EP26
"โดยไม่สนว่าใครจะเจ็บบ้างหน่ะหรอคะ?"
"ใช่...อยากได้คือต้องได้" พูดจบก็ยื่นจมูกมาคลอเคลียกับซอกคอฉันแล้วขบเม้มเบาๆ จนร่างกายมันร้อนวูบวามขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
"ได้แล้วก็ไม่มีวันยอมปล่อยไปไหนด้วย.." ก่อนจะกระซิบคำพูดที่ทำให้หัวใจฉันมันหล่นไปอยู่ตาตุ่ม...รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนล่ามให้อยู่ในโลกของพี่ไฟนอล...ไม่มีวันหนีพ้นยังไงยังงั้น.. และถ้ามันเป็นแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ ละก็ฉันจะทำอะไรได้นอกจากทนอยู่แบบจำใจต่อไป...ยิ่งคิดก็เหมือนจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง...แต่ก็ต้องหลับตากลั้นเอาไว้มือที่พยายามดันแผงอกกว้างออกก็อ่อนปวกเปียกลงกับที่
"แล้วก็ทำตัวให้ดีด้วย ถ้าไม่อยากโดนล่ามอีก.." พูดจบก็ผละออกจากร่างฉัน แล้วเดินไปหยิบซองบุหรี่พร้อมกับทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาในมือมีโทรศัพท์ของฉันที่ใกล้จะพังเต็มทน เห็นแบบนั้นฉันจึงตัดสินใจทิ้งตัวล้มนอนบนเตียงด้วยใบหน้าบูดบึ้งขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมาเหมือนจะร้องไห้อยู่ต
