ร่านสวาทพ่อเลี้ยง

ตอนที่ 3

ให้ตายเถอะน่า...นี่มันสวรรค์ชัด ๆ เพราะพอเนื้อตัวของพ่อเลี้ยงเปียกปอนทำให้กางเกงเนื้อบางเบาที่สวมใส่เปียกชุ่มและแนบเนื้อเห็นลำตรงกลางพาดยาวชัดเจน ฉันกลืนน้ำลายอีกครั้งเมื่อพ่อรักษ์ถอดกางเกงออกเหลือแต่ชั้นในตัวเดียว กลายเป็นว่าเขาคงอยากอาบน้ำกลางแจ้ง แหม...ทำอะไรไม่เกรงใจกันบ้างเลย แต่ผัวแม่คงไม่คิดอะไรมากกว่า เขาอาจจะคิดว่ากด็แค่อาบน้ำกลางแจ้งก็เท่านั้น ตอนนี้พ่อเลี้ยงวัยกลางคนของฉันเลยอยู่ในสภาพเกือบเปลือย ไม่เฉพาะเผยให้เห็นเรือนร่างที่ยังบึกบึนยิ่งกว่าหนุ่มวัยฉกรรจ์แล้วยังมาโชว์ความใหญ่อลังการของเจ้าโลกเสียอีก เพราะชั้นในของพ่อรักษ์มันเปียกและลู่แนบเนื้อแข็งที่ตั้งลำยาว มันพองตัวออกมาที่ตรงกลางลำตัวดูโดดเด่นมากกว่าอะไรทั้งหมด

ฉันเห็นไรขนหยักสีดำโผล่ออกมาจากขอบกางเกงไนตรงหว่างขาของเขา สักครู่พ่อเลี้ยงก็สอดมือเข้าไปในกางเกงชั้นในแล้วรูดถูตัวเอง ฉันลุ้นแทบตายอยากให้เจ้าลำแน่นนูนที่มันดันเนื้อโผล่ออกมาให้เห็นสักหน แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิดกระทั่งฉันได้ยินเสียงฝีเท้าลงบันได พี่อันดาคงออกจากห้องมาแล้วฉันเลยต้องรีบกลับออกไปจากห้องครัวและไปนั่งใจเต้นระทึกที่โซฟาตัวใหญ่ หัวใจเต้นตึกตักและยังเห็นภาพของผัวแม่คนใหม่ที่เกือบเปลือยล่อนจ้อน และไม่น่าเชื่อว่าฉันเองรู้สึกว่าหว่างขากำลังเปียกลื่น ฉันเริ่มเกิดอารมณ์ขึ้นมาจนต้องรีบเข้าห้องน้ำแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกบ้าง เบียดหลังกับผนังห้องน้ำแล้วขยี้ขยำเต้านมเต็มตึงของตัวเองเพื่อช่วยสร้างอารมณ์ มืออีกข้างล้วงเข้าไปในรอยแยกตรงกลางหว่างขาที่กำลังเปียกชุ่มชื้น เสียดถูและล้วงลึกเข้าไปในร่องรูที่มันกำลังตอดรับปลายนิ้วพร้อมความกระสันสยิวที่มันแผ่ไปทั่งร่าง จินตนาการพร้อมส่งเสียงครางเบา ๆ อย่างมีความสุข

“อาส์...อูยยย...ซี๊ดดด...พ่อรักษ์จ๋า...อยากให้พ่อรักษ์เอาฉันจังเลย...อาส์...อยากให้พ่อเอาลำของพ่อสอดใส่ในหอยของฉันจัง...อือ...อาส์...ซี๊ดดดด...อาส์”

วันต่อมาฉันกับพี่สาวตื่นตอนเช้าเพื่ออาบน้ำแต่งตัวชุดนักศึกษาเพื่อไปมหาวิทยาลัยตามปกติ ฉันพึ่งเข้าปีหนึ่ง ยังเป็นเฟรชชี่ ส่วนพี่สาวอยู่ปีสามเพราะห่างกับฉันสองปี ชีวิตของเราสองคนแทบไม่ต้องทำอะไร เพราะถึงแม่จะเป็นผู้หญิงรักสวยรักงามชอบออกกำลังกายแต่เรื่องจัดเตรียมอาหารไม่เป็นรองใครนะขอบอก ฉันกับพี่อันดาพร้อมใจกันลงไปที่ห้องครัวก็เห็นว่าแม่จัดเตรียมอาหารเช้าไว้เต็มโต๊ะ พ่อรักษ์นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ส่วนแม่ก็กำลังยกกาแฟให้พ่อใหม่ของเรา พี่อันดาทักแม่ขึ้นว่า

“แม่...วันนี้แต่งตัวสวย จะไปไหนเหรอคะ?”

แม่หันมายิ้มและตอบว่า “อ๋อ...แม่จะไปเลี้ยงสังสรรค์กับเพื่อนเก่าที่โรงแรมหน่อยน่ะจ้ะ วันนี้ก็เลยต้องรีบตื่นเช้ามาเตรียมของกินไว้ให้ลูกนี่ล่ะ”

“แล้วพ่อรักษ์ไปด้วยหรือเปล่าคะ?”

ฉันหันไปถามพ่อเลี้ยงที่วางหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะ เขาหันมายิ้ม ไม่รู้ทำไมให้ตายสิ เวลาพ่อใหม่ยิ้มให้ฉันแต่ละทีหัวใจฉันเต้นตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ เหมือนผู้หญิงเขินผู้ชายตอนจีบกันใหม่ๆ ทั้งที่พ่อรักษ์ก็อายุตั้งห้าสิบแล้วแต่เพราะความสมาร์ท ร่างกายสูงใหญ่กำยำ ไม่อยากบอกเลยว่าฉันแพ้ผู้ชายลักษณะอย่างนี้ เฮ้อ...คิดแล้วก็บาปตัวเองไปเสียอีก นั่นมันผัวใหม่ของแม่ ท่องไว้ๆๆๆ

“พ่อไม่ได้ไปด้วยหรอก เพราะแม่เขาเลี้ยงกับเพื่อนสาว ๆ เราไปก็จะทำให้เสียบรรยากาศซะเปล่า ๆ ให้ผู้หญิงเขาพูดคุยกันแบบอิสระดีกว่า”

“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ คุณนี่น่ารักตลอดเลยค่ะ”

แม่ฉันพูดกับพ่อเลี้ยงและมองเขาตาหวานฉ่ำ ขณะนั้นฉันสังเกตเห็นพี่อันดาทำหน้าเหมือนไม่พอใจ แววตาของพี่สาวฉันมันแปลก ๆ มองสองคนเหมือนกำลังหึง หรือว่าฉันคิดมากไป แต่พี่อันดาไม่ได้มองพ่อรักษ์คนเดียว มองทั้งสองคนและชักสีหน้าแต่โชคดีว่าแม่ไม่เห็น และพอเราสองคนกินอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เห็นว่าแม่ออกไปหน้าบ้าน มีรถเก๋งมารับ คงเป็นเพื่อนแม่เพราะพ่อรักษ์อยู่กับบ้านและได้แต่มองตามโดยไม่แสดงความหึงหวงว่าเมียจะออกไปสังสรรค์กับเพื่อนและจะกลับมาตอนไหน

“วันนี้เรียนเสร็จกันตอนไหน”

พ่อรักษ์หันมาถามฉันกับพี่สาวที่เตรียมจัดกระเป๋าและหนังสือกำลังจะลุกจากโต๊ะอาหาร ฉันตอบว่า

“ไม่แน่หรอกค่ะ ของหนูอาจจะเย็นๆ แต่ของพี่อันดาก็อาจจะเลิกเร็วกว่า”

“ที่ถามเพราะเผื่อว่าพ่อจะแวะไปรับยังไงล่ะ วันนี้แม่อาจจะกลับค่ำ เลยว่าจะออกไปข้างนอกตอนบ่าย ๆ ถ้ายังไงจะโทรให้พ่อไปรับก็ได้นะ”

“เรากลับกันเองได้ค่ะพ่อรักษ์”

พี่อันดาหันไปตอบแต่ไม่ได้ทำน้ำเสียงไม่พอใจ ฉันตาฝาดไปมั้ยที่เห็นพี่สาวยิ้มกับพ่อเลี้ยงและทั้งสองสบสายตากันในจังหวะที่ฉันเหลือบเห็นพอดี คิดมากเกินไปหรือเปล่านี่ ก็พี่อันดาพูดเองว่าไม่ชอบพ่อใหม่ พ่อรักษ์พยักหน้าและยิ้มให้ก่อนพวกเราจะออกจากบ้านเพื่อเดินไปที่ป้ายรถเมล์ แต่ก่อนจะถึงป้ายรถอีกไม่ถึงร้อยเมตรพี่อันดาก็พูดขึ้นว่า

“เอม...เอมไปมหาลัยก่อนก็ได้นะ”

“อ้าว...ทำไมล่ะเจ้...มีอะไรเหรอ?”

“เจ้รู้สึกมึนหัวน่ะ จู่ ๆ ก็เป็นขึ้นมา สงสัยจะลืมกินยาไมเกรน”

“เจ้ไม่เกรนขึ้นอีกแล้วเหรอ?”