“อะแฮ่ม”
พ่อเลี้ยงมิ่งหล้ากระแอมด้วยความขัดใจ เห็นเขมกรควงเอื้องผึ้งมาแบบนี้ก็พอจะรู้ไต๋ โธ่! ก็ชอบเด็กเอ๊าะๆ รุ่นเดียวกับลูกสาวเขาแท้ๆ ทำไมไม่เอาลูกสาวเขาวะ ไอ้หนุ่มเมืองกรุงนี่เรื่องมาก ไม่อย่างนั้นคงได้เป็นเขยขวัญเขาแล้ว แทนที่หลานเขาจะได้มีพ่อ น่าหงุดหงิดสิ้นดี!
“หล้าพาเปื้อนไปข้างนอกปะ ป้อจะคุยธุระเรื่องง๋านกับคุณเขมเขาแหม”
ถึงจะหงุดหงิดอย่างไร เขมกรก็เป็นลูกค้ารายใหญ่ที่จะซื้อไม้ของเขาไปทำเฟอร์นิเจอร์ส่งออก ขืนปล่อยให้หลุดมือไปเพราะเรื่องนี้ก็แย่ สวนไม้ของพ่อเลี้ยงจังหวัดอื่นมีอีกเยอะแยะ เขมกรคงหาพ่อค้ารายใหม่แทนเขาได้ไม่ยาก
เขาสิมีลูกค้ายักษ์ใหญ่มาหาถึงถิ่นขนาดนี้ ต้องรักษาไว้ ก็เพราะเขมกรรวยมากนี่แหละ เขาถึงอยากได้เป็นลูกเขย แต่ถ้าไม่ชอบลูกสาวเขาจริงๆ ก็เกินเอื้อม ค่อยหาผู้ชายรวยๆ โง่ๆ แก่ๆ แถวๆ จังหวัดใกล้ๆ นี่มารับเป็นพ่อของหลานเขาเอาใหม่ก็ได้วะ!
เมื่อเขมกรพยักหน้าให้ทำตาม
