“พี่รู้ไหมว่างานศพที่จัดขึ้นครั้งนั้นนอกจากพ่อแม่ของเจี๋ย และก็เรื่องตายหลอก ๆ ของเจี๋ยที่จริงแล้วมีหนึ่งชีวิตที่หมดลมหายใจอยู่ในนั้นด้วย”
“หมายความว่าอะไร เจี๋ยพูดถึงอะไร”
“ลูกไง ลูกของเรา” เธอพูดแล้วแค่นขำสมเพชชีวิตที่ผ่านมาของตัวเอง
“เหี้ย...” เพื่อนของณภัทรที่นั่งฟังอยู่เงียบ ๆ ประสานเสียงด้วยประโยคเดียวกัน ทางด้านณภัทรนิ่งค้าง ตกใจมากกว่าเดิมหลายเท่า
“ในขณะที่พี่ไปเรียกร้องสิทธิอยากเป็นพ่อของลูกคนอื่น พี่ไม่เคยรู้เลยว่าในท้องเจี๋ยก็มีลูกของพี่ เออ เรื่องนี้เจี๋ยก็ผิดที่ไม่รู้ตัวเองว่าท้อง ถ้าเจี๋ยเอะใจสักนิด ฉลาดสักหน่อยทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้”
“...”
“เงียบ นี่เงียบคือคิดว่าเจี๋ยเอาคนอื่นหรือไง ก็นะพี่ใส่ถุงตลอดนี่จะท้องได้ไงเนอะ เจี๋ยก็คิดนะท้องได้ไง พลาดได้ไง แล้วสมองเจี๋ยเนี่ยก็เสือกคิดไปอีกว่า... เฮ้ย แล้วพี่นิกแม่งมั่นใจได้ไงวะว่าในท้องพี่พลอยจะเป็นลูกเขา คำตอบเดียว คำตอบเด
