พันธนาการซ่อนรัก

 อารียาสาวสวยวัยยี่สิบเจ็ดปี ตัวเล็กแต่กลับมีสัดส่วนที่ชวนมอง  กอปรกับใบหน้าน่ารักราวกับตุ๊กตา ทำให้คนที่พบเห็นอดที่จะเอ็นดูเธอไม่ได้ เธอไว้ผมยาวดัดเป็นลอนอ่อน ๆ สีน้ำตาลมะฮอกกานีขับผิวขาว ๆ ให้ใบหน้าสว่างชวนมอง ดวงตาของเธอกลมโตมีแววตาอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความหนักแน่นที่ดูก็รู้ว่าเธอเป็นคนจริงจังกับชีวิต  เธอทำงานเป็นเลขาฯ ให้กับบริณัยประธานบริษัทร้านค้าปลีกอันดับต้น ๆ ของประเทศ ธุรกิจของเขาครอบคลุมไปถึงห้างสรรพสินค้ามากมายหลายสาขา ถ้าเอ่ยชื่อทุกคนต้องรู้จักอย่างแน่นอน  บริณัยเป็นชายหนุ่มสูงยาวเข่าดีตามแบบที่สาว ๆ ชอบ ใบหน้าคมเข้ม ผมสีดำสนิทตัดสั้นเซ็ตเป็นทรงอย่างดี สวมแว่นตากรอบสีเงินดูคล้ายว่าเป็นคนจริงจังน่าเกรงขาม ถูกต้อง...เขาเป็นคนจริงจังเอาการเอางาน แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้ภาพลักษณ์ของท่านประธานสุดเนี้ยบกลับซ่อนตัวตนที่เร่าร้อนไว้อยู่  นอกจากบริณัยจะเป็นเจ้านายของอารียาแล้ว เขายังเป็นคนรักของ เฌอริมา เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมัธยมของเธออีกด้วย  “คุณบลูคะวันนี้มีนัดไปทานข้าวกับคุณชัยกรเที่ยงครึ่งนะคะ” อารียาเดินมาแจ้งตารางงานของบริณัยตามปกติ       “ขอบคุณมาก แล้วเย็นนี้ผมว่างมั้ย” เขาถามพลางลอบมองมองสาวสวยนัยน์ตาอ่อนโยน ที่สวมชุดเข้ารูปอวดหุ่นสมส่วนของเธอ ไหนจะท่าทางตอนเก็บผมของเธออีก ช่างดูมีเสน่ห์ที่ทำให้เขาไม่สามารถละสายตาได้โดยง่าย       “เย็นนี้มีนัดคุยกับคุณเตชิตที่ร้านกาแฟใกล้ ๆ ค่ะ น่าจะใช้เวลาไม่นานนะคะ” เธอเงยหน้าจากสมุดจดสีน้ำตาลครีมของเธอแล้วยิ้มให้เขา       “ดีเลย ตอนเย็นผมจะได้นัดริมาได้ เธอบ่นว่าผมไม่มีเวลาให้เธอเลยช่วงนี้” ช่วงนี้ตารางงานเขาเขาแน่นทุกวัน ทั้งประชุมผู้ถือหุ้น ทั้งต้องออกไปพบกับคู่ค้าทางธุรกิจ ทำให้ไม่มีเวลาไปพบกับแฟนสาว       “เดี๋ยวฉันลงเวลาให้นะคะ ริมาเธอต้องเข้าใจคุณอยู่แล้วละค่ะ” อารียาพูดและจดบันทึกลงในสมุดอย่างคล่องแคล่ว แววตาที่จริงจัง และความเก่งกาจในการทำงานของเธอนั้น ทำให้บริณัยอดเผลอชื่นชมในตัวเธอไม่ได้ ไหนจะกิริยาท่าทางหลาย ๆ อย่างที่ประกอบให้เธอกลายเป็นคนมีเสน่ห์ในสายตาของเขาไปโดยปริยาย จนเขาเผลอเผยความรู้สึกบางอย่างผ่านสายตาของเขาไปถึงเธอโดยไม่รู้ตัว       “มีอะไรรึเปล่าคะ” อารียาเห็นบริณัยมองมาที่เธอด้วยสายตาหวานพริ้มที่มีอิทธิพลต่อเธออย่างมาก จนเธอรู้สึกหน้าเห่อแดงขึ้นมา       “เอ่อ...ไม่มีอะไรครับ” บริณัยขยับแว่นแล้วกลับไปสนใจเอกสารตรงหน้าแทน       เมล็ดพันธุ์ความรู้สึกแปลกประหลาดบางอย่างที่เริ่มผลิงอกขึ้นในห้องทำงานระหว่างคนทั้งสอง ค่อย ๆ เจริญเติบโตขึ้นช้า ๆ แต่ก็นานพอที่จะทำให้ทั้งคู่ทราบถึงความรู้สึกลึก ๆ ที่มีต่ออีกฝ่าย       ความรู้สึกอันไม่สมควรที่จะเกิดขึ้น ความรู้สึกที่จำต้องเก็บซ่อนลึกเอาไว้สุดใจ ความรู้สึกที่แม้แต่จะแค่รู้สึกก็ไม่สวมควรเกิดขึ้น  เพียงเพราะว่า...เธอเป็นเพื่อนของคนที่เขารัก และเขาเป็นคนรักของเพื่อนสนิท