EPISODE 03(3)
1013 Words
“นี่ รู้ไหมว่าทำไมเราได้กัน” ณภัทรพยายามไม่สนใจเรื่องที่จาริญญาพูด
“ก็เจี๋ยเข้าห้องผิดไงคะ”
“เพราะพี่บอกเธอแบบนั้น”
“ใช่ค่ะ ก็คืนนั้นเจี๋ยจำอะไรไม่ได้เลย ทำไมพี่นิกพูดเรื่องนี้คะ”
“เพราะเธอจะได้เลิกโง่ไง” ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มอีกครั้ง ดวงตาคู่คมมองเหยียดหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า
“…” โง่เหรอ ใช่ เจี๋ยโง่มานานแล้ว ทั้งที่ความจริงอยู่ตรงหน้าหลายต่อหลายครั้งเจี๋ยก็เลือกที่จะมองผ่าน เลือกที่จะหาเหตุผลมารองรับเรื่องเหี้ย ๆ ที่พี่นิกทำเสมอ
“เธอเป็นหลานกล้วยหอม” เขาแสยะยิ้ม
“ค่ะ อากล้วยเกี่ยวอะไรคะ”
“ก็พ่อเธอร่วมมือกับปู่เธอที่เป็นพ่อของกล้วยยัดคดีไอ้กานต์จนมันติดคุกแล้วยังกีดกันมันกับลูกเมียมันอีก ฉันก็เลยทำให้พวกมันรู้บ้างว่ารักที่ไม่สมหวังมันเป็นแบบไหน ให้พวกมีอำนาจมันได้รู้ว่าความเสียใจ ความเจ็บปวดมันทรมานแค่ไหน”
“แล้วเกี่ยวอะไรกับเรื่องของเราคะพี่นิก เจี๋ยเกี่ยวอะไร เราเกี่ยวอะไรกับเรื่องของอากล้วยกับพี่กานต์ เราแค่รักกันไม่ใช่เหรอ ไหนพี่บอกว่าพี่รักเจี๋ยไง เจี๋ยรักพี่นิกนะ รักพี่นิกมาก ๆ” ทั้งที่เดาคำตอบออกแล้ว แต่ก็ยังอยากได้ยินจากปากของเขา
คนเราก็นะชอบทำให้หัวใจเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“มันไม่มีเรื่องของเราเจี๋ย ฉันจะบอกให้เธอฉลาดขึ้นนะ... แค่เรามีอะไรกันมันไม่ได้แปลว่าเราเป็นอะไรกัน เธอไม่คิดบ้างเหรอคนเป็นแฟนกันต้องอยากอยู่ด้วยกันตลอดดิ แต่ฉันไม่ได้อยากอยู่กับเธอเว้ย”
“ไม่ได้เป็นอะไรกันเหรอคะ พี่นิกพูดคำนี้ออกมาได้ยังไงอะ แล้วสามปีที่ผ่านมาหมายความว่ายังไง นี่พี่นิกมีหัวใจหรือเปล่า”
“ก็ไม่หมายความว่ายังไงเพราะว่ามันไม่มีความหมายสำหรับฉันเลย แล้วฉันก็มีหัวใจแต่หัวใจฉันไม่ได้มีให้เธอไง หัดเข้าใจอะไรง่าย ๆ ไม่ได้เหรอวะ ทำไมโง่นักเจี๋ย” เขาขึ้นเสียงใส่อารมณ์ พูดจบเขาก็โยนกล่องนาฬิกาข้อมือลงกระทบกับพื้นอย่างแรงทำให้นาฬิกาหลุดออกจากกกล่อง
“พี่นิกจะบอกว่าทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกันพี่ไม่เคยมีความสุขเลยใช่ไหมคะ ไอ้รอยยิ้มเสียงหัวเราะที่เรามีด้วยกันมันของปลอมทั้งนั้นเหรอ”
“ใช่ เธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่ฉันนอนด้วย ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลย ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันเบื่อที่จะต้องมีเธอในชีวิตแล้ว”
“...พูดจริงเหรอคะ พี่นิกต้องการแบบนี้จริง ๆ ใช่ไหม”
“...”
“เจี๋ยผิดอะไร เจี๋ยเป็นแฟนที่ไม่ดีเหรอ เจี๋ยทำอะไรผิดอะหรือเจี๋ยผิดที่เป็นลูกพ่อ ผิดที่เป็นหลานอากล้วยเหรอ การที่เจี๋ยเกิดมามันผิดมากใช่ไหม เราถึงต้องมายืนอยู่ตรงนี้ด้วยกัน เจี๋ยผิดมากใช่ไหมพี่นิกถึงต้องใจร้ายกับเจี๋ยขนาดนี้อะ เจี๋ยรักพี่นิกมากแค่ไหนพี่ไม่รู้เลยเหรอ ทำไมไม่สงสารเจี๋ยบ้างเลย”
“...” มันจุกที่อก พูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นเธอทำหน้าเจ็บปวดปานจะขาดใจอยู่ตรงหน้า อยากจะดึงเธอเข้ามากอดแล้วบอกว่าพี่ขอโทษ แต่เขาก็เลือกที่จะยืนนิ่ง ๆ ปล่อยให้เธอฟูมฟายเหมือนคนจะขาดใจตายเพราะเขาไม่อยากทรยศเพื่อน
“ถามจริง ๆ นะคะพี่นิกไม่เคยรักเจี๋ยสักเสี้ยวหนึ่งเลยเหรอ สามปีที่ผ่านมาเจี๋ยไม่มีอะไรดีเลยใช่ไหม เจี๋ยไร้ค่ามากเลยเหรอคะ ไม่รักกันสิดนิดเลยหรือไง” ดวงตาหม่นหมองกำลังจ้องหน้าเขา นัยน์ตาเธอเริ่มแดงขึ้น น้ำสีใสเอ่อคลอ เจ็บปวดเกินกว่าจะแบกรับไหว ไม่เข้าใจว่าผิดอะไร เธอทำผิดอะไรทั้งที่ยอมเขามาตลอด
“…”
คนไม่รักต่อให้งัดอะไรมาพูดเขาก็ไม่ใส่ใจ ไม่คิดจะสนใจ ซ้ำยังกลายเป็นสิ่งน่ารำคาญสำหรับเขาด้วย “นี่ใช่ไหมคะที่บอกว่าจะจัดการให้เรียบร้อยก่อนเจี๋ยเรียนจบ ค่ะ เจี๋ยเข้าใจแล้ว ที่ผ่านมาเพราะเจี๋ยคิดไปเองทั้งนั้น เจี๋ยมันโง่เอง เจี๋ยมันเป็นอีหน้าโง่ คำว่ารักของเจี๋ยคงไปไม่ถึงใจมืดบอดของพี่นิก”
“…”
“พี่นิกรู้ไว้เลยนะว่าตอนนี้เจี๋ยเจ็บ เจี๋ยเจ็บมาก พี่พอใจหรือยังคะ สะใจพี่หรือยัง เจี๋ยไม่รู้ว่าพี่กานต์เจ็บแค่ไหนที่โดนกีดกัน เจี๋ยไม่รู้ว่าระหว่างเจี๋ยกับพี่กานต์ใครเจ็บกว่ากัน ที่เจี๋ยรู้ตอนนี้คือเจี๋ยเจ็บจนไม่รู้แล้วว่าควรทำยังไงให้ความเจ็บนี้มันหายไป พี่นิกพอใจไหมคะ หรือถ้าพี่นิกอยากได้มากกว่านี้คงต้องให้เจี๋ยตายแล้วนะ พี่จะได้คิดว่าสิ่งที่ทำมาตลอดเวลาสามปีไม่ได้เสียเวลาชีวิตพี่”
เธอพูดด้วยใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีใสที่ไหลออกมาไม่หยุด ก้มลงหยิบนาฬิกามาไว้ในมือ มองใบหน้าหล่อที่ใจร้ายอยู่พักหนึ่งจึงตัดสินใจเดินออกจากห้องนอนของเนสอย่างรวดเร็ว จบลงแล้วความรักที่เธอพยายามรักษาเขาไว้ ทุกอย่างมันพังหมดแล้ว
ความจริงหลาย ๆ อย่างที่ได้รู้ในวันนี้มันทำให้สติของเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน พี่นิกเป็นคนแรกในทุกเรื่องของเธอและเธออยากให้เขาเป็นคนสุดท้ายในชีวิต เมื่อเขาทำแบบนี้เธอจึงไม่รู้เลยว่าควรจะทำยังไงต่อ
- Writer
