รักนี้ไม่มีลืม

ตอนที่ 2

เช้าวันถัดมา "ฟ้าตื่นได้แล้วลูก เดียวจะไปเรียนสาย "

"แม่ฟ้าขอนอนอีกหน่อยนะ นะนะ"

"ไม่ได้จะสายแล้วรีบล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำลงไปกินข้าว"

"ก็ได้ค่ะ " อ่อลืมบอกไปฉัยอยู่กับแม่แค่สองคน พ่อเสียไปตั่งแต่ฉันได้อายุสิบปี

ส่วนบ้านที่ครามก็อยู่ตรงข้ามหน้าบ้านฉันบ้านใหญ่หรูหราหมาเห่ามาก

"แม่หนูไปเรียนก่อนะค่ะ" ฉันลาแม่เสร็จกำลังจะออกจากบ้านเจอกับพี่ครามพอดี สกิลการจีบผู้ชายของฉันสั่งการทันที ทิ้งจักบานเลย อิอิ

"พี่คราม ฟ้าขอติดรถไปด้วยได้ไหมค่ะ พอดีจักยานฟ้าโซ่ขาดยังไม่ได้ซ่อมเลย"

พี่ครามมองหน้าฉัน

"ฟ้าพูดจริงๆนะ " ฉันทำตาปริๆฉันภาวนาขอให้พี่ครามตอบตกลง

"ถ้าไม่เชื่อก็ลง...ม"ฉันยังพูดไม่ทันจบ

"จะไปก็รับขึ้นมา ถ้าช้าฉันไม่รอฉันรีบจะสายแล้ว" ฉันก็รีบกระโดดขึ้นมอไซค์ของพี่ครามทันที

"จับแน่นๆ ฉันจะไปแล้ว"พี่ครามพูดจบก็บิดมอไซค์ไปแบบไม่สนใจว่าฉันนั่งกับเขาอยู่ -_-

"ถึงแล้วยัยบื้อ จะกอดอีกนานไหม" พี่ครามว่าฉันถึงปุปก็ไล่ลงเลยนะชิ

"ยังอยากกอดอยู่เลย ขออีกนิดได้ไหมค่ะ"

"ไม่ได้ ลงไป!! "พี่ครามพูดด้วยสีเข้มกว่าเดิม จะทำหน้าดุทำไม

" ชิ ลงก็ได้ คิดว่าฟ้าอยากกอดพี่มากหรือไง"

"แล้วไหนใครบอกตอนแรกขอกอดอีกหน่อย"พี่ครามพูด

"ฟ้าลืมแล้ว จำไม่เห็นได้ งั้นฟ้าไปก่อนนะค่ะแบร่ ไปล่ะ " แล้วฉันก็ทิ้งพี่ครามไว้ตรงนั้น