#วันที่ 3/8
1074 Words
ดิมิทรีและติการุณพยักหน้ารับคำสั่งของเพื่อนสาว เจ้าหล่อนเดินตามชีคอลัญที่ถูกหิ้วปีกโดยสองบอดี้การ์ดออกไปจากผับที่คลาคล่ำด้วยผู้คน
ปราณันต์ถอนหายใจอย่างโล่งอก หันมองรอบกายแล้วส่ายหน้า ที่นี่ไม่เหมาะกับเธอ เสียงดังหนวกหู ผู้คนมากมาย มากจนแทบจะเดินไปไหนไม่ได้ บ้างดื่มบ้างเต้นตามจังหวะเสียงเพลง ยิ่งแสงไฟสีรุ้งเหนือหัวยิ่งทำให้เธอเวียนหัวตาลายไปหมด เธอนั่งดื่มน้ำส้มตลอดการมาเที่ยวครั้งนี้ และมันทำให้เธอเริ่มอยากเข้าห้องน้ำ
“บ้าจริง ทำไมไม่รับโทรศัพท์นะ” ติการุณบ่นให้ดาราสาว ซึ่งเป็นคนรักของตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าบอกคนที่เหลืออยู่ “ไปหาที่โทรศัพท์แป๊บนะ ในนี้เสียงดัง” ว่าแล้วเดินออกจากโต๊ะ ฝ่าดงผู้คนออกไป
ปราณันต์ยกแก้วน้ำส้มขึ้นจิบอีก ในขณะที่ดิมิทรีทำหน้าหงิกหน้างอ ด้วยว่าการรวมกลุ่มคราวนี้มันกร่อยสนิทเพราะนายชีคคออ่อนนั่นคนเดียว
“ดอมคะ”
“อะไร!” ตอบเสียงห้วน
“ฉันปวดฉี่”
“ปวดก็ไปเข้าห้องน้ำสิ!”
“แต่คนมันเยอะ พาไปหน่อยไม่ได้เหรอ” ขอร้องเขาเพราะทางไปห้องน้ำมีแต่โต๊ะของนักเที่ยวหนุ่มๆ ที่ต่างก็เมาแล้วด้วยกันทั้งนั้น
“ไม่มีอารมณ์เป็นสุภาพบุรุษ อยากไปก็ไปเอง”
ปราณันต์หน้าม่อย ก็นะ หากเปลี่ยนจากเธอเป็น ปราณัฐละก็ ดิมิทรีคงพร้อมจะไปส่งถึงชักโครกเชียวล่ะ
หญิงสาวลุกจากเก้าอี้เดินไปตามทางที่ตรงไปห้องน้ำ ผู้คนมากหน้าหลายตาแออัดยัดเยียดอยู่ในผับราวกับปลากระป๋อง บางคราวต้องยกมือกอดอกเพื่อกันไม่ให้หน้าอกของตัวเองไปสัมผัสกับเนื้อตัวนักท่องเที่ยวรายอื่น วันนี้คนเยอะจริงๆ เยอะจนเธอคิดว่าควรกลับบ้านไปนอนดีกว่า
“ไปไหนจ๊ะน้องสาว ดื่มกับพี่ก่อนไหมจ๊ะ”
เสียงนักเที่ยวรายหนึ่งดังขึ้นใกล้ๆ หูปราณันต์ หญิงสาวคนลุกเกรียว พอรู้ตัวอีกทีก็ตกอยู่ในวงล้อมของชายมากกว่าห้าคน เธอถูกต้อนเข้ามาโดยไม่รู้ตัว
“ไม่ค่ะ! ฉันไม่ดื่ม!” บอกดังๆ แข่งกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มอยู่รอบทิศ หากเป็นเวลาปกติ แสงแบบปกติ คงได้เห็นว่าตอนนี้ปราณันต์หน้าซีดเพียงไร
“นิดหน่อยน่า มามะมานั่งก่อน” ชายคนหนึ่งไม่ว่าเปล่าๆ แต่ดึงแขนปราณันต์ให้มานั่งใกล้ๆ ตน ท่ามกลางรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของพรรคพวกที่ล้วนแล้วแต่เป็นชายหน้าตาหื่นกระหาย
เวลาเดียวกันนั้น ดิมิทรีที่มองตามปราณันต์มา ก็ถึงกับส่ายหน้าและกัดฟันเบาๆ เมื่อพบเจอความยุ่งยากที่กำลังเกิดกับแม่แสนเฉิ่มของเขา
เอ...นี่ปราณันต์กลายเป็นแม่แสนเฉิ่มของเขาไปแล้วเหรอ
“บ้าเอ๊ย! เดินเข้าไปทำไมตรงนั้นวะ!” บ่นให้แม่แสนเฉิ่มแล้วลุกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ไปหาปราณันต์ เขาต้องเบียดผู้คนมากมายกว่าจะไปถึงหล่อน ให้ตายเถอะ วันนี้คนเยอะจริงๆ เยอะจนน่าปวดหัว
“ไม่! อย่า! ปล่อยนะ!”
เสียงร้องของปราณันต์ดังเข้ามาในหูดิมิทรี อีกไม่กี่ช่วงตัวเขาก็จะเข้าไปถึงตัวหล่อนแล้ว
“นั่งบนตักพี่ดีกว่าจ้ะน้อง ฮ่าๆๆ” นักเที่ยวเจ้าเก่าเอ่ยกับปราณันต์แล้วพยายามดึงหล่อนให้มานั่งบนตัก ท่าทางคงจะเมาไม่น้อย เพื่อนๆ ทั้งสี่ของเขาก็ด้วย
“ปล่อย! ไม่งั้นฉันจะเรียกการ์ดนะ”
เธอขู่แต่ได้รับการหัวเราะใส่หน้าตอบแทนกลับมา
“เรียกเลยที่รัก ดูสิ คนเยอะอย่างนี้การ์ดที่ไหนก็เข้ามาไม่ถึงนี่หรอก พี่ว่าน้องมานั่งบนตักพี่แล้วดื่มกับพวกเราดีกว่า”
“เห็นทีจะไม่ได้ละนะ!”
เสียงของดิมิทรีดังขึ้นที่มุมหนึ่งของโต๊ะเล็กๆ ที่ชายทั้งห้ายืนล้อมอยู่ ปราณันต์ใจชื้นขึ้นมาเมื่อเห็นเขา
“อะไรของมึงวะไอ้ฝรั่ง”
สมาชิกหนึ่งในห้าของขาเมาร้องถาม
“ปล่อยผู้หญิงซะ! มานี่หยี!” สั่งปราณันต์แล้วดึงเอาเจ้าหล่อนมายืนข้างๆ ท่ามกลางความไม่พอใจของบุรุษทั้งห้า
“อะไรของมึงวะไอ้นี่ อีนี่ของกู พวกกูเจอก่อน”
“เจอก่อนอะไรของมึง ผู้หญิงนี่มากับกูโว้ย!”
ดิมิทรีตะโกนตอบ แอลกอฮอล์ในร่างเริ่มทำปฏิกิริยากับความโกรธ รู้ว่าถ้ามีเรื่องจริงๆ ละก็ ตนคงสู้พวกนี้ไม่ได้ แต่จะให้ปราณันต์ตกอยู่ในอันตรายก็ยอมไม่ได้อีก
“ดอม อย่ามีเรื่องกันเลยนะ ไปเถอะ”
ปราณันต์ร้องขอด้วยไม่อยากให้มีเรื่องกัน
“หุบปากไปเลยยัยตัวแสบ!”
ดิมิทรีปรามเสียงขุ่น ยิ่งเห็นผิวเนื้อที่โผล่พ้นชุดสวยของหล่อนแล้วยิ่งไม่พอใจ หล่อนดูเซ็กซี่จนเขาเองแทบอดใจไม่ไหว อยากจับหล่อนเปลื้องผ้าให้รู้แล้วรู้รอด
“อย่ามีเรื่องดีกว่าน่า ส่งเธอมา!”
“ส่งห่าอะไรวะ! คนนี้ของกู! อย่ามาทำกร่างแถวนี้จะดีกว่า เพื่อนกูเป็นตำรวจ หรืออยากไปตรวจฉี่ที่โรงพักฮะ!”
ดิมิทรีขู่พลางกวาดตามองสิ่งที่อยู่บนโต๊ะ มีหลอดยาเล็กๆ ที่จุผงสีขาวหลงเหลืออยู่ เดาว่าน่าจะเป็นยาเสพติด เล่นกันซะประเจิดประเจ้ออย่างนี้ คงพวกลูกพ่อแม่มีเงินล่ะสิ
บุรุษทั้งห้าเลิ่กลั่กเมื่อถูกขู่
“ไม่กลัวโว้ย!” ปากบอกไม่กลัวแต่ช่วยกันกวาดของผิดกฎหมายลงจากโต๊ะอย่างรีบร้อน
“ขอให้จริง! อย่าตามมานะมึง ไม่งั้นจะโทรเรียกตำรวจให้ดู” ดิมิทรีขู่ทิ้งท้ายแล้วรีบพาปราณันต์กลับมาที่โต๊ะ
ติการุณนั่งหน้ายุ่งรอพวกเขาอยู่ ดิมิทรีตบอกตัวเองเบาๆ แล้วรีบเรียกบริกรมาคิดค่าเสียหายสำหรับค่าวิสกี้และเครื่องดื่มต่างๆ
“ไปไหนมาหยี”
“จะไปเข้าห้องน้ำค่ะ แต่มีเรื่องนิดหน่อย”
“นิดหน่อยบ้าอะไร หัวใจฉันจะวาย เต้นตุบๆ เลยได้ยินไหมเนี่ย” ไม่บอกเฉยๆ แต่ดึงศีรษะแม่ตัวดีลงมาแนบอก ให้หูหล่อนอยู่ตรงหัวใจเขา จะได้ได้ยินมันเต้นชัดๆ
- Writer
