พนันรักเดิมพันใจ บทที่3.

1552 Words

เสียงพนักงานประจำเครื่องบิน...ประกาศเวลาเดินทาง และเรียกผู้โดยสารที่มารออยู่ให้ขึ้นรถยนต์ที่ทางสนามบินจัดไว้ให้เพื่อไปขึ้นเครื่องที่กำลังจะออกบิน ดาเรียเดินหงอยๆ มีคริสติน่าเดินตาม เมื่อหาที่นั่งได้ หญิงสาวก็มองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้สึกสนุกที่จะได้ไปเที่ยวเหมือนทุกคราว เพราะหัวใจของเธอจดจ่ออยู่ที่...นาธาน มันไม่ได้เป็นอย่างที่เพื่อนสาวพูด ชายหนุ่มไม่ได้มีใจปฏิพัทธ์เธอตั้งแต่แรก เขาไม่สนใจมองเธอด้วยซ้ำ เมื่อความชอบของเขาอาจจะเป็นเหมือนข่าวลือ... “ดาช่า...” คริสติน่าสะกิดแขนเพื่อนยิกๆ “อืม...มีอาราย?” สาวเจ้าถามเสียงยานคาง เมื่อตนเองยังมองเหม่อมองออกไปด้านนอก ไม่ได้สนใจจะหันมามองเพื่อนสาวข้างตัวสักนิด เพื่อนสาวสุดห้าวโครงศีรษะ หล่อนไหวไหล่...และนั่งอมยิ้ม ไม่ได้พูดอะไรต่อ สายตาของคริสติน่ามองออกไปด้านนอก แต่คนละจุดที่ดาเรีย มอง ตรงนั้น... มีผู้ชายดูดีคนหนึ่งกำลังวิ่งหน้าตั้งตรงมา มันผิดภาพลักษณ์สุขุมที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาไปมากโข นาธาน กรานาต...เขาคือคนคนนั้น ชายหนุ่มเสียเวลาเคลียร์งาน จนเกือบจะตกเครื่อง เขารีบแจ้นมาหลังฝ่าการจราจรที่ติดขัดมาถึง... บทที่3.หวง ห่วง หึง...มันคืออะไร? ไรหนวดเหนือริมฝีปากกระตุกยึกๆ เขาทอดสายตามองไปที่ชายหาด บริเวณนั้นมีคนชุมนุมอยู่หนาตาผิดปกติ!! เสียงร้องวี๊ดว้าย!! คุ้นหู...นาธานสาวเท้าให้เร็วขึ้น เขาไม่อยากนึกเข้าข้างตัวเองเลย...สิ่งที่คนเหล่านั้นกำลังให้ความสนใจ...อาจจะเป็นคนใกล้ตัว!! ดาเรียเริงร่าเหมือนเงือกน้อย หล่อนใส่ทูพีชสีขาว มันไม่โป้ในสายตาตัวเอง เมื่อในหมู่เพื่อนสาว ใครๆ ก็นิยมใส่แบบนี้ แต่คนมองแบบมีอคติอย่างนาธานแทบเต้น... เขานึกตำหนิหญิงสาวในใจ...ดาเรียไม่สมควรใส่เศษผ้านั่นลงมาเล่นน้ำท่ามกลางสายตาผู้คน…โดยเฉพาะผู้ชายทั้งฝูงริมหาด แต่เขาห้ามเธอได้เหรอ? เขาเป็นแค่พี่ชายเพื่อน...ไม่มีสิทธิ์มีเสียงไปตำหนิ ถึงความไม่เหมาะไม่ควร ชายหนุ่มจิปาก!! เขาควรแก้ปัญหาเฉพาะหน้าแบบไหนถึงจะดี... “พี่ชายฉันมาอะ ดาช่า...” คริสติน่าสะกิดเพื่อน หล่อนสวมชุดว่ายน้ำทรงสปร์อต แขนยาวจรดข้อมือสีกรมท่า กับกางเกงสี่ส่วนถึงหัวเข่า มันทะมัดทะแมงและเหมาะสมกับสาวห้าวแบบเธอที่สุด ดาเรียสะดุ้ง!! เธอชำเลืองมองชายหนุ่มที่ยืนนิ่งแมกาซีนเหมือนปูนปั้นที่ชายหาด เขาดูเด่นกว่าทุกคน ออร่าของนาธานเปล่งแสงมลังเมลือง จนคนรอบข้างแทบจะไร้ความหมาย... “ขึ้นดีมั้ยแก?” หญิงสาวหน้าแหย เมื่อชายหนุ่มที่ตัวเองหมายปองยืนหน้าตึงเปรี๊ยะ... ดาเรียอยากตะโกนบอกเขาเหลือเกิน...ผู้ชายคนอื่นไร้ความหมาย หากมีนาธานอยู่ตรงนี้ “บ้าสิ!! กำลังสนุก แกจะอ่อยพี่ฉันเพื่อพิสูจน์เกย์ ทำใจเสาะไปได้...” คริสติน่ารีบแย้ง หล่อนโผใส่คลื่นลูกใหญ่ที่ซัดเข้าหาฝั่ง พลางหัวเราะเสียงลั่น ปล่อยให้ดาเรียละล้าละลัง จนเมื่อหล่อนตัดสินใจได้ จึงค่อยๆ ว่ายน้ำตามคริสติน่าไปติดๆ ... “นางฟ้าหรือนางกินรีวะ สวยฉิบหาย!!” เสียงกระเส่าของไอ้หนุ่มข้างตัวนาธาน หมอนั่นพูดกับเพื่อนๆ ที่กำลังจับตามองไปที่ดาเรียเช่นกัน “สวยไปก็แค่นั่นแหละวะ หล่อนไม่แลพวกเราหรอกมีไอ้ทอม!! นั่นเฝ้าไม่ห่าง...” มีเสียงแย้ง เนื่องจากดาเรียอยู่กับคริสติน่าตลอด “นิ้วเย็นๆ สู้เอ็นอุ่นๆ ได้ไงวะ!!” มันพูดหน้าตาย แถมหัวเราะลงลูกคอร่วน “แก้ทอม ซ่อมดี้ งานถนัดกูว่ะ!! ฮ่าๆ” ไอ้หน้าเหลี่ยมรีบตอบเสริม พร้อมกับหัวเราะร่าไม่ต่างจากเพื่อนของเขา แต่มันกระตุ้นอารมณ์สงบนิ่งของนาธานให้ไม่สงบเหมือนเดิม... เขาอยากคัดง้างคำพูดเหล่านั้น... แต่มาคิดอีกที คนพวกนี้ก็เป็นเหมือน ‘สุนัข’ เห็นปลากระป๋อง ได้แต่เห่า... ไม่มีปัญญาครอบครอง ต่อให้มองไปอีกนานเท่านานก็คงไม่สึกหรอ ชายหนุ่มเหยียดยิ้ม เขากำลังจะโบกมือทักน้องสาวกับดาเรีย เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเสียก่อน!! วินด์เซิร์ฟของใครไม่รู้? คนเล่นเหมือนจะไม่ดูตาม้าตาเรือ ไอ้หนุ่มที่ยืนอยู่บนกระดานนั่น ไสกระดานวินด์เซิร์ฟตรงเข้าใส่ คริสติน่า จนหญิงสาวหัวทิ่มจมลงไปในน้ำ แม้จะแค่น้ำตื้นๆ แต่นาธานก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เขาสะบัดรองเท้าสวมสบายหลุดกระเด็น กระโจนพรวดพราดลงไปในน้ำ ควานมือลงไปใต้น้ำ ก่อนจะคว้าตัวคริสติน่าขึ้นมา โดยที่คู่กรณีทำแค่นั่งอ้าปากค้าง “เป็นไงบ้างคิตตี้ เจ็บตรงไหนมั้ยคะ?” นาธานถามน้องสาวเสียงร้อนรน สำรวจภายนอกของคริสติน่าคร่าวๆ หญิงสาวส่ายหน้าหวือ...ไอคอกแคก เนื่องจากสำลักน้ำทะเล นัยน์ตาของคริสติน่าแดงก่ำ กระบอกตาร้อนผ่าว ไม่เจ็บตัว แต่เจ็บใจ!! เมื่อไอ้คนที่ทำให้เธอตกน้ำตกท่า ไม่ใช่ใครเลย...วิคเตอร์ คอร์โลฟ... ไอ้เพื่อนชายตัวแสบที่ตามจิกเธอมาตลอด4ปี “ไอ้หมาวิค!!” หญิงสาวกัดฟันพูด ดวงตาเหมือนมีกองเพลิงในนั้น เมื่อแววตาของคริสติน่าน่าหวาดหวั่นจนดาเรียสยอง “ไฮ!! ดาช่า คิตตี้...เป็นไงบ้างล่ะ? ไม่คิดว่าจะบังเอิญได้เจอกันนะ...ที่นี่สวยมากเลย ฉันมาเที่ยวอะ เธอล่ะมาทำไมกัน?” เป็นคำทักทายรัวๆ ที่พ่วงท้ายมาด้วยคำถาม วิคเตอร์ทำเหมือนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันแสนปกติ จนไม่จำเป็นต้องเอ่ยปากขอโทษ “ไปตายซะ ไอ้หมาวิค!!” ช่างเป็นคำตอบที่ไม่ต้องเดาอารมณ์คนพูด เพราะหลังจากพูดจบ คริสติน่าก็เดินลุยน้ำกลับเข้าฝั่ง มีดาเรียเดินตามคอยพยุงเพื่อนสาวไปด้วย “แบบนี้ไม่ใช่สุภาพบุรุษเลยนะครับ ผมแน่ใจ...ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคุณจงใจ...แต่คราวหลังอย่าทำอีกเพราะหากมีครั้งต่อไปผมจะไม่ไว้หน้าคุณ เมื่อคนที่คุณกำลังแกล้งอยู่นั่น คือน้องสาวผม!!” นาธานเปรยลอยๆ หมุนตัวเดินตามสองสาวไป เขาจำหน้าไอ้หนุ่มนี่ได้รางๆ และเชื่อว่า มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ หมอนั่นจงใจพุ่งเข้าใส่คริสติน่าแน่ๆ คล้อยหลังทุกคน ดวงตาหนุ่มวัยรุ่นสลดลงเพียงนิด ก่อนจะกลับมาลุกโชนอีกครั้ง ใช่!! มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ... มันเป็นเจตนาของเขาล้วนๆ ช่วยไม่ได้ เมื่อพยายามแทบเป็นแทบตายมาตลอด4ปี เขาเจาะเข้าหาคริสติน่าไม่ได้เลยสักนิด แค่เฉียดใกล้หล่อนยังทำท่ารังเกียจ วิธีเดียวที่วิคเตอร์นึกออกก็คือการตามจิกแบบนี้แหละ ให้มันรู้ไปว่าหล่อนจะไม่หันมามอง แม้สายตาคู่นั่น จะมีแต่ความชิงชัง...แต่ก็ถือว่าหล่อนยังมองเห็นเขา ไม่ใช่มองผ่านเหมือนเขาเป็นแค่ความว่างเปล่า และที่แน่ๆ เลย เขาไม่เชื่อว่าคริสติน่าจะชอบเพศเดียวกัน หล่อนเป็นแค่สาวห้าว...ไม่ได้ผิดปกติทางเพศ ที่สำคัญ...เขามันเป็นคนมีกรรม...ที่ดันไปหลงรักหล่อนนี่แหละ... วิคเตอร์คอตก เขาลากกระดานวินด์เซิร์ฟ พร้อมกับลากขากลับเข้าฝั่ง ยังไงเสีย... คริสติน่าก็รู้แล้วว่าเขาอยู่ไม่ใกล้ ไม่ไกลจากเธอเลย... อ่าวนาง คลิฟฟ์ บีช รีสอร์ต...กระบี่!! คริสติน่านั่งหน้ามุ่ย!! บนเก้าอี้หวายสานตาถี่ๆ เธอทอดสายตามองวิวทะเลที่เห็นลิบๆ พร้อมกับความรู้สึกหงุดหงิดที่เกิดขึ้น หลังพบเจอกับคนที่เกลียดยิ่งกว่าสิ่งใดในโลก “อิตาเลียนโซดาทูโทน เย็นๆ อะแก เผื่ออารมณ์ดีขึ้นบ้าง” น้ำหวานสุดจี๊ด!! มีสองรสในแก้วเดียวกัน คริสติน่าชอบจนดื่มได้ตลอดเวลา และมันน่าจะทำให้เพื่อนสาวอารมณ์ดีขึ้น “ไม่มีทางดาช่า...ไอ้หมาวิคมันจงใจฉันรู้” หญิงสาวรับแก้วน้ำจากเพื่อนมาถือไว้...ก่อนจะก่นด่า คู่กรณี “คิดมากนะแก...หมอนั่นอาจจะแค่มาเที่ยว และมันเป็นเรื่องบังเอิญ” ดาเรียย้ำ เธอพยายามคิดในแง่ดี แม้มันจะไม่ใช่...ก็ดีกว่าตั้งป้อมหงุดหงิดไปก่อน “ขอให้จริงเถอะ!! ฉันต้องการมาสนุก ไม่อยากมาอารมณ์เสียเพราะเหม็นขี้หน้าไอ้หมอนั่นหรอก เกลียดมันจริงๆ เล๊ย!!” หญิงสาวบ่นอุบ!! น้ำหวานชื่นใจในแก้วก็ยังไม่สามารถลดความขุ่นมัวในจิตใจได้ “คิตตี้!! มัมฉันบอกว่า... เกลียดอะไร มักจะได้แบบนั้น แกอย่าเกลียดวิคเตอร์เลย เดี๋ยวจะสลัดมันไม่หลุด” “หึ!! ไม่มีวันหรอกดาช่า แกก็รู้... ฉันนะเกลียดมัน เกลี๊ยดเกลียด” คริสติน่ายิ้มเยาะ ต่อให้โลกทั้งใบเหลือผู้ชายอย่างวิคเตอร์คนเดียว...เธอก็จะไม่เลือกมัน ขออยู่คนเดียวสบายๆ ดีกว่าจะเอาตัวป่วนกวนอารมณ์อย่างไอ้หมอนั่นมาไว้ข้างตัว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more