Chapter 10 ยะเอื้องแฮงๆ เจ้า
1142 Words
“อย่ามาบ่นน่า ก็ไหนว่าชอบให้เอาแรงๆ”
ตั้บตั้บตั้บตั้บ!
“อ๊า ข้าเจ้าเจ็บ อา! อา!”
“เจ็บแล้วครางทำไม ร้องไห้สิ!”
“นายเจ้า ฮือๆ ข้าเจ้า ข้าเจ้า... อูยส์”
เจ็บก็เจ็บ เสียวก็เสียว เอื้องผึ้งทั้งร้องไห้ทั้งครวญครางจนฟังไม่ได้ศัพท์
ตั้บ!
โดยยังไม่หลั่ง ชายหนุ่มดึงตัวเองออกแล้วแหวกออกมาจากมุ้งเกะกะโดยรั้งมุ้งเก่าๆ โยนทิ้งไปทางประตูด้วย เขาเก็บกางเกงขึ้นมาหยิบถุงยางอนามัยจากกระเป๋ากางเกงมาสวมเพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ ก่อนอุ้มร่างเปียกสวาทล่อนจ้อนของสาวน้อยไว้ในอ้อมแขน แล้วเปิดประตูออกมาจากกระท่อม ทำเอาเอื้องผึ้งถึงกับดิ้นรนตาเหลือกลาน
“จะยะอะหยังเจ้า เดี๋ยวไผมาเห็นผ่อ”
“ไม่มีใครมาหรอก บ้านเธอไกลผู้ไกลคนจะตาย”
เขานั่งลงบนเก้าอี้ที่ต่อเติมกับรั้วกันตกหน้าบ้าน ก่อนวางร่างสาวลงบนตักแล้วก้มลงดูดนมจากเต้าอีกครั้ง มันนิ่มมันหวานจนดูดเท่าไหร่ก็ไม่พอ ดูดเท่าไรก็ไม่อิ่ม
“อาส์... นายเจ้า”
“อยากอีกแล้วสิ”
เขากระเซ้า ก่อนจับเรียวขาขาวๆ เข้ามาใกล้แล้วสอดใส่เข้าไปตรงกลางหว่างขานุ่มโดยให้เธอหันหน้าเข้ามาและนั่งทับเขาไว้
“เอ้า กระเด้าฉันสิ”
แม้จะเอียงอายไม่กล้าในคราแรก แต่สุดท้ายแล้วเอื้องผึ้งก็จับบ่าแข็งแรงไว้มั่น สองขาห้อยลงทางด้านหลังเก้าอี้ของชายหนุ่ม แล้วค่อยๆ ขยับเอวบางเสียดสีความเป็นหญิงกับความเป็นชายแกร่งกร้าวของเขา
เสียงน้ำล้นดังแจะ แจะ แจะ แต่ไม่รุนแรงพอเหมือนตอนเขากระเด้าเลย
“อา อา นายเจ้า เอื้องบ่มีแฮงยะแบบนาย นายช่วยเด้าเอื้องเหมือนตะกี้ได้ไหมเจ้า”
เขมกรกำลังมองเต้านิ่มเด้งเพลินๆ เสียวๆ เมื่อได้ยินหล่อนร้องขอเช่นนั้น เขาก็ยิ้มมุมปาก ก่อนลุกขึ้นอุ้มหล่อนในท่าลิงอุ้มแตงหมับ!
“ได้สิ จะเอาให้ร้องไม่ออกเลย”
ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ!
“อ๊าาาา!!!!”
เอื้องผึ้งครางสวาทเสียงยาวเหยียด ใบหน้าละอ่อนซบกับบ่าเขาด้วยความเสียวเมื่อชายหนุ่มกระแทกหล่อนกลางอากาศ!
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั่วทุ่ง ปนกับเสียงครางกระเส่าของสาวเหนือท่ามกลางอากาศหนาว เมื่อเหงื่อไหลออกมากระทบอากาศนอกบ้านก็พานให้สั่นสะท้านไปเสียทุกรูขุมขนและทุกๆ รูบนร่าง
“อูยส์ อูยส์ อูยส์ อา!”
สาวน้อยแหงนหน้าแอ่นระแน้จนเสร็จกลางอากาศอีกรอบ ก่อนที่เขมกรจะเร่งจังหวะตามแล้วกระแทกเข้าใส่หล่อนครั้งสุดท้ายดังตั้บบบ!!!
น้ำอุ่นๆ ฉีดกระแทกมดลูกสาวรุนแรงจนรู้สึกได้แม้มีถุงยางอนามัยกั้น ร่างสองร่างกอดกันตัวสั่น ก่อนที่เขมกรจะดันตัวหล่อนออกแล้วดึงถุงยางอนามัยทิ้งลงพื้น จากนั้นก็อุ้มหล่อนเข้าไปในกระท่อมด้วยความเหนื่อยอ่อน
เขาวางตัวเอื้องผึ้งลงบนฟูกนอนของสิงห์คำที่สาวน้อยปูไว้ เพราะรู้ดีว่าสิงห์คำไม่กลับมาหรอก ตามคำสั่งของเขานั่นแหละ
ชายหนุ่มนอนกอดร่างเปลือยเปล่าเปียกคาวความใคร่ไว้แนบกาย กระทั่งหล่อนผล็อยหลับคาอกเขา มือไม้นุ่มนิ่มไขว่คว้ากอดกายแกร่งไว้แน่นราวกับเด็กหญิงขาดที่พึ่งพิง
“ป้อ...”
เอื้องผึ้งละเมอเสียงโหยไห้
“ป้อบ่ไจ้ป้อแต๊ๆ ของข้าเจ้าจริงก่ ฟองบอกข้าเจ้า... ข้าเจ้าบ่อยากเชื่อเลย...”
น้ำตาใสๆ หยดลงอกกว้างเปลือยเปล่าของชายหนุ่มที่โอบกอดหล่อนไว้ เขมกรก้มลงมองใบหน้าสวยสะอาดที่พริ้มหลับของเอื้องผึ้งด้วยความตกใจ ก่อนจะเข้าใจทุกอย่างปรุโปร่งแจ่มแจ้ง
สิงห์คำไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของเอื้องผึ้งนี่เอง ถึงขายลูกสาวให้เขาราวกับไม่รักหล่อนเลย
ดวงตาคมก้มลงมองสาวน้อยในอ้อมแขน ก่อนยกมือขึ้นลูบเส้นผมอ่อนนุ่ม หัวใจเขาสับสนไม่รู้จะรู้สึกอย่างไรดี
เขาเคยซื้อผู้หญิงหลับนอนด้วยก็มาก หลายๆ คนก็มีเรื่องดราม่ามาเล่าให้เขาฟังเยอะแยะ จริงบ้าง ตอแห-บ้าง ซึ่งเขาไม่เคยสนใจ ซื้อก็คือซื้อ จ่ายเงินแล้วใช้พวกหล่อนจนเสร็จเขาก็สะบัดหนี
แต่กับเอื้องผึ้งไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น อาจเพราะการเริ่มต้นมันเกิดจากที่เขาใช้ความเจนจัดของตัวเองกระชากสาวบริสุทธิ์ไร้เดียงสาให้จมสู่ห้วงโลกีย์อย่างอยากจะถอนตัวออกไป นั่นทำให้เขารู้สึกสงสารโชคชะตาของหล่อนอย่างห้ามไม่ได้
“นายเจ้า...”
เสียงละเมอเล็กๆ หอบกระเส่าทำให้เขาหลุดจากภวังค์ก้มลงมองและเห็นว่าหล่อนยังพริ้มหลับอยู่ แต่เอื้องผึ้งหอบหายใจกระเส่า ต่างจากเมื่อครู่
“ยะเอื้องแฮงๆ เจ้า”
อาการขยับสะโพกใส่เขาน้อยๆ ก่อนที่หล่อนจะม่อยหลับนิ่งไปอีกครั้ง ทำให้เขมกรหัวเราะในคอออกมาเบาๆ
ให้ตายเถอะ หล่อนไม่เหมือนใครจริงๆ นั่นแหละ
เดี๋ยวก็ทำให้เขาสงสาร เดี๋ยวก็ทำให้เขาขำจนอยากหัวเราะให้ลั่นทุ่ง
หึ...แม่ดอกไม้แสนสวยแสนยั่ว
ตอนนี้นอนไปก่อนเถอะ เขามีเวลาหลายวันที่จะสอนให้หล่อนขย่มตอเขาให้เก่งกว่าวันนี้ หลายวันเชียวละที่สิงห์คำตกลงให้เขา ‘เช่า’ หล่อนไปทำอะไรก็ได้ จะบนเตียง ที่ระเบียง หรือเอ้าท์ดอร์ก็ได้ สิงห์คำไม่สน!
ยังมีอีกหลายที่หลายท่าที่เขาอยากจะทำกับหล่อน
แค่คิด เขมกรยักษ์ก็ผงาดขึ้นมาอีกครั้ง แต่ครั้นจะปลุกเอื้องผึ้งให้อ้าขาให้เขากระแทกอีกก็เห็นใจความสดใหม่ของหล่อนที่อาจจะเจ็บระบมจนทนรับเขาพรุ่งนี้ไม่ไหว
เขมกรจึงเลือกที่จะช่วยตัวเองพลางบีบนมสาวไปด้วย จนเกิดเสียงฟั่บฟั่บฟั่บฟั่บ! ปนเสียงครางกระเส่า
“อูวส์...”
พรวดดด!
น้ำกามคาวๆ ที่พุ่งจากปลายยอดนุ่มของแก่นแข็งไปชนมุ้งจนเปียกปอนทำให้ชายหนุ่มผ่อนคลายและผล็อยหลับตามสาวน้อยไปอย่างง่ายดาย เขาไม่กลัวน้ำจะหมดหรอก คนอย่างเขมกร ถ้าเรื่องใคร่ๆ คาวๆ ละก็ให้เรียกหาเขา
คนแบบเขานอกจากเยดุแล้วยังอึดถึกทนยิ่งกว่าใคร เรื่องนี้ชายหนุ่มขอการันตี!
เอื้องผึ้งรู้สึกตัวตื่นก็ตอนที่ตะวันเกือบจะตรงหัวแล้ว นี่เป็นการตื่นสายที่สุดในชีวิตของหล่อนเลยก็ว่าได้ ละอ่อนสาวจึงสะดุ้งลุกพรวดขึ้นนั่งบนฟูกนอนด้วยความตกใจ กลัวว่าพ่อจะตีที่ไม่ลุกมาหุงหาข้าวปลาอาหารให้
- Writer
