“น้องดีใจที่รู้ว่าคุณพี่ไม่ได้มีใจให้นังพวกนั้นและขอบพระคุณคุณพี่มากที่สุด ที่รักและปรารถนาในตัวน้องแต่เพียงผู้เดียว แต่ลูกก็คือสิ่งที่เราต้องมีนะเจ้าคะ แม้จะไม่ใช่ลูกของน้อง น้องก็สัญญาว่าจะรักและดูแลประดุจเลือดในอก” เสียงหวานสั่นสะอื้นฮึกฮักแต่ก็ต้องพูดต่อให้จบ
“คุณพี่อดใจรอหน่อยนะเจ้าคะ สำหรับนังพวกนั้นน้องจะนำมาฝึกงานให้คล่องแคล่ว น้องรับรองเจ้าค่ะ ว่าในค่ำคืนต่อไปนังพวกนั้นต้องให้ความสุขแก่คุณพี่ได้ไม่ต่างจากน้อง หากนังคนไหนไม่ได้ความ น้องจะปลดออกเจ้าค่ะ”
แม่พิศชักแม่น้ำหลายสายมารวมกัน เพื่อให้ผัวรักเห็นตามที่หล่อนพูด
“เฮ้อ! พี่คงจะแพ้แม่พิศตามเคย”
“แพ้ที่ไหนกันเจ้าคะ คุณพี่นั่นแหละจะมีความสุขจนลืมน้อง”
“ใครเล่าจะลืมได้ พี่อยากอาบน้ำ แม่พิศอาบน้ำให้พี่หน่อยนะ”
ฝ่ามือลูบไล้ไปตามทรวงอกอวบอิ่มพลางเกลี่ยไล้ปลายยอดอย่างเอาใจ แม่พิศพยักหน้าน้อยๆ อมยิ้ม ก่อนคุณพระลุกขึ้นและโอบอุ้มเมี
