มือหนาสั่นเทาของไทก้าทำให้พาเพลินที่ยืนกุมมือของเขาอยู่หันไปมอง แววตาของเขาดูเจ็บปวดยามเมื่อมองชายชราตรงหน้า เธอจึงบีบมือเขาแน่นโดยไม่สนว่าจะมีใครเห็นหรือไม่
ชานนท์รีบเดินไปแจ้งพนักงานขอใช้พื้นที่สักครู่โดยเขาจะเป็นคนจ่ายค่าอาหารให้กับคนที่ถูกเกณฑ์ออกไปเองด้วยความสำนึกผิด
"ถ้าไม่รู้จัก งั้นกลับบ้านเรานะคะผอ."
เธอไม่รู้หรอกว่าเขาเจออะไรมา เธอรู้เพียงแค่ว่าผู้ชายคนนี้กำลังเจ็บปวด ทว่าตอนที่กำลังจะหันหลังพากันเดินออกไป ชายชราก็คว้าแขนแข็งแรงของไทก้าเอาไว้
"ไทก้า"
"ปล่อยผม"
"แกอย่าบอกแม่แกนะว่าเจอฉันที่นี่"
"หึ! เห็นแก่ตัวคนเดียวไม่พอ ยังต้องลากผมเข้ามาอยู่ในบ่วงเวรบ่วงกรรมกับคุณด้วยเหรอ"
ผอ.หนุ่มสะบัดแขนออกเขากุมมือดาราสาวแน่นแล้วพากันเดินออกไปทันทีปล่อยให้ชานนท์กับพลอยไพลินเคลียร์สถานการณ์ตรงหน้า และชายชราที่เห็นแก่ตัวเอาความสุขของตัวเองเป็นหลัก
"ปะป๊าคะ ผอ.เขามีปมเรื่องพ่อเหรอคะ"
