ตอนที่ 3 น้ำท่วมปาก 4
1264 Words
ถ้าแม่หล่อนรู้ว่าลูกสาวเหยียบหนามจนเท้าเลือดไหลแต่ยังฝ่าฟันมาจนถึงวันนี้ ท่านคงจะภูมิใจในตัวลูกสาว เหมือนกับเขาที่ภูมิใจในตัวผู้หญิงคนนี้ เขาไม่เคยผิดหวัง ที่มีหล่อนเข้ามาในชีวิต
“ออกบ้านเจ็ดโมงครึ่งค่ะ อาจารย์นัดธารตอนแปดโมง”
“พอดีเลย ผมแวะส่งธารก่อนค่อยขับรถเลยเข้าบริษัท”
อยู่คนละทาง แต่ไปส่งได้ ไม่ได้ไกลจนลำบาก
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ตอนเช้ารถติด ธารไปรถไฟฟ้าก็สะดวกดี”
“ขากลับค่อยกลับรถไฟฟ้า อืม จะว่าไปแล้ว ผมยังไม่ได้ให้ของขวัญจบภาคเรียนกับธารเลย ว่าจะถามทีไร ก็ลืมถามทุกที”
อยากซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมให้ แต่ธารธาราไม่ค่อยใช้ มีเป็นสิบใบวางเรียงในตู้ ไม่เคยหยิบไปใช้เลย ยกเว้นตอนถ่ายแบบเสื้อผ้า หล่อนเอาไปสะพายเป็นพร้อบ เพิ่มความหรูหราให้เสื้อผ้าแฟชั่นดูน่าสนใจ
“อีกหน่อยคุณนัยก็จะโอนบ้านให้ธาร ธารขอแค่บ้านก็พอค่ะ ของขวัญอย่างอื่นสิ้นเปลืองเปล่าๆ ขอบคุณนะคะที่ใจดีจะซื้อให้”
“ไม่อยากได้จริงเหรอ นานๆ จะมีโอกาสพิเศษที่ผมอยากให้”
นานๆ ที่ไหนกัน ภารนัยซื้อให้สม่ำเสมอจนธารธาราจะเคยตัวอยู่แล้ว หล่อนถูกเขาตามใจโดยที่เขาไม่รู้เนื้อรู้ตัว ไม่ต่างไปจากพริกหวาน ธารธารามองตัวเองในกระจกพลางคิดทบทวนความต้องการของตัวเอง จะว่าไปแล้ว ไม่เชิงว่าไม่มีอะไรอยากได้ แต่แค่ไม่ใช่ในรูปแบบสิ่งของ ลองขอ เขาจะให้ไหมนะ กลับไปมองหน้าพ่อของลูก สองแขนเขากอดลูก สองตาเขามองมาที่หล่อน หัวใจธารธาราสั่นไหว ตกหลุมรักความอบอุ่น และใบหน้าที่หล่อเหลาครั้งแล้วครั้งเล่า
“ทำหน้าอย่างนั้น นึกออกแล้วใช่ไหม ว่าอยากได้อะไร”
“ค่ะ” หญิงสาวยิ้มรับ
“ธารอยากขออนุญาตพาลูกไปเที่ยวค้างคืนสักสองสามวันได้ไหมคะ ธารพอจะมีช่วงว่างก่อนเริ่มต้นฝึกงาน”
“ตั้งสองสามวันเลยนะ ธารจะพาลูกไปเที่ยวไหน”
คลอดออกมาเป็นคนจนวิ่งได้ ธารธารายังไม่เคยพาลูกออกไปค้างที่อื่น มีเหรอคุณพ่อจะไม่เป็นห่วง ไม่อยากปล่อยให้ไปไหนตามลำพังสองคนแม่ลูก
“ธารอยากพาลูกไปเที่ยวทะเล แค่พัทยาใกล้ๆ ก็ได้ค่ะ”
“ผมไม่อนุญาต” ตอบเร็ว จนแม่ของลูกงอน
“ถ้าธารอยากพาลูกไปเที่ยว ต้องให้ผมไปด้วย จะปล่อยลูกเมียไปด้วยกันสองคนได้ยังไง ผมอยู่ทางนี้ ห่วงแย่เลยสิ แล้วลดเหลือคืนเดียวก็พอ ผมมีเวลาว่างไม่มาก ถ้าโอเค ไปวันเสาร์หน้าได้เลย”
“แค่คืนเดียวเหรอคะ” แถมยังค้างวันเสาร์ด้วย บ้าจัง เขินทำไม
“ก็ได้ค่ะ” ไม่ต้องส่องกระจก ก็รู้ว่าแก้มหล่อนเป็นสีแดง
จะแซวธารธาราคิดลึก เขาก็คิดลึกเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ถึงรู้ว่าหล่อนกำลังเขินเรื่องอะไร หยุดยิ้มไม่ได้ กดดันแม่ของลูกมานอนด้วยกัน ถูกหล่อนไล่ไปนอนห้องข้างๆ เขาดื้อเงียบ แกล้งหลับตานอนรอคอยเวลาแม่ของลูกขึ้นมานอนถัดจากหนูพริกหวาน จึงกุมมือไว้ โดยให้หล่อนกอดลูก ส่วนเขาใช้วงแขนโอบกอดแม่กับลูกอีกรอบ
“คุณนัย” ธารธาราไม่ยอมให้กอด แต่ไม่กล้าขยับแรงกลัวลูกตื่น “ไปนอนห้องข้างๆ เลยค่ะ ธารอนุญาตให้นอนด้วยแค่วันเสาร์”
“ผมแค่นอนกอด ไม่ได้จะขอมีอะไรกับธารสักหน่อย”
“แค่นอนกอดก็ไม่ได้ค่ะ กลับไปนอนห้องของคุณเลยค่ะ”
“ไม่ไปครับ” ทำเสียงน่าหมั่นไส้ให้ธารธาราโมโห
“คืนนี้ และคืนต่อๆ ไป ผมจะมานอนกับธารกับลูกในห้องนี้ ตกลงไหมครับ แต่ถึงธารไม่ตกลง ผมก็จะมานอนกับธารอยู่ดี เพราะผมสะดวกแบบนี้”
“คุณนัยเอาเปรียบธาร แล้วก็เอาแต่ใจมากด้วย”
“ยอมรับ ก็หนูธารน่ารัก น่าเอาเปรียบนี่นา”
ภารนัยส่งเสียงหึๆ ไปยั่วยวนคุณแม่ยังสาว
เด็กดีของภารนัยลุกขึ้นมาตั้งท่าจะโวยวาย ถูกจูบปากจนตัวอ่อนระทวย มืออ่อนยันที่แผ่นอกผลักเขาออกห่าง
“ถ้าดื้อกับผม คืนต่อไป ผมจะเอาเปรียบธารให้มากกว่านี้”
“คุณนัย... บ้า!” วงหน้าอ่อนเยาว์สะบัดหนีไปทางอื่น ล้มตัวลงนอน ไม่กล้าปล่อยให้เขาจูบต่อกลัวห้ามใจไม่ไหวจะเลยเถิดไปไกล เขาจับมือ ดึงออก เขากอด ไม่ยอมให้กอด ประท้วงเงียบๆ ครึ่งคืน จนง่วง ร่างกายธารธาราเลิกต่อต้านนอนกอดกันเป็นครอบครัวพ่อแม่ลูก
ค่ำคืนแสนหวานไม่ได้ผ่านเข้ามาแล้วผ่านเลยไปเหมือนทุกครั้ง หวานล้ำมาถึงช่วงเช้าวันต่อมา ในวินาทีนี้ ที่ธารธาราลืมตาตื่นขึ้นมาภายในวงแขนภารนัย ให้ความรู้สึกอบอุ่น ก่อนหัวใจจะเต้นแรงมากขึ้นเมื่อพบว่าเขาตื่นก่อนหน้า และถ่ายทอดความอ่อนโยนออกจากแววตา เอ็นดูหล่อนงัวเงียตื่น ริมฝีปากเขามีรอยยิ้ม ธารธาราเคลิ้มตามจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หลงรักพ่อของลูกได้ทุกวัน
เจ้าของรอยยิ้มเห็นว่าหล่อนเอาแต่จ้อง ไม่ยอมทักทายอรุณสวัสดิ์ แกล้งกอดรัดแผ่นหลังเข้ามาซุกกลางอกแน่นขึ้น ธารธารากังวลผิวพรรณใบหน้าตอนตื่น และกลิ่นไม่พึงประสงค์จากปากผลักอกกว้างออก เพื่อจะลงจากเตียง เขาแกล้งหรือเปล่า กอดหล่อนแน่นกว่าเดิมจนพวกเขากลายเป็นเนื้อเดียวกัน หัวใจธารธาราเต้นแรง แก้มแดงระเรื่อ สูดดมกลิ่นกายเพศชาย ผ่านเสื้อยืด นอนนิ่ง เขาอยากกอดก็กอดไป หล่อนก็อยากอยู่ในอ้อมแขนเขานานๆ
พริกหวานนอนดิ้น หมุนเป็นลูกข่างลงไปนอนปลายเตียง เปิดโอกาสให้พ่อกับแม่จู๋จี๋กันรับเช้าวันใหม่ ชอบความรู้สึกนี้ แต่เขากอดนานเกินไปหรือเปล่า จนส่วนนั้นของเพศชายก่อการปฏิวัติกวนใจธารธาราจนหล่อนทนนอนนิ่งต่อไปไม่ไหว
“คุณนัยกอดธารนานไปแล้วค่ะ ไม่รีบลุกไปอาบน้ำจะไปทำงานสายนะคะ”
ถูกเขากอดแน่น แต่หล่อนไม่อึดอัดเลย ตรงข้าม ธารธาราชอบให้เขากอด จะแน่นกว่านี้ก็ได้ กระดูกหล่อนหนาไม่แตกหักง่ายๆ
การถูกเขาสัมผัสร่างกายโดยไม่มีเรื่องทางเพศมาเกี่ยวข้อง มันสุขใจ ราวกับผีเสื้อหลากหลายสีสันนับร้อยตัวโบยบินภายในช่องอก ให้ความรู้สึกว่าหล่อนกับเขาเป็นคู่รัก ไม่ใช่คู่นอน ที่มีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยว พอเสร็จกิจก็แยกย้าย
“อุ่นดี”
น้ำเสียงทุ้มใหญ่ให้เหตุผล เรียกรอยยิ้มจากเรียวปากสีซีด
อุ่นก็กอด กอดธารทุกคืนเลยนะคะ
ธารธาราคิดในใจ ไม่กล้าเปิดเผยทุกความคิด และทุกความรู้สึกภายในใจออกมาให้ภารนัยรับรู้
“กอดธารไว้อย่างนี้ ธารจะสั่งอาหารเช้าให้คุณยังไงคะ”
“ขนมปังปิ้งกับไข่ดาวง่ายๆ ก็ได้ ธารทำอร่อยนะ”
“ได้ค่ะ ธารจะทำให้สองฟอง ของธารหนึ่ง พริกหวานอีกหนึ่ง”
“มีพริกไทยมาเพิ่ม สงสัยว่าคงต้องเพิ่มอีกหนึ่ง”
- Writer
