“คุณเชนน์!!!”
เสียงร้องเรียกชื่อคเชนน์อย่างคาดไม่ถึงของเฟรยาดังขึ้น เพราะพอเธอเดินลงมาที่ล็อบบี้ก็เห็น คเชนน์นั่งรออยู่แล้ว ซึ่งตอนนี้เวลาก็เกือบสามโมงเย็นแล้วด้วย เธอไม่นึกว่าเขาจะยังรอเธออยู่
“คุณเฟย์!!!”
คเชนน์ที่นั่งอยู่ถึงกับรีบลุกขึ้นเดินมาหาหญิงสาวอย่างเป็นห่วง เขามารอตั้งแต่สิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว ไม่เห็นเธอลงมาสักที ก็นึกว่าเธอคงเหนื่อยจากเมื่อคืนเลยหลับยาว เขาเลยตัดสินใจนั่งรอจนกระทั่งตอนนี้ ชายหนุ่มเดินเข้ามาหาพร้อมกับยิ้มกว้าง ส่วนเฟรยาที่เดินเข้ามาอย่างรู้สึกผิดเต็มที่
“เฟย์ขอโทษจริงๆนะคะ พอดี...มีปัญหานิดหน่อย ว่าแต่...คุณเชนน์รอนานไหมคะ”
หญิงสาวถามขึ้นเสียงเบา ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างลุแก่โทษ
“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมเข้าใจว่าคุณเฟย์คงแฮงค์ ว่าแต่คุณเฟย์จะเลี้ยงอะไรผมดี หรือว่าเราจะทานกันที่โรงแรมนี่เลย เห็นว่าห้องอาหารของที่นี่มีชื่อเสียงพอตัวเลยนะครับ”
“เอ่อ ก็ดีค่ะ
