EP:02 ต้องรับผิดชอบ
1226 Words
หญิงสาวตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวัน ก่อนจะรีบเร่งจัดการใส่เสื้อผ้าและแต่งตัวเพื่อที่จะออกจากห้อง ในขณะที่ชายหนุ่มที่เธอเพิ่งจะร่วมรักด้วยเมื่อคืนยังคงนอนหลับสนิทอยู่ที่โซฟา
เธอมองไปที่เขาเพราะหน้าตาและผิวพรรณมันช่างสะดุดเสียจริงๆ และดูเหมือนว่าเขาจะอายุเด็กกว่าเธอด้วย
ผู้ชายคนนี้ดูดีและน่าจะมีเชื้อสายเป็นฝรั่ง เพราะหน้าตาออกไปแนวฝรั่งด้วย
"บ้าสิ จะมองทำไมล่ะเนี่ย!" เธอบ่นงุบงิบพึมพำอยู่กับตัวเอง จนกระทั่งทุกอย่างเรียบร้อยดี ทว่าชายหนุ่มที่ควรจะนอนอยู่ที่โซฟาเขากลับมายืนอยู่ทางด้านหลังของเธอ และทันทีที่เธอขยับตัวแผ่นหลังก็ชนกับหน้าอกของเขาพอดี
"อ๊ะ?! ตกใจหมด!"
"พี่จะไปไหนครับ?"
"ฉันก็จะกลับน่ะสิ"
"แล้วเรื่องเมื่อคืนของเรา..."
"จะไปใส่ใจทำไม ก็แค่วันไนท์สแตนด์"
"แต่มันเป็นครั้งแรกของผมเลยนะครับ"
"แล้วมีอะไรเสียหายไหมล่ะ นายกับฉันต่างก็เสร็จด้วยกันทั้งคู่ อีกอย่างฉันก็ไม่ได้บังคับนายด้วย เราเต็มใจทั้งสองฝ่ายแถมยังได้ประโยชน์เท่าๆ กันด้วย มันก็เท่านั้น" เธอไม่ได้ซีเรียสอะไรกับเรื่องนี้ เพราะเธอไม่ใช่คนอ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้ ที่สำคัญเธอไม่ใช่พวกอ่อนต่อโลกที่จะไม่เคยผ่านอะไรมาเลย
"ผมไม่ให้พี่ไป..."
"อะไรของนายเนี่ย ทำอย่างกับโดนฉุดมาปล้ำแล้วเรียกร้องซะงั้น"
"พี่ชื่ออะไรหรอครับ"
"จะรู้ไปทำไม หลังจากวันนี้ฉันกับนายก็ไม่ได้เจอกันอีกแล้ว"
"....."
หมับ!
"นาย!" เธอสะดุ้งทันทีที่ถูกชายหนุ่มสวมกอดจากด้านหลัง แถมแรงกอดรัดของเขาก็ยังแน่นขึ้นเรื่อยๆ อีกด้วย
"พี่มีอะไรกับผมแล้วและนั่นก็เป็นครั้งแรกของผมด้วย พี่ต้องรับผิดชอบผมสิ"
"ไอ้บ้า! มีเซ็กซ์แค่ครั้งเดียว มันถึงขั้นต้องรับผิดชอบกันเลยหรือไง ไม่รู้จักหรือไงวันไนท์สแตนด์น่ะ"
"รู้จักครับ แต่ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น"
"แล้วจะให้ฉันรับผิดชอบยังไง ดูนายก็เป็นคนรวยมีเงินนี่คงไม่ได้อยากได้เงินจากฉันหรอกมั้ง"
"ครับ ผมไม่ได้อยากได้เงินจากพี่"
"แล้วจะให้ฉันรับผิดชอบยังไง แต่งงานกับนายหรอ หรือว่าตกลงเป็นแฟนกับนาย หรือยังไง?"
"ผมอยากติดต่อกับพี่อีก ผมอยากรู้จักกับพี่"
"แต่ฉันไม่อยากรู้จักกับนาย และนี่ก็จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน"
"ก็ได้ ถ้างั้นผมขอรู้ชื่อของพี่หน่อยได้ไหม"
"....."
"พี่แค่บอกชื่อของผมมา แล้วเดี๋ยวผมจะยอมปล่อยให้พี่กลับ"
"ฉันชื่อน้ำผึ้ง จะถามอะไรอีกไหมฉันไม่อยากเสียเวลา"
"ไม่ครับ ผมชื่อออสตินนะ"
"....." เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินไปควักกระเป๋าสะพายแล้วออกจากห้องไป
เพราะคิดว่าคงไม่ได้กลับมาเจอกับผู้ชายคนนั้นอีกเธอจึงไม่คิดที่จะสานสัมพันธ์ต่อ ทั้งที่จริงเธอไม่อยากจะบอกชื่อกับผู้ชายคนนั้นเลยด้วยซ้ำ
"จิ๊! ให้ตายสิ จะกลับไปทำงานทันไหมเนี่ย"
หญิงสาวบ่นพึมพำขณะที่กำลังเดินไป งานของเธอก็แค่งานฟรีแลนซ์ทั่วๆ ไป เพราะเธอไม่ชอบการทำงานแบบระบบ เธอไม่ชอบการถูกบังคับ และไม่ชอบอยู่ใต้อำนาจของใคร จึงเลือกที่จะหางานทำไปเรื่อยโดยที่เป็นนายตัวเอง เพราะเธอก็ไม่ได้มีอะไรที่ต้องรับผิดชอบ ไม่ได้มีหนี้สินและพ่อแม่ก็เสียไปหมดแล้ว ทุกวันนี้เธอจึงต้องทำงานเพื่อเลี้ยงชีพตัวเองเท่านั้น
..............
บริษัทBBB
"ออสติน ออสติน ไอ้ออสติน!"
"คะ ครับพ่อ!"
"นี่แกเป็นอะไรของแก นั่งเหม่อตั้งแต่เข้ามาในห้องประชุมแล้ว ตกลงแกจะเต็มใจเข้าร่วมประชุมไหม"
"ครับๆ ขออภัยทุกคนด้วยครับ"
หลังจากที่แยกย้ายกับน้ำผึ้งหญิงสาวที่เขาเพิ่งจะวันไนท์สแตนด์ไปเมื่อคืน เขาถูกเรียกตัวให้มาประชุมด่วนที่บริษัท เพื่อที่จะต้องการแจ้งให้กับพนักงานทุกคนได้ทราบว่าเขาจะเป็นคนมารับช่วงต่อจากผู้เป็นพ่อ ทว่าเขากลับไม่มีสมาธิเอาซะเลย เพราะในหัวสมองมันเอาแต่นึกภาพของเธอไม่ว่าจะเป็นหน้าตาเรือนร่างหรือแม้กระทั่งน้ำเสียงหวานๆ นั้น มันทำเอาเขาลืมไม่ลงจริงๆ
"เมื่อคืนแกหายไปไหนมา?"
"เมานอนอยู่โรงแรมครับ"
"รู้ใช่ไหมว่าถ้าเข้ามารับตำแหน่งแล้วแกต้องมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ เพราะแกยังมีบริษัทมีลูกน้องอีกนับร้อยชีวิตที่ต้องดูแล"
"ครับ ผมรู้ครับ สงสัยเมื่อคืนเมาหนักไปหน่อยก็เลยแฮงค์ แต่ก็เข้าใจที่พ่อพูดอยู่นะครับไม่ต้องห่วง"
"อ้อ...ตอนเย็นแวะไปหาแม่ของแกด้วยล่ะ อย่าคิดจะหนีเด็ดขาด เพราะฉันไม่อยากฟังเสียงแม่ของแกบ่น"
"ครับๆ ถ้าอยากให้ผมแวะเข้าไปหาบ่อยๆ ก็เลิกจับคู่ให้ผมสิครับ เดี๋ยวผมพาผู้หญิงที่ผมชอบไปแนะนำให้รู้จักเอง"
"คนอย่างแกเนี่ยนะ?"
"ก็คนอย่างผมนี่แหละครับ"
"เออๆ จะยังไงก็แล้วแต่มันเรื่องของแก แต่ตอนเย็นแกต้องแวะไปหาแม่ของแกให้ได้ เข้าใจไหม?"
"เข้าใจครับ"
เขาไม่ใช่เด็กที่เถลไถลไม่สนใจหน้าที่การงานหรือเรื่องการเรียน แต่ที่ไม่อยากกลับบ้านก็เพราะแม่มักจะแนะนำผู้หญิงให้เขาเสมอ ถึงแม้เขาจะพยายามแสดงให้เห็นว่าเขายังไม่สนใจเรื่องมีแฟนหรือเรื่องนี้ครอบครัว แต่แม่ของเขาก็ไม่ยอมหยุด เขาจึงต้องใช้วิธีการหลบหลีกไม่ยอมกลับบ้านแทน
คฤหาสน์หลังโต...
"กลับมาแล้วครับแม่"
"เจ้าลูกชายตัวดี มามอบตรงนี้เดี๋ยวนี้เลย!"
"ค้าบ"
"หนีไปต่างประเทศทำไมถึงไม่บอกแม่ แล้วนี่ถ้าพ่อไม่โทรตามให้กลับมาเพราะเรื่องบริษัทจะกลับมาไหม แล้วกลับมาก็ใช่ว่าจะมาที่บ้านเลย รู้ไหมว่าแม่เป็นห่วง"
"ก็ผมกลับมาทีไรแม่ก็ชอบหาผู้หญิงมารอเรื่อยเลยนี่ครับ ก็รู้ว่าผมไม่ชอบทำไมถึงยังทำ"
"ก็เพราะเราไม่สนใจเรื่องผู้หญิงเลยไง แม่ก็เลยโดนพวกคุณหญิงคุณยายตามงานเลี้ยงหว่านล้อมเพราะกลัวว่าลูกชายคนเดียวจะกลายเป็นอย่างอื่น"
"ถ้าผมบอกว่าผมไม่ใช่ แล้วตอนนี้ผมก็มีคนที่ชอบอยู่แล้วแม่จะว่ายังไงครับ"
"ใครกันบอกแม่ได้หรือเปล่า"
"สัญญากับผมนะครับ ว่าถ้าผมจะเลือกคู่รักของตัวเองจะไม่มีเรื่องฐานะหรือความเหมาะสมอะไรมาเกี่ยวข้อง"
"ขอให้เธอคนนั้นเป็นคนดีก็พอเถอะ"
"ครับ แต่ตอนนี้เธอยังไม่ยอมรับผมเลย"
"ทำไมกันล่ะ?"
"ก็เพิ่งจะรู้จักเมื่อคืนนี่ครับ"
"ห๊า?! ชะ ชอบผู้หญิงที่เพิ่งจะเจอกันแค่คืนเดียว"
"ครับแม่"
- Writer
