EPISODE 02(1)
987 Words
วันที่ 2 มกราคม 25x6
“มันก็หลายปีมาแล้ว ทำไมเรื่องที่เราคบกันต้องห้ามบอกคนอื่นคะ” หญิงสาวถามชายหนุ่มที่นอนกอดเธออยู่บนเตียง เธอไม่เข้าใจว่าเราก็คบกันมาตั้งหลายปีทำไมยังต้องเก็บทุกอย่างเป็นความลับ ไปเที่ยวด้วยกันสักครั้งก็ไม่เคยและเขาก็ชอบเมินเธอบ่อย ๆ ด้วย ชอบทำเหมือนรัก บางทีก็ทำเหมือนไม่รัก
“แล้วจำเป็นอะไรที่ต้องบอกเรื่องของเราให้คนอื่นรู้ หรือว่าเจี๋ยไม่เชื่อใจพี่ เราอยู่ด้วยกันมาเท่าไหร่เจี๋ย” ชายหนุ่มปรายตามองด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
“ไม่ใช่ เจี๋ยไม่ได้หมายความแบบนั้น เจี๋ยแค่คิดว่าที่พี่นิกไม่ให้บอกใครเพราะเจี๋ยไม่สวย เจี๋ยอ้วน เจี๋ย…” มือใหญ่ยกขึ้นมาปิดปากไม่ให้อีกฝ่ายพูดว่าตัวเองด้านลบ
“จะดูถูกตัวเองทำไม ใครพูดกันว่าเจี๋ยไม่สวย” หัวใจมันกระตุกวูบเมื่อเห็นแววตาหม่นหมองของแฟนสาว นิ้วเรียวสวยปัดปอยผมออกจากใบหน้าให้หญิงสาวก่อนจะโน้มใบหน้าแนบชิดและกดจมูกที่แก้มเนียนใส “เจี๋ยก็รู้ว่าทำไมเรื่องของเราต้องเป็นความลับ อดทนอีกนิดนะ เจี๋ยเรียนจบพี่จะจัดการเรื่องของเราให้เรียบร้อย ตกลงไหมครับคนเก่ง”
“ตกลงค่ะ ขอโทษนะคะพี่นิก เจี๋ยงี่เง่าเอง” พอได้ฟังคำตอบจากปากพี่นิกก็ทำให้เจี๋ยยิ้มได้
“ไม่เป็นไรเลยครับ” เห็นรอยยิ้มผลิที่ใบหน้าสวยทำให้ใจเขามันชุ่มชื่น ถึงจะไม่ค่อยใส่ใจแต่ก็ไม่อยากเห็นเธอร้องไห้
“พี่นิกคะ”
“หืม” เสียงครางขานรับ ขณะที่ใบหน้าซุกไซ้ลำคอขาวเนียน ถ้าถามความชอบก็ชอบคลอเคลียร่างกายหอม ๆ ของเจี๋ย ไม่รู้ว่าเธอใช้โลชั่นยี่ห้ออะไร ทุกครั้งที่สูดดมมันหอมสุดใจ
“เจี๋ยรักพี่นิก”
“อืม พี่รู้แล้วพี่ก็รักเจี๋ยนะครับ” เขาจูบที่ต้นคอขาวก่อนจะเปลี่ยนท่าขึ้นคร่อม เล้าโลมและจัดการรีดน้ำอีกหนึ่งรอบ
หลังจากเรื่องอย่างว่าจบลงณภัทรลุกขึ้นแต่งตัว จาริญญามองท่าทีรีบร้อนของแฟนหนุ่มแล้วทำได้เพียงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เอ่ยถามไปว่า “ไม่ค้างกับเจี๋ยเหรอคะ วันนี้เนสไปค้างหอแฟน เนสไม่เห็นพี่หรอกค่ะ”
“วันนี้ค้างไม่ได้ พี่ต้องรีบไปดูร้าน อยู่ที่นี่ตั้งใจเรียนนะ อย่าหนีเที่ยว รู้ใช่ไหมว่าพี่ขี้หวงมาก ห้ามมองคนอื่นเข้าใจไหม”
“เจี๋ยรักพี่นิกคนเดียว ไม่สนใจใครอยู่แล้ว พี่นิกอะน่าจะทานข้าวกันสักมื้อ เจี๋ยไม่อยากทานข้าวคนเดียว ทานข้าวด้วยกันนะคะ เจี๋ยมีร้านที่อยากไปทานกับพี่นิกเยอะเลย นะ นะ พี่นิก” จาริญญาพยายามทำหน้าอ้อน เป็นแฟนกับพี่นิกก็จริง ทว่าทานข้าวกับพี่นิกน้อยกว่านอนด้วยกันอีก ชอบทำให้เจี๋ยรู้สึกว่าเจี๋ยสำคัญแค่เรื่องบนเตียง
ณภัทรโน้มมาหอมหน้าผากเมื่อเห็นแฟนทำหน้าน้อยใจ เขาส่งรอยยิ้มอ่อนโยนและบอกเธอ “เอาไว้คราวหน้านะ เลือกร้านไว้เลยเดี๋ยวพี่พาไป รักเจี๋ยนะครับ”
“ค่ะ” หญิงสาวแสร้งกรีดยิ้มทำหน้าดีใจ แฟนหนุ่มคนหล่อจึงยกมือลูบหัวส่งยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องพักของเธอ จาริญญามองตามตาละห้อย พี่นิกบอกครั้งหน้า ครั้งหน้า ครั้งหน้าตลอด แต่ไม่มีสักครั้งที่พี่นิกเป็นฝ่ายชวนเจี๋ย บางครั้งเจี๋ยทำเฉยพี่นิกก็ตีเนียนทำลืม ไม่พูดถึง เราเป็นแฟนกันแบบไหนนะ รู้บ้างไหมว่าเจี๋ยก็น้อยใจเป็น รู้ไหมว่าเจี๋ยรักพี่นิกมากแค่ไหน
‘จาริญญา’ หรือ ‘เจี๋ย’ นักศึกษาปี4 มหาวิทยาลัยเอ ส่วนสูง 170 เซนติเมตร น้ำหนัก 75 กิโลกรัม รูปร่างอวบอึ๋ม อยู่ในโหมดน่าฟัด หน้าตาเธอน่ารัก น่าทะนุถนอมที่สุด เวลาเธอฉีกยิ้มมักทำให้รอบข้างสดใส เมื่อสามปีก่อนเจี๋ยไปงานวันปีใหม่ที่บ้านเนส ตกดึกเริ่มเมาจึงขอตัวเข้ามานอน ทว่าเธอเข้าห้องผิด คืนนั้นจึงเสียตัวให้พี่ชายของเพื่อนสนิท พี่นิกบอกจะรับผิดชอบด้วยการคบกัน แต่ขอให้เก็บเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นความลับ ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘เจี๋ยก็รู้ว่าพ่อเจี๋ยหวงเจี๋ยมาก เกิดรู้ว่าพี่ทำอะไรเจี๋ยพ่อไม่เอาพี่ติดคุกเหรอ’
เจี๋ยตกลงเพราะเข้าใจพี่นิก ใครบ้างไม่กลัวตำรวจ พ่อเธอเป็นผู้กำกับด้วยอีกทั้งเธอยังเป็นลูกสาวคนเดียว นับแต่นั้นทุกอย่างจึงเป็นความลับระหว่างทั้งสองคน
“แล้วปีนี้พี่นิกก็ลืมอีกแล้ว” เจี๋ยนั่งมองเค้กที่เตรียมไว้ฉลองวันครบรอบสามปี เธอสั่งเตรียมไว้ล่วงหน้าคิดหน้าเค้กด้วยตัวเอง แต่แล้วพี่นิกก็ทำเมินอีกตามเคย ถ้าไม่ทักพี่นิกก็จะลืม เหมือนปีแรกที่ผ่านไปหลายวันเจี๋ยจึงทัก พี่นิกก็บอกว่า ‘ต่อไปเราต้องเตือนพี่นะ เพราะว่าพี่งานเยอะบางทีก็ลืม’
ปีที่สองจึงเตือน พี่นิกก็อยู่แต่เขาดูไม่ได้ใส่ใจ วันนั้นเขามาพร้อมดอกกุหลาบแดงหนึ่งช่อ ยื่นให้อย่างไม่เต็มใจนักทว่าเป็นสิ่งที่ทำให้เจี๋ยดีใจ กุหลาบช่อนั้นยังคงถูกเก็บไว้เป็นอย่างดีแม้จะเหี่ยวแห้งตามกาลเวลา ปีนี้จึงลองไม่พูดเขาก็คงไม่นึกถึง น้ำสีใสไหลหยดใส่เค้กรูปผู้ชายตัวสูงกับผู้หญิงหุ่นอวบอ้วน “ยอมรับความจริงเถอะเจี๋ย ถ้าเขาใส่ใจจริง ๆ โทรศัพท์ก็แจ้งเตือนได้”
ใจหนึ่งนึกน้อยใจ อีกใจพยายามปลอบตัวเองพลางหาเหตุผลแก้ตัวให้พี่นิกเหมือนที่ผ่านมา เพราะรักเขามาก ๆ ถึงไม่อยากเสียเขาไป
- Writer
