ผึ้งน้อย...
"อ้าาาอร่อยยย งั่มมม"
ฉันนั่งกินอาหารทะเลเผากับเฮียผา ซึ่ง ณ เวลานี้เรียกได้เต็มปากแล้วว่าเป็นสามี งื้อออ ฉันไม่ได้อยากจะยอมเลยสักนิดฉันทำไปเพราะความจำยอม อร๊ายยย เขินงะ นี่ถ้าคุณแม่รู้ต้องถูกดุว่าเป็นเด็กใจง่ายแน่ๆเลยอ่ะ
"กินเข้าไปยัยเด็กอ้วน!! กินเสร็จจะได้มีแรงเยอะๆ"
ฉันเงยหน้ามองเขาที่ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะแกะกุ้งอีกตัววางไว้บนจานของฉัน
"อะไรเฮีย ทำไมยิ้มแบบนั้นอ่ะ"
"ป๊าวววว ไม่มี้ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ ไหนอยากจะกินอะไรอีกบอกเฮียสิ เฮียจะแกะให้"
ฉันชี้นิ้วไปที่ปูตัวใหญ่ร้อนๆที่เฮียเพิ่งจะคีบออกมาจากเตาแล้วยิ้มตาเป็นประกาย
"เอาตัวนั้น!!!"
"หึ!!! กินเยอะจังเลย อดอยากมาจากไหนห๊ะเด็กซนของเฮีย"
"ไม่น่าถามเนาะ แรงแทบไม่มีใครมันไม่หิวบ้าง นี่กำลังเติมพลังฟื้นฟูตัวเองอยู่ค่ะ ^^"
ฉันเอ่ยออกไปยิ้มๆก่อนจะมองเขาที่แกะปูแล้วมาวางให้ฉันที่จานตรงหน้า ฉันหยิบมาเป่าให
