หลังจากที่ปิดร้านผมที่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วก็รอบราวนี่ที่กำลังเปลี่ยนชุดอยู่สักพักประตูห้องเปลี่ยนชุดเปิดบราวนี่ยื่นแค่หน้าออกมาเล็กน้อยแล้วมองไปรอบๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครนอกจากผมเธอเลยจ้องมาที่ผม
“เป็นอะไร?” ผมถามเธอและมองการกระทำที่แปลกๆ ของเธอ
“เอ่อ...เลโอคนอื่นๆ ล่ะ? คุณป้าหรือพี่พนักงานผู้หญิงอ่ะ” บราวนี่เอ่ยถามผมท่าทางเก้ๆ กังๆ
“กลับหมดแล้วเหลือแค่ฉันกับเธอ” ผมตอบออกไปสีหน้าบราวนี่ดูซีดลงทันที
“เป็นอะไร?” ผมถามเธออีกรอบและกำลังจะเดินเข้าไปหาเธอ
“ย..หยุด..ตรงนั้นแหละ..” เธอดูท่าทางตกใจที่ผมจะเดินเข้าไปหา
“เธอเป็นอะไร? ไม่อยากกลับบ้านเหรอ?” ผมถามเธอออกไปแบบงงๆ
“อยากกลับสิแต่ยังกลับไม่ได้..” เธอตอบ
“ทำไมล่ะ เดินออกมาสิจะได้กลับกัน”
“เดินออกไปไม่ได้...”
“ทำไม?” ผมกอดอกมองเธอที่ทำตัวแปลกๆ
“เอ่อ...เลโอที่นี่มีขนมปังมั้ยอ่ะ” เธอถามผมด้วยสีหน้าเขินเล็กน้อย
“ขนมปัง? มีสิแม่ฉันอบไว้ให
