“ดีเจ้าค่ะคุณน้า ดีทุกอย่าง เจ้าเข้มหาหยูกหายามาให้คุณพระท่านดื่มมิได้ขาด คุณพระท่านยิ่งคึกคักไม่ต่างจากม้าศึก แต่... แต่ลูกก็ไม่มาเจ้าค่ะ หลานไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดีแล้ว คุณพระท่านอยากได้ลูกเหลือเกิน ถ้าเกิดโชคร้าย หลานมีให้ท่านไม่ได้จริงๆ ท่านจะมิคิดจงเกลียดจงชังหลานหรือเจ้าคะ”
แม่พิศพูดกับคุณน้าพินพลางซับหยาดน้ำตา เพราะความกลัดกลุ้มนี้จึงต้องนำเรื่องมาปรึกษาและหวังจะได้คำแนะนำที่ดีที่ทำให้หล่อนคลายทุกข์คลายโศกได้บ้าง
“อืม... มันจะเป็นไปได้หรือไม่ว่า คุณพระท่านจะเป็นหมัน”
“เป็นหมันหรือเจ้าคะ”
“ก็ใช่น่ะสิ หรือไม่ก็ตัวแม่พิศเองนั่นแหละที่อาจจะเป็นหมัน”
“หลานก็มีลูกไม่ได้สิเจ้าคะ”
แม่พิศน้ำตาร่วงเผาะ เริ่มคิดถึงชะตาชีวิตของตนเอง วาสนาการเป็นเมียเดียวแห่งคุณพระคงจะสิ้นลงก็ครานี้
