รุ่งเช้า..
ผมขับรถมาถึงหน้าบ้านบราวนี่แต่เช้าเพราะเรานัดกันไว้ว่าจะไปแต่เช้า เมื่อมาถึงก็เจอบราวนี่กับแม่ของเธอกำลังขนของขึ้นรถพอดี บราวนี่ที่ได้ยินเสียงรถผมจึงรีบมาเปิดประตูให้ผมทันที
“สวัสดีครับคุณน้า” ผมจูงรถเข้ามาแล้วกล่าวทักทายแม่ของบราวนี่
“สวัสดีจ้ะเลโอ บราวนี่วันนี้ลูกนั่งข้างหลังเป็นเพื่อนเลโอนะลูก” แม่ของบราวนี่กล่าวทักทายผมก่อนจะหันไปบอกกับลูกสาว
“เอารถไปจอดตรงนั้นได้เลยนะจ๊ะ” แม่ของบราวนี่ชี้บอกให้ผมเอารถไปจอดไว้ในโรงจอดรถของบ้าผมพยักหน้ารับแล้วจูงรถเข้าไปจอด
“นายเอากระเป๋าเป้มาใบเดียวหรอ?” บราวนี่ ถามผมเมื่อผมขึ้นมานั่งบนรถ
“ก็เธอไม่ได้บอกว่าไปกี่วันเลยเอามาชุดเดียว” ผมตอบเธอไป บราวนี่ทำตาโตตกใจ
“บราวนี่ลูกไม่ได้บอกเลโอเหรอว่าเราจะไป 3 วันน่ะ” แม่ของบราวนี่หันมามองหน้าลูกสาวของตัวเอง
“เอ่อ...หนูว่าหนูบอกแล้วนะคะคุณแม่” บราวนี่ตอบแม่เธอแบบไม่มันใจ
“เธอบอกฉันแค่ว่าวันนี
