลุยส์จะได้จำไว้เป็นบทเรียน การรักสนุกมากเกินไป ทำให้ชีวิตในอนาคตของหลุยส์ไม่เป็นอย่างที่คิด
หลุยส์กอดอกยืนหน้าคว่ำ
เคลวินมองตามข้าวขวัญทุกฝีก้าว จนลูน่าอดไม่ได้ที่จะกระเซ้า
“เก็บอาการหน่อยเคลวิน น้ำลายคุณยืดออกมาจากมุมปากแล้วนะ”
“ผมไม่หลงกลคุณหรอกนะลูน่า” เคลวินตอบพร้อมกับยิ้มหวาน
“ฉันไม่เคยเห็นคุณเป็นแบบนี้มาก่อน คุณหลงรักแม่หนูน้อยคนนั้นจริงๆ เหรอคะ?”
เคลวินย่นปลายจมูกไม่ยอมตอบคำถามนั้น บ
