"ฮึ...มีอะไร" โปษัณหันหลับไปถามเหมราชซึ่งกำลังเดินตรงเข้ามา เขาเตรียมพร้อมสำหรับการตั้งรับทันทีหากอีกฝ่ายจะใช้กำลัง ครั้งก่อนหน้ายอมเพราะต้องการลบล้างความผิดบาปบางอย่าง แต่ใช่ว่าครั้งต่อไปจะต้องยอมเป็นเบี้ยล่างอยู่เสมอ
"มีเรื่องจะคุย ถ้าไม่อยากตายเป็นผีเฝ้าที่นี่ก็ตามมา"
"ไม่มีใครสอนรึไง...เวลาขอร้องคนอื่นน่ะ ต้องหัดอ่อนน้อมถ่อมตนซะบ้าง"
"แก!!"
"เฮ้ย พอเหอะ! จะคุยพวกแกก็รีบๆ คุยกันซะที หรือไม่ก็เอาปืนไปคนละกระบอกยิ่งแม่งให้ตายกันไปสักข้าง เถียงกัน กัดกันอยู่นั่น เห็นใจฉันที่ต้องถ่างตามานั่งคอยบ้าง นี่มันกี่โมงแล้วรู้ไหม ยุงก็เยอะ หนาวก็หนาว"
"แกขึ้นไปดูซองพลูให้ฉันหน่อย..." เหมราชบอกเพื่อนเพราะอยากให้เป็นเรื่องระหว่างเขาและโปษัณเท่านั้น ซึ่งทางนั้นก็พยักหน้าเข้าใจและยอมทำคำขอร้องทันที
"ซองพลูไม่เป็นไรหรอก พรุ่งนี้เขาตื่น...คงคิดว่าแค่ฝันไป"
"ฝันบ้าฝันบอ ฝันร้ายสิไม่ว่า"
"แกมีอะไรก็
