สองแขนแข็งแรงอุ้มเด็กขี้เมาออกมาจากรถยนต์คันหรูของตัวเองเขามองใบหน้าหวานที่มีน้ำลายใสไหลตรงมุมปากเพียงนิด เขาอมยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าน้อยๆ ไปกับเธอก่อนจะหันไปพยักหน้าให้คนรถปิดประตูแล้วนำรถหรูไปเก็บ ก่อนหน้านี้เขาพาเธอไปที่คอนโดของเธอแล้วแต่ปลุกยังไงเธอก็ไม่ตื่นจนต้องเปลี่ยนเป็นพาเธอกลับมาบ้านของเขาแทน จริงอยู่ที่เขารู้จักคอนโดเธอ รู้ห้องเธอ แต่เขาไม่รู้รหัสเข้าห้องเธอ อีกทั้งยัยขี้เมานี่ก็หลับอย่างกับซ้อมตายแถมกรนเก่งอีกต่างหาก แต่เขาไม่ได้มองว่ามันน่าเกลียดเลยนะ เขากลับมองว่ามันน่ารักมากต่างหาก "อื้ออออ!" พาเพลินพลิกไปพลิกมาอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของเขาก่อนจะกัดเอาตรงหัวนมชมพูของชายหนุ่มอย่างตรงจุดแม้จะเป็นการกัดผ่านร่มผ้าก็ตาม "เพ่แป้งงง~ เม็ดแตงอันนี้ไม่ยอยเลย (พี่แป้งเมล็ดแตงอันนี้ไม่อร่อยเลย) " ไทก้าซี้ดปาดด้วยความเจ็บแสบ ในตอนที่เขากำลังอุ้มเธอผ่านหน้าผู้ดูแลบ้านของเขามากกว่าสิบชีวิ