Imperial University: Baddass Empress

Chapter 1: Glimpse of past Third Person POV "Lyra!! What the... Bakit lasing kana naman! Ano ba ang nangyayari sa iyong bata ka?! Jusko!" Mariing napa pikit ang ama ni lyra dahil sa matinding prustasiyon sa bunso at unica Hija na anak. Hindi niya ang alam kung ano nga ba ang nangyayari sa batang ito. Wala rin naman siyang kaalam alam bukod sa hindi sumipot ang groom nito. Malalim na napahinga ang matanda. At akmang tatalikod na nang marinig niya ang tinig nang kaniyang panganay na anak. "Dad, what happened?" "Hay nako! Nakakainis na iyang bata na iyan! Hindi ko na alam ang gagawin! Puro ganiyan ang ginagawa, kung hindi uuwing lasing ay maggagawa ng katarantaduhan at kagaguhan. Jusko..." Lyrio on the other hand, chuckled. Dahilan para lingunin siya ng kaniyang ama. At nagtatakhang tinignan siya nito. "Dad, calm down first okay? Tatanda ka niya ng mabilis. Nakikita ko na ang mga ugat sa leeg mo o. Hahaha." "Hay nako, sino ba ang hindi ma i stress riyan sa kapatid mo. Hindi ko na nga alam ang gagawin riyan. Tuluyan ng napariwa. Hindi ko na alam ang dapat na gawin sa kaniya." Nawala ang ngiti sa labi ng binata at napa seryoso. At saka nilingon ang kapatid na kasalukuyang naka luhod sa sahig at panay ang suka. "Dad..." "I know... I know what you are going to say... But son, it's just that. Hindi ko alam ang gagawin ko... H-hindi ko na nga alam kung paano siya babalik sa dati... H-hindi ko alam kung paano tutulungan ang kapatid mo... Ako ang nasasaktan at nahihirapan sa lagay niya... Son... I hope you understand..." Lyrio hug him tight as he could. And there, he couldn't help but to burst on tears with his son's shoulder. "It's okay dad... I understand... Don't blame yourself, it's not your fault. Don't carry it with yourself... Dad, I'm here..." "Son... I'm f*****g scared... What if i lose l-lyra?" "Dad--" "I don't think i can continue to live normal if i lose her... I already lose your mother... And i don't want any of you to lose either..." Walang naisagot si lyrio sa ama. Dahil tama naman siya, ngayon na sila ni Lyra ang opisyal na namamahala sa underground society ay nasa peligro sila. Anumang oras ay maari silang mamatay o mawala. Hindi niya alam ang dapat na sabihan dahil tama naman ang kaniyang ama. May dapat ngang ikatakot ang kanilang ama. "E-even you... I don't want to lose you... S-son... I know that even though you didn't tell me, i know that you did enter underground society..." "D-dad..." "I know... I know son. And I understand why you didn't tell me. Because i won't allow with that. But I just realized, whatever I'll do, it's your both destiny to become a leader of that organization. But please... Doesn't mean i know about it, it's okay with me. No, i still don't want the both of you to be in that. But what can i do? You both chose to be in that... You've volunteer yourselves. Am i right?" "Dad..." "But please.... I wanted the both of you to take care of yourself. Both of you are not young anymore, so don't think you still need me to guide you..." "Don't say that, dad. We still need you--" "Pero sa piling bagay lang, kase kung kailangan niyo pa talaga ako. Sa tingin mo, maglilihim ba kayo sa akin? Sa tingin mo, makikinig ba kayo kung sasabihin kong umalis kayo sa underground society?" Natigilan ang binata. At tuluyan na hindi maka sagot. "See? You don't need me. You can decide on your own. But i need to understand and support you... I need to trust the both of you... Kahit na mamatay ako sa pag aalala at pag iisip kung ayos lang ba kayo araw araw. Wala akong choice kung hindi ang mag tiwala sa inyong dalawa..." "I'm sorry dad..." Iyon na lamang ang nasambit ng binata at nanatiling naka yuko, kaya naman napa ngiti ng tipid ang kaniyang ama at saka niyakap siya. "It's okay son... Just promise me, you'll keep safe. Okay? And always protect your sister, okay?" "Yes dad." "Sige na, ayoko nang magdrama, buhatin mo na ang kapatid mo sa kaniyang silid. Hays..." Sabay silang napalingon sa dalagang tahimik na natutulog sa lapag, punong puno ng suka ang damit nito. Kaya naman nalukot ang mukha ng mag ama. At sabay na napa iling. "Hays..." "Goodluck son." "Yeah, goodluck to me." ----- Naalimpungatan ang dalaga dahil sa mainit na kung ano ang nararamdaman niya sa kaliwang braso,kaya naman mabilis siyang gumulong sa kabilang side ng kaniyang kama na kinahihigaan. Ngunit kahit saan yata siya lumugar sa kama ay nasisinagan ng araw. Kaya naman yamot na bumangon pa upo ang dalaga. Lukot na lukot ang mukha na animo'y yamot sa hindi malamang dahilan. Labag sa loob siyang napa dilat ng mata ngunit kaagad rin siyang napa pikit dahil sa sobrang liwanag nito. Napa pikit pikit siya hanggang sa ma i adjust ang paningin at saka ito luminaw. Mabilis siyang napa libot ng paningin upang mapagmasdan kung nasaan siya, at nang makita ang pamilyar na itsura ng kaniyang silid ay kaagad siyang nakampante. Napahinga siya ng malalim. Ngunit sa hindi inaasahan ay napalingon siya sa picture frame na nasa side table ng kama niya. Natigilan siya. At saka wala sa sariling napatitig sa nasa larawan. At gayon na lamang ang paninikip ng dibdib niya ng masilayan niya ang maamong mukha ng kaniyang iniirog. It was their one and only picture together. They both happy on this, muling nagsibalikan ang lahat ng ala ala ng dalaga nung kasama niya pa ang binata. A tear escape from her left eye as she stare at the picture. At naging sunod sunod na ang pag patak ng Luha nito. Napa yuko ang dalaga at napa hagulgol nang pumasok muli sa isipin niya ang lahat lahat. It's been one year since that incident happened and yet here she is, parang kahapon ang lahat. Unti unti siyang kinakain ng lungkot at sakit. Hindi niya alam kung magiging okay pa siya. Hindi niya nga alam kung ano ang dapat na gawin, sa isiping hindi sumipot ang lalaking mahal niya sa araw ng pinaka importanteng event sa buhay niya ay parang pinipiga ang puso niya sa sakit. "Jam..." She then sobs out of her sadness. Her eyes is swollen red. Nanunubig ang gilid ng mata niya habang patuloy na nag uunahan sa pagpatak ang luha. Wala siyang nagawa kung hindi ang mapayuko at tahimik na umiyak. ---- "Lyra!! Ano ba?! Sisirain mo ba sa walang kuwentang lalaki ang buhay mo?!" Walang emosiyon na lumingon ang dalaga sa kaniyang ama na nasa gilid ng pintuan. Kasalukuyan siyang nasa bar counter ng kanilang mansiyon. Sa totoo lang, ay wala ito noon ngunit nag pagawa ang kaniyang kuya dahil sa napapadalas ang pag inom niya sa bar. Para maiwasan na pumunta pa siya ng bar ay nagpagawa ito ng mini bar sa bahay nila. Matapos lingunin ay walang sabi sabi na tinungga ang wine na nasa magkabilang kamay niya, dalawang baso ay salitan niyang nilagok. Napaawang naman ang labi ng kaniyang ama dahil sa ginawa, halos araw araw na niyang nakikita ang anak na ganito ngunit nagugulat pa rin siya sa kung paano ito tumungga ng alak. Ginagawa nitong tubig ang alak. Malakas siyang napa singhap at saka madaling naglakad palapit sa anak. Akmang magsasalin pa ang dalaga ngunit mabilis iyong inagaw ng kaniyang ama. "Stop drinking!" He then said angrily. Nag pumilit pa ang dalaga at pilit na inaagaw ang bote ng wine na inagaw ng kaniyang ama. "D-dad! Give me that!" "No. You. Will. Not. Drink. Anymore." "D-dad! H-hehehe!" Mabilis na kumunot ang noo ng kaniyang ama ng bigla siyang tumawa, sandaling natigilan ang matanda. "Hooo! M-my dad is so handsome! Yeah!" Then unconsciously she slowly lifted her hands and pinched her dad's cheeks. Walang nagawa ang ama niya kung hindi ang matigilan at mapa titig sa maamo nitong mukha. Namumula na ang pisnge nito, maging ang tenga nito ay namumula na. Tanda na lango na ito sa alak. Malalim na napa hinga ang matanda saka mariing napa pikit at saka mabilis ring napa dilat. "Lyra." Mahinahong sambit ng matanda. "W-waeyo? Do you want to drink with me? D-dad? Hihihi..." She playfully said to her dad. Napatitig lamang ang ama niya sa kaniya. Hindi na niya talaga alam ang gagawin. "Lyra... Hija... Anak." Madamdaming saad ng kaniyang ama, dahilan para matigilan si Lyra. She's totally drunk but she's still on the right mind. She totally understand everything on her surroundings. Hearing her father's voice in that tone made her wake up to reality. Natigilan ang dalaga at wari mo ay nabuhusan siya ng malamig na tubig. "W-why are being like this... M-my daughter? B-bakit? A-anak... B-bakit ka ba nagkaka ganito?" Napatitig siya sa ama at Hindi naka takas sa paningin niya ang luhang umalpas sa magkabilang mata nito. Kaya naman mabilis siyang napaiwas ng tingin. "L-lyra... A-ang hirap e. N-nahihirapan na si daddy na intindihin ka... Pero pinipilit ko anak... K-kase anak kita. Mahal kita. P-pero anak... Parang awa mo na... N-nadito pa ako. Kami ni kuya mo, pinsan mo, lolo mo, tiyuhin mo, lahat kami... Nandito pa... So please.... H-hija..." Kusang tumulo ng sunod sunod ang luha ng dalaga at tuluyang napa iyak sa harap ng kaniyang ama. Mabilis siyang yumakap rito. "D-dad..." She then said while sobbing on her father's arms. It felt so warm though. Parang nawala ng kaunti ang bigat sa dibdib niya nang yakapin siya pabalik nang kaniyang ama. "S-shhhh ... Don't cry. Stop crying..." "D-dad... H-hindi ko na kaya... D-dad, a-ang sakit sakit na kase e... S-sobrang sakit d-dad... Ang bigat b-bigat dito o..." Mabilis niyang itinuro ang dibdib niya. "A-ang h-hirap dad... H-hindi ko na nga alam kung paano ito mawawala e ... Dad, kase sobrang sakit na dad... Ang sakit sakit... D-daddy.... I-I don't know what to do a-anymore d-dad..." Mariing napa pikit ang kaniyang ama habang dahan dahan niyang pinapa dausdos ang kamay sa buhok ng dalaga. He then kissing the tip of her hair. Inaalo siya nito. Saka mahigpit na niyayakap ang dalaga. "Shhh... It's okay, Daddy is here... I won't leave you,okay? Now rest... You need to rest, my baby... Shhhh, it's okay." Patuloy lamang na humahagulgol ang dalaga. Nasa ganoong sitwasiyon sila ng maabutan iyon ni Lyrio. Nakaramdam siya ng saya ng makita iyon. Sa wakas ay nakita niyang nasa ganoong sitwasiyon ang mag ama. Lyra used to become sweet before to their dad. But ever since their mother died, lyra became distant with their father. Nagiging pasaway na rin ito. At hindi nakikinig sa ama nila. Kaya naman ang makita sila na nasa ganoong sitwasiyon ay nakakapagpaluwag ng kalooban ng binata. To be continued... K.Y.