ทาสพิศวาส

ตอนที่ 3

แต่แล้วสิ่งที่แม่พิศหวาดหวั่นพรั่นพรึงก็ไม่ได้น่ากลัวเกรงอย่างที่แอบอกสั่นขวัญแขวนเลยสักนิด กลับกันที่หล่อนได้รับความเพลิดเพลินจนต้องครวญครางในลำคอเบา

“อื้อ... พี่อ่ำจ๋า... พี่ทำอะไรฉัน”

แม่พิศดิ้นพล่านเมื่อแม่อ่ำซุกไซ้จมูกที่ซอกคอทำให้หล่อนเสียวสยิวจนต้องบิดกายอย่างทำอะไรไม่ถูก ยิ่งแม่อ่ำลูบไล้ไปบนเนินเนื้ออวบอิ่มสมวัยสาวสะพรั่ง แม่พิศก็ต้องห่อไหล่หนีก่อนจะเปลี่ยนเป็นแอ่นอกสู้มือแม่อ่ำไม่หยุด

“อา... พี่อ่ำจ๋า... พี่ทำอะไรฉัน พี่จะฆ่าฉันหรือไร”

แม่พิศบิดกายไปมาเพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่บังเกิดอยู่ในอกหล่อนนี้เรียกว่าอะไร รู้แต่ว่ามันกำลังทำให้หล่อนหายใจติดขัด จนต้องอ้าปากพะงาบๆ เรียกเอาลมหายใจเข้าสู่ร่างกายโดยเร็ว

“พี่ก็จะทำให้น้องพิศมีความสุขยังไงเล่าจ๊ะ รับรองว่าน้องพิศจะมีแต่ความสุขมิรู้ลืม”

แม่อ่ำเคลื่อนมือไปปลดผ้าแถบรัดอกอึดอัดนั้นให้คลายออก ก่อนจะเลื่อนฝ่ามือขึ้นไปกอบกุมความอวบอิ่มเอาไว้ทั้งสองข้าง ใบหน้าซุกไซ้สูดดมความหอมของน้ำอบน้ำปรุงและกลิ่นกายสาวสะพรั่งที่ไม่เคยได้ต้องมือชายใดมาก่อน เพราะได้รู้ได้เห็นและแอบมองแม่พิศมาตั้งแต่เริ่มแตกเนื้อสาว แต่ในยามนั้นตัวหล่อนเองก็มีสาวน้อยสาวใหญ่ในตำหนักมาให้เชยชมมิได้ขาด ด้วยก็หวังจะได้ดิบได้ดีอยู่ในตำหนักกรมหมื่นฯ กันทั้งนั้น

และในยามนี้ก็ถึงคราวที่แม่พิศจะเป็นหนึ่งในเด็กสาวพวกนั้น แค่น้าสาวของแม่พิศเอ่ยฝาก หล่อนก็แทบจะรับฝากเสียเดี๋ยวนั้น แต่เพราะขนบในรั้วในวังนั้นมีขั้นมีตอน กว่าจะนำความขึ้นทูลและกรมหมื่นฯ ท่านอนุญาต หล่อนก็แทบจะรอคอยให้ถึงวันนี้ไม่ไหว แลเมื่อเนื้อหวานอันโอชะมารอคอยอยู่ตรงหน้าก็ต้องกลืนกินให้สมความกระหายอยาก

“อา... พี่อ่ำจ๋า... พี่อ่ำทำอะไรฉัน... อา...”

ริมฝีปากสาวน้อยอ้าพะงาบๆ พร่ำคำพูดพร้อมหอบหายใจน้อยๆ อย่างคนที่ไม่เคยเจอกับเรื่องอัศจรรย์ใจแบบนี้มาก่อน ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกำลังกลายเป็นเชื้อไฟที่โลมเลียร่างกายของหล่อน จนสะบัดร้อนสะบัดหนาวสั่นสะท้านไปหมดทั้งตัว แต่ความใคร่รู้ก็มีมากเสียจนต้องผงกหัวขึ้นมองในสิ่งที่แม่อ่ำกำลังทำ

ดวงตาสาวน้อยเบิกกว้างมองหัวทุยของแม่อ่ำที่ก้มๆ เงยๆ อยู่ที่บัวคู่งาม ดอกบัวตูมที่เพิ่งเคยเจอฝ่ามือคนอื่นเป็นครั้งแรกนอกจากมือตัวเองที่คอยขัดถูคราบเหงื่อไคลทุกคืนวัน

และไม่เพียงแค่ฝ่ามือเพราะปลายลิ้นของแม่อ่ำที่แลบออกมายาวก่อนจะเลียไล้ที่ปลายยอดพร้อมกับใช้ริมฝีปากดูดดุนปลายยอดไปมา ก็ทำให้แม่พิศตาเหลือกกว้างมองสิ่งอัศจรรย์นั้นอย่างพูดไม่ออกบอกไม่ถูก แต่ก็ต้องหลับตาพริ้มเพื่อซึมซับเอาความอัศจรรย์ที่แม่อ่ำกระทำต่อไปไม่หยุด และแม่พิศก็ได้เรียนรู้อีกอย่างหนึ่ง

เมื่อทุกจังหวะที่ปลายลิ้นของแม่อ่ำเลียไล้ขึ้นลงหรือทุกครั้งที่ริมฝีปากของแม่อ่ำดูดดุนยอดอกกระจิริดนั้นเข้าสู่อุ้งปาก อะไรบางอย่างก็กระตุกวาบๆ อยู่ที่เครื่องเพศของหล่อน จนต้องบดเบียดหน้าขาเข้าหากันแน่น ทั้งภายในใจก็ร่ำร้องอยากจะให้แม่อ่ำแตะต้องที่จุดนั้นเสียเหลือเกิน

“อื้อ... พี่อ่ำจ๋า... ฉัน... ฉัน...”

“เสียวใช่รึไม่น้องพิศจ๋า ประเดี๋ยวน้องพิศจะได้เสียวยิ่งกว่านี้อีก เสียวจนจะขาดใจตายแต่ก็ไม่ตาย มันคือความสุขอย่างสุดยอด จนน้องพิศต้องกรีดร้องให้พี่ช่วย”

แม่อ่ำบอกเสียงกระเส่าพลางก้มลงสูดดมความหอมจากร่องอกอวบอิ่มสมวัย

“จริงหรือจ๊ะ จะเป็นอย่างนั้นจริงๆ หรือจ๊ะ พี่อ่ำจ๋า... พี่อ่ำจะทำให้ฉันมีความสุขจริงๆ หรือจ๊ะ”

“จริงสิจ๊ะน้องพิศจ๋า คอยดูก็แล้วกัน พี่จะทำจนน้องพิศสุขที่สุด”

“อื้อ... พี่อ่ำจ๋า... ฉัน... ฉัน... ฉันเสียวอีกแล้ว โอย... พี่อ่ำจ๋า... พี่อ่ำทำอะไรฉัน โอย...”

แม่พิศดิ้นพล่านไม่หยุดจนผ้าโจงหลุดออก เนื้อตัวที่ดีดดิ้นนั้นล่อนจ้อนราวกับเด็กแรกเกิด และเมื่อแม่อ่ำตะปบฝ่ามือลงบนความเป็นหญิงพร้อมกับเคล้นคลึงไปมาเบาๆ แม่พิศก็ยิ่งอ้าปากพะงาบๆ หายใจหายคอแทบไม่ทัน เมื่อความรู้สึกหนึ่งเข้าแทรกกลางระหว่างร่าง จนหล่อนต้องอ้าหน้าขาที่บดเบียดกันนั้นออก เพื่อให้ฝ่ามือของแม่อ่ำแตะต้องสัมผัสกับดอกไม้แรกแย้มที่หล่อนควรสงวนไว้อย่างเต็มที่

“อา... พี่อ่ำจ๋า... ฉันเสียวเหลือเกิน อา...”

“พี่จะทำให้น้องพิศเสียวไม่หยุด”

และแม่อ่ำก็ทำได้ตามปากพูดเมื่อเรือนร่างที่เปล่าเปลือยไม่ต่างกันนั้นเคลื่อนริมฝีปากลงต่ำไปตามหน้าท้องและสีข้างขณะที่ฝ่ามือไม่ได้ละออกจากดอกไม้แรกแย้มนั้นเลย

แม่พิศบิดกายไปมาไม่หยุด ดวงตาสวยหวานเบิกกว้างมองแต่ขื่อคานด้านบนพลางนึกอยากจะล่องลอยขึ้นไปอยู่บนคานขื่อนั้นนัก เพราะยิ่งริมฝีปากของแม่อ่ำลากไล้ลงต่ำเท่าไร เนื้อกายของหล่อนก็อยากจะโลดแล่นให้สูงขึ้นอีก แต่แม่พิศก็ไม่รู้ว่าหล่อนจะแอ่นตัวได้สูงสักเท่าไร รู้แต่ว่าสะโพกผายนั้นอยู่ไม่ติดที่นอนเย็บนุ่นนุ่มนิ่มนั้นเลย แต่แล้วหล่อนก็ได้รู้

“อ่ะ! พี่อ่ำจ๋า... โอว... พี่อ่ำ... พี่อ่ำจ๋า... พี่อ่ำ... อื้อ... พี่อ่ำจ๋า...”