วั๊ย!...ฟังแล้วให้ใจหาย ผู้ชายอาไร้ ทำไมถึงได้คึกยิ่งกว่าม้า แต่พอถึงตอนนี้ฉันคงจะรีรออยู่ไม่ได้ ต้องรีบถอยฉากออกไปเพราะกลัวว่าทั้งสองคนจะรู้ว่ามีใครมาแอบดูอยู่ ฉันต้องย่องเงียบออกจากบ้านโดยเร็ว ไม่ได้กลับไปมหาวิทยาลัยหรอกเพราะไม่มีสมาธิจะทำอะไรละ...ก็เลยเดินเรื่อยเปื่อยไปนั่งเล่นที่สวนสาธารณะซึ่งมีผู้คนพลุกพล่านพอให้จิตใจฉันหายฟุ้งซ่านไปบ้าง ไม่นึกเล้ยว่าจะมาเจอกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ใครเลยจะคิดว่าพี่สาวฉันจะหาญกล้าถึงขนาดนั้น ไอ้เรื่องพ่อเลี้ยงกับลูกเลี้ยงที่เคยได้ยินมานั่นน่ะ เรื่องจริงมันยิ่งกว่านิยายซะอีก และวันนั้นทั้งวันฉันก็ไม่เป็นอันทำอะไรเพราะมัวนึกถึงแต่เรื่องนี้ไม่มีจิตใจจะอ่านหนังสือ แต่ก็คิดอยู่ลึก ๆ ว่านี่ถ้าแม่เกิดรู้เรื่องขึ้นมาจะเป็นไง แต่ทำไม๊อีกใจหนึ่งฉันถึงยังนึกถึงเรือนร่างบึกบึนแข็งแรงของพ่อเลี้ยงและภาพตอนที่พ่อสมรักษ์ขึ้นขย่มพี่อันดาก็อยู่ในหัวตลอดเวลา ทำให้ฉันเสียวว
