มือหนายังขยับเข้าออกในเธออย่างถี่รัวพาเพลินบิดเร้าร่างกายไปมาราวกับทรมานนักหนา เธอจับที่ข้อมือของเขา จิกเล็บลงบนแขนของเขาไทก้าหยัดกายลุกขึ้นนั่งปล่อยมือออกจากเธอที่กำลังเปียกแฉะจนได้ที่ เขาใช้สองมือจับหัวเข่าของเธอให้แยกออกกว้างแล้วแทรกตัวไปที่กลางหว่างขาของเธอ
"มะ ... ไม่เอาแล้ว"
"ได้ไง เธอทำมันขึ้นเธอต้องรับผิดชอบ"
"เพลินไม่ได้ทำนะคะ"
ไทก้าโน้มตัวลงทาบทับเธอเขาครอบงับเอาปลายถันสีพีชของเธออย่างมูมมาม หญิงสาวทำได้เพียงแค่จับบ่าแข็งแกร่งของเขาเอาไว้ เธอส่ายหน้าไปมาเพื่อระบายความเสียวซ่านพร้อมกับยกขาขึ้นตวัดรัดเอวของเขาเอาไว้อย่างลืมตัว
"อ๊าาา~ ผอ.เพลิน คะ ... คือ ... เพลิน"
"ต้องการอะไรก็พูดออกมา เพลิน"
เธอกัดปากเอาไว้ไม่ยอมตามใจที่เขาใช้การทรมานแบบนี้บังคับให้เธอพูดในสิ่งที่อยากได้ยิน ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากดูดเอาปลายถันของเธอรุนแรงขึ้นจนเกิดรอยแดงไปทั่วเนินเนื้อของเธอ พาเพลินทำได้เพีย
