หอโอสถ
“คุณหนูไป๋เจียเจีย ท่านปรมาจารย์ให้ข้ามารับท่านที่นี่ เมื่อมาถึงแล้วห้ามไปที่อื่นขอรับ”
บ่าวหน้าห้องบอกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงร้อนใจ ไม่รู้ว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นปรมาจารย์ที่เดิมมีนิสัยนิ่งเงียบขรึม ถึงได้เกิดอาการร้อนรนได้
“ข้ารู้แล้ว” ไป๋เจียเจียรีบเร่งฝีเท้า นางเองก็พยายามทุกอย่างอย่างรีบเร่งที่สุดแล้ว
“ศิษย์คารวะซื่อฝูเจ้าค่ะ” นางพูดได้น้ำเสียงนุ่มอ่อนหวานกลัวปรมาจารย์จะขุนเคือง
“เจ้าคงเตรียมตัวไปที่ชายแดนบูรพาแล้วกระมัง” ปรมาจารย์โอสถเอ่ยถาม ไป๋เจียเจียคุกเข่าลงก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงนอบน้อม
“เจ้าค่ะ ศิษย์ได้เตรียมตัวแล้ว” นางก้มหน้าคล้ายคนสำนึกผิด
“ข้ารู้ความสัมพันธ์เจ้ากับอดีตฮ่องเต้ ความซื่อตรงต่อผู้อื่นใช่ว่าจะเป็นสิ่งที่ไม่ดี พลังแผ่นดิน พลังน้ำ พลังธรรมชาติที่นั่นจะช่วยให้การฝึกลมปราณของเจ้าก้าวหน้า แต่ทว่าก็มีสัตว์อสูรมากมายใช่ว่าเจ้าจะสามารถเข้าไปฝึกได้โดยง่าย"
น้ำเสีย
