ทว่าเมื่อคุณพระสั่งให้ช่างมาสร้างสะพานเชื่อมต่อไปยังเกาะแก่ง เพื่อจะจัดสร้างศาลาเล็กๆ ไว้ให้แม่พิศได้ทอดอารมณ์ในช่วงวัน สวรรค์จึงแปรเปลี่ยนจากพื้นดินมาเป็นที่นอนนุ่มๆ ที่บุญทิ้งสามารถกระแทกกระทั้นไอ้ทิ้งน้อยใส่ดอกไม้ฉ่ำน้ำของแม่พิศได้รัวแรงมากขึ้น
ทว่าความลับของแม่พิศกลับไม่เป็นความลับตลอดไป เมื่อค่ำคืนหนึ่งที่คุณพระไปราชการหัวเมือง แม่พิศซึ่งรอเวลาที่จะดอดออกมาลักลอบเสพสมกับบุญทิ้ง ก็รีบรุดออกจากเรือนใหญ่โดยไม่ได้ห่วงหน้าพะวงหลังว่าจะมีใครตามติดมาด้วย
และในจังหวะที่บุญทิ้งกำลังกระหน่ำตัวตนใส่บั้นท้ายงอนงามของแม่พิศอย่างตายอดตายอยากมาหลายวัน คนที่ก้าวออกมาจากความมืดก็ทำให้แม่พิศและบุญทิ้งผละออกจากกันในทันที
ในเวลาแดดร่มลมตก แม่เรียมกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนฟูกนิ่มอย่างมีความสุข ด้วยมีบ่าวไพร่คอยปรนนิบัติพัดวีมิได้ขาด รวมทั้งอาหารหวานคาวแลผลไม้มากมี คุณนา
