ยอมทุกอย่าง
1545 Words
“มีเรื่องอะไรอีกไหม”
เมื่อเดินออกมาจากกาสิโนที่เขาพึ่งไปทวงความเสียหายมาแล้วนั้น มอเฟียสก็ถามขึ้น ก่อนที่ลูกน้องคนสนิทจะรีบตอบ
“ไม่มีครับ เดี๋ยวผมให้คนขับรถไปส่งนายใหญ่ที่โรงแรม ส่วนเรื่องที่คาสิโนผมว่าจะแวะเข้าไปดูความเรียบร้อยอีกสักนิด”
“อืม ดีมาก ถ้ามีอะไรก็รีบรายงานฉันมา งานนี้พลาดไม่ได้เด็ดขาด แกก็ระวังตัวด้วย”
พูดจบมาเฟียหนุ่มก็เดินขึ้นรถไปทันที ทิ้งให้ เจมส์ ลูกน้องคนสนิทของเขามองตามอย่างเทิดทูลชายหนุ่ม เจมส์นั้นเคยอยู่ในครอบครัวที่ติดยาติดการพนันมาก่อน เขาโดนพ่อเลี้ยงตบตีสารพัดจนกระทั่งมอเฟียสยื่นมือเข้าไปฉุดเขาออกมาจากขุมนรกนั่น ซึ่งวันนั้นชายหนุ่มได้สัญญากับตัวเองว่าเขาจะจงรักและเทิดทูลมาเฟียและเขาก็ทำตามสัญญามาโดยตลอด
“นายครับ เจมส์ ได้จัดเตรียมทุกอย่างเอาไว้เรียบร้อยแล้วครับ”
พอมาถึงลูกน้องอีกคนก็รีบเข้ามารายงาน ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะพยักหน้ารับรู้ เพราะเขารู้ดีว่าอะไรที่ลูกน้องคนสนิทจัดเตรียมเอาไว้ให้ ก่อนจะเดินเข้าลิฟต์ขึ้นไปยังห้องที่ถูกเตรียมไว้ให้เขาสำหรับคืนนี้
“อ่าว ทำไมไม่เปิดไฟ”
พอขึ้นมาถึงชั้นบนสุด ซึ่งเป็นห้องสวีทกินขนาดทั้งชั้นบนสุดของโรงแรมหรู มอเฟียสก็ต้องแปลกใจเมื่อทั้งห้องอยู่ในความมืด ไหนบอกว่าเตรียมไว้แล้ว มือใหญ่เอื้อมไปเปิดไฟ ก่อนจะเดินเข้าไปอย่างนึกแปลกใจ
“ทำไมไม่เปิดไฟ”
เสียงทุ้มลึกถามออกมา เมื่อเดินเข้ามาเห็นผู้หญิงซึ่งน่าจะเป็นคนที่ถูกเตรียมเอาไว้นั้น นั่งอยู่บนเก้าอี้หันหลังมองไปยังวิวของเมืองแห่งแสงสีเสียงนี้
“..................”
แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับ ทำเอาคิ้วเข้มมุ่นเข้าหากันทันที ก่อนที่มือจะไวเท่าความคิด เขารีบคว้าหมับไปที่เอวสอบที่มีปืนเหน็บอยู่ทันที
“เธอเป็นใคร”
เขาถามออกมาอีกรอบ ก่อนที่เก้าอี้ทรงสูงจะค่อยๆหันกลับมา เผยให้เห็นโฉมหน้าหญิงสาวที่กำลังถือแก้วไวน์อยู่
“กลับมาแล้วเหรอคะ”
เสียงหวานปนยั่วยวนเอ่ยออกมาพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัยส่งมาให้ ส่วนมอเฟียสก็ได้แต่มองหน้าคนตรงหน้าอย่างรู้สึกว่าเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน แต่เขากลับนึกไม่ออก
“เธอเป็นใคร”
“หึหึ แค่นี้ก็จำว่าที่คู่หมั้นไม่ได้แล้วเหรอคะ น่าผิดหวังจัง”
พอได้ยินคำว่าคู่หมั้น พลันเขาก็นึกได้ทันที เพราะมีแค่คนเดียวและครั้งเดียวเท่านั้นที่เขาเคยได้ยินอะไรแบบนี้
“หึหึหึ กล้ามาถึงนี่เลยเหรอ แสดงว่ายังไม่เข็ด อยากต่อ...หรือว่า...”
เมื่อจำได้ว่าคนตรงหน้าคือคนเดียวกับที่ทำให้เขาเจ็บ มอเฟียสถึงกับเปลี่ยนปฏิกิริยาทันที เขาไม่นึกว่าเธอจะมาให้เขาเชือดถึงที่ขนาดนี้ ก่อนจะเอ่ยคำพูดพร้อมกับสายตาหยาบโลนไปทั่วร่างสาว ที่ตอนนี้สวมชุดรัดตรึงไปทุกสัดส่วน เหมือนจงใจจะมายั่วเขาโดยเฉพาะ ทำเอาเฟรยาที่อุตส่าทำใจกล้าบินตามเขามาถึงกับเริ่มสั่น ทั้งๆที่เธอเตรียมใจมาแล้วแท้ๆ
“หึหึ ถ้าบอกว่าอยากต่อล่ะ คุณจะต่อรึเปล่า”
เสียงยั่วยวนถามขึ้นพร้อมกับมองสบตาเชิญชวนคนตรงหน้า จนมอเฟียสอดใจเต้นไม่ได้ ชายหนุ่มรีบเรียกสติตัวเองกลับมา เพราะถ้าผู้หญิงตรงหน้านั้นไม่ได้คิดจะมาเป็นเมียของเขาแต่เป็นแค่คู่นอน เขาคงกระชากเธอเข้าหาและกระหน่ำรักให้สมกับความต้องการที่คั่งค้างมาจากครั้งก่อนไปแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ เธอต้องการจะครอบครองเขา
“ไม่ล่ะ ผมไม่ได้อยากได้เมีย ถ้าได้ยินชัดแล้วก็กลับไปซะ”
พูดจบมอเฟียสก็เดินหันหลังหนีออกไปทันที วันนี้เขาเหนื่อยเกินกว่าจะมาต่อล้อต่อเถียงกับผู้หญิงแบบเธอได้แล้ว เขาแค่อยากปลดปล่อยความต้องการแล้วพักผ่อนยาวๆแต่เมื่อผู้หญิงตรงหน้าคือเธอเขายอมเก็บความต้องการเอาไว้แล้วไปนอนเสียจะดีกว่า
แต่ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะได้เดินออกไปไหน อยู่ดีๆร่างเล็กก็ถาโถมเข้ามากอดเอวสอบจากด้านหลังอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว และที่สำคัญมือเล็ก ที่เอื้อมมากอบกุมเป้าใหญ่เอาไว้อย่างไม่อายนั้น ทำเอาเขาหยุดชะงักทันที
“ทำอะไรของเธอ”
มอเฟียสกัดฟันถามขึ้น ทำเอาเฟรยาที่อุตส่าใจกล้าบ้าบิ่นถึงกับไปไม่ถูก เธอคิดอะไรไม่ออก แค่ตอนนี้ทำยังไงก็ได้ให้ได้ครอบครองมอเฟียสเธอยอมทำทุกอย่างแม้กระทั่งที่ทำอยู่ตอนนี้ เธอดูเหมือนโรคจิตที่ต้องการให้เขาร่วมเตียงด้วยจนไม่สนใจอะไร
“ก็ได้ ฉันจะยอมเป็นนางบำเรอของคุณ...”
“อะไรนะ นี่เธอคิดจะทำอะไรกันแน่”
มอเฟียสหันมาหาร่างบางอย่างพยายามค้นหาความจริงจากหญิงสาว ถ้าเธอคือคนที่มารดาเขาแนะนำมาจริงๆ เธอไม่น่าจะอยากได้เขาขนาดนี้ มอเฟียสเริ่มคิดว่าคนตรงหน้าต้องมีอะไรแอบแฝงแน่นอนถึงเข้าหาเขาขนาดนี้ มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่แขนเล็กอย่างสงสัย
“อ๊ะ!!!! โอ๊ย!! นี่ปละ..ปล่อย! ฉันเจ็บ!!”
เสียงเจ็บปวดดังขึ้นพร้อมกับรีบบิดแขนหนี แต่ยิ่งเธอดิ้นเขายิ่งกำแน่นขึ้นอีก
“บอกมา เธอมาจากแก็งไหน ต้องการอะไร”
“ฉันไม่ได้มาจากไหนทั้งนั้น ฉันเป็นว่าที่คู่หมั้นของคุณจริงๆนะ อะ...โอ๊ย! ปล่อยก่อนสิคุณ อ๊าย! คะ...คุณเดี๋ยวก่อน นี่จะลากฉันไปไหน อ๊าย ไม่นะ อยะ...อย่าพึ่ง อ๊าย!!!!”
เสียงแผดร้องดังขึ้นไม่หยุดและยิ่งดังขึ้นไปอีกเมื่อมอเฟียสทนไม่ไหวลากร่างเล็กให้เดินตามเข้าไปในห้องๆหนึ่ง และมันก็เป็นห้องที่มีเตียงกว้างวางอยู่กลางห้องก่อนจะโยนร่างบางลงไปอย่างไม่คิดทะนุถนอมเลยสักนิด เพราะตอนนี้เขาไม่สนใจแล้วว่าเธอจะมาจากไหน เขารู้เพียงว่ายิ่งได้มองได้สัมผัสเขากลับรู้สึกยิ่งต้องการเธออย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเลยสักครั้ง
“คะ...คุณจะทำอะไรฉัน”
“หุบปาก ก็จะทำแบบที่เธอต้องการไง ตามมาถึงที่นี่ เธอคงไม่ได้มาแค่เล่นๆหรอกจริงไหม”
เสียงแหบแห้งบอกออกมาพร้อมกับเริ่มถอดเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ออก ตาคมมองสำรวจไปทั่วทั้งร่างบางอย่างรู้สึกทึ่ง ที่คนตรงหน้าช่างมีรูปร่างหน้าตาในแบบที่เขาต้องการเหลือเกิน แต่ดันมาในวันเวลาที่ไม่เหมาะสมเอง เขายังไม่พร้อมมีใครตอนนี้
“ไม่นะคุณ เดี๋ยวก่อน ฉัน...ฉันเป็นประจำเดือน”
เสียงบอกอย่างเอาตัวรอดดังขึ้น แต่มอเฟียสไม่ได้สนใจ เอาไว้ไปหลอกเด็กดีกว่าไหม ถ้าจะมาหลอกเขาเหตุผลแค่นี้ มันง่ายไป ไม่นานเขาก็เปลื้องผ้าออกจนหมด ก่อนจะย่างกรายขึ้นไปบนเตียงนอนที่ตอนนี้มีร่างบางนั่งอยู่ชิดขอบอีกด้านพร้อมกับมองมาอย่างชั่งใจ
ยังไงเธอก็มาเพื่อเป็นของเขาอยู่แล้ว แล้วจะมากลัวทำไมกันตอนนี้
ภายในใจพยายามคิดหาทางออกและมันก็ได้อย่างที่เห็น เธออุตส่าเตรียมตัวบินข้ามน้ำข้ามทะเลตามมา จะปล่อยให้โอกาสอย่างนี้หลุดไปอาจไม่มีโอกาสอีกแล้ว
“หึหึ ทำหน้าอย่างนี้พร้อมแล้วใช่ไหม ทำมาเป็นเล่นตัว”
พูดจบมือใหญ่ก็จับแขนเล็กกระชากเข้าหาพร้อมกับกดจูบลงบนซอกคอขาวอย่างต้องการเต็มที่ ทำเอาคนถูกรุกรานขนลุกขนชันทันทีที่โดนสัมผัส เพราะตั้งแต่เกิดมา นอกจากบิดาและพวกพี่ๆก็ไม่เคยมีใครได้เข้าถึงเนื้อถึงตัวของเธอขนาดนี้ มือเล็กกำเข้าหากันแน่น ทั้งร่างเกร็งจนแข็งไปหมด
“อื้อออ เธอใช้น้ำหอมอะไรกัน ทำไมมันหอมหวานขนาดนี้”
เสียงแหบพร่าถามขึ้นพร้อมกับซุกหน้าดอมดมไม่ยอมห่าง ปากร้อนเฝ้าขบกัดอย่างต้องการ มือใหญ่ค่อยๆเลื่อนไปถอดชุดที่เธอใส่อยู่ ทำเอาตากลมโตเบิกกว้างเมื่อโดนสัมผัสเข้าที่หน้าอกสุดรักสุดหวง จนเธอเผลอยกมือขึ้นผลักอกกว้างอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“อ๊ะ!! นี่ทำบ้าอะไร คิดจะเล่นตัวอีกงั้นเหรอ”
“มะ...ไม่ ฉัน คือ ฉันแค่ตกใจ”
“หึหึ ถ้าตกใจอีกครั้งแล้วก็ฉันจะใส่มันเข้าไปทันที ไม่ต้องมาลีลาอีก”
- Writer
