“ฉะ…ฉันไม่ได้ฆ่าคุณนาย ฉันไม่ได้ทำ!”
“ก็มีพี่คนเดียวนะที่ทำอาหารให้คุณนาย! ฉันเห็นนะว่าพี่ทำข้าวต้มอยู่”
“ใช่ ๆ กุ้งในหม้อยังอยู่เลยพี่นั่นแหละทำ”
“ไม่! ไม่ใช่นะ!!” เพ็ญยกมือกุมศีรษะสายตามองไปยังขิง
“มันต่างหากที่ทำ! มันเข้าไปหาคุณนายจากนั้นคุณนายก็ตาย!!”
ขิงทำหน้าเศร้า “ผมถูกคุณเรียกไปนะครับ ไม่เชื่อถามคนอื่นเลย เป็นพยานได้” เพราะตอนแรกขิงอยู่กับคนอื่น ๆ เพื่อสร้างพยานหลักฐานจากนั้นทำท่าหูแว่วเหมือนใครบางคนเรียกและแสร้งบอกว่าเพ็ญเรียกหา
คนรับใช้ต่างก็พยักหน้าเพราะเป็นเช่นที่พูดจริง ๆ
“ไม่นะ! ไม่ใช่!”
ไม่รอให้เพ็ญโวยวายมากตำรวจก็คุมตัวเธอไปก่อน
“ฉันถูกใส่ร้าย!! ฉันถูกสั่งให้ทำ! คุณนายบอกให้ฉันทำเพื่อใส่ร้ายขิง!! คุณนายต้องไม่กินสิ ไม่จริง!!” เธอพยายามควานหากระดาษให้ตำรวจแต่ก็ถูกพาตัวไปอยู่ดี
ขิงยังทำหน้าเศร้าจากนั้นก็ช่วยปลอบคนอื่นที่ตอนนี้กำลังขวัญเสียเพราะมีคนตายในบ้านถึงสองคนใ
