เรื่องสั้น 'แซ่บลืม'

แซ่บเรื่องที่ 3 ยั่วรักพ่อเพื่อน [30%] Part 1.

แซ่บเรื่องที่ 3 ยั่วรักพ่อเพื่อน [พ่อเสือ x ลูกหว้า] Part.1

“พ่อคะ สรอยากแนะนำเพื่อนสนิทให้พ่อรู้จักค่ะ”

“ได้สิลูก เพื่อนลูกอยู่ไหนล่ะ?”

“ลูกหว้า มานี่เร็ว”

ผมผละใบหน้าจากหนังสือพิมพ์และพับมันวางลงบนโต๊ะอาหารในช่วงค่ำของวัน ลูกสาวของผมมีชื่อว่า ‘สร’ เป็นสาววัยรุ่นกำลังเป็นช่วงที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่ ผมเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวหลังจากที่แม่ของยัยสรทอดทิ้งเราสองคนพ่อลูกไปตอนที่ยัยสรอายุเพียงแค่ขวบเดียว ณ ตอนนั้นคงเป็นเพราะว่าผมไม่ค่อยได้เอาใจใส่ครอบครัวสักเท่าไหร่ ต้องทำงานหาเงินมาดูแลครอบครัวทำให้เมียหนีไปมีชู้และทิ้งลูกไว้กับผม แต่มันก็ดีนะเพราะผมเชื่อว่าผมสามารถเลี้ยงลูกสาวได้ดีแล้วก็จริง ตอนนี้ยัยสรอายุ 22 ปี เรียนอยู่มหาลัยเอกชนปี 3 คณะบริหารธุรกิจ ลูกสาวบอกผมเสมอว่าอยากเรียนจบเร็วๆ เพื่อมาช่วยงานที่บริษัท เนื่องจากไม่อยากเห็นผมต้องเหนื่อยไปมากกว่านี้ ผมก็ยิ่งภาคภูมิใจในตัวลูกสาวตอนที่แก่ตัวลงไปมากกว่าทรัพย์สมบัติที่ทำมาทั้งหมดผมก็จะยกให้กับเขา

ด้วยเพราะถูกเมียทิ้ง ด้วยเพราะต้องการอยากเลี้ยงลูกให้เติบโตเป็นคนดี ดังนั้นผมจึงกลายเป็นหนุ่มวัยกลางคนที่โสดสนิทไม่คิดจะหาแม่ใหม่ให้กับยัยสร ด้วยอายุที่มากขึ้นปีนี้ผมก็ 53 แล้วเพิ่งผ่านวันเกิดไปหมาดๆ เอง ทั้งผมควรแก่ไปตามวัย ก็ได้ยัยลูกสาวตัวแสบลากไปเข้าฟิตเนสบ้าง ไปเรียนว่ายน้ำบ้างหรือให้ผมเลือกกินแต่อาหารที่มีประโยชน์ ใบหน้าของผมรวมไปถึงร่างกายถึงได้ยังคงแข็งแรงและแกร่งกำยำ ยกเว้นแค่ผมที่มีสีขาวปะปนกันแต่ไม่ถึงกับทั่วศีรษะ ยัยสรเกือบจะพาผมไปย้อมผมสีเทาแล้ว บอกอยากให้พ่อดูหล่อเท่ที่สุด ผมก็ได้แต่ปฏิเสธลูกบอกว่าพอเถอะ ให้พ่อได้แก่ตามวัยบ้าง ไม่ใช่อะไรๆ ก็อยากให้ผมยังหนุ่ม ผมก็เข้าใจลูกนะ ยัยสรเคยพูดเสมอ ‘สรอยากให้พ่อดูหนุ่มในสายตาของสร เพราะสรไม่อยากมองพ่อที่แก่ลงเรื่อยๆ จนทิ้งสรไป’ เฮ้อ ถ้าผมเป็นอมตะได้ก็ดีน่ะสิ

“เพื่อนสรมาแล้วค่ะพ่อ” ผมหลุดจากภวังค์ความคิดและมองยัยสรที่จูงมือหญิงสาวที่เป็นเพื่อนสนิท นับเป็นครั้งแรกที่ยัยสรพาเพื่อนมาให้ผมรู้จัก “พ่อคะนี่ลูกหว้าค่ะ ลูกหว้านี่พ่อฉันชื่อพ่อเสือ”

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ” ดวงตาของผมมองหญิงสาวตรงหน้าที่ยกมือไหว้ผมอย่างนอบน้อม จนผมรับไหว้ราวกับคนไร้สติ ลูกหว้าเพื่อนสนิทของยัยสรเป็นหญิงสาวที่สวยมากๆ เธอมีผมสีดำยาวปะบ่า ใบหน้าสวยจิ้มลิ้มสวมชุดนักศึกษารัดรูปจนหน้าอกหน้าใจเด่นหรา กระโปรงสั้นทรงเอแหวกข้างอวดเรียวขายาว แต่งแต้มกรอบหน้าเรียวอย่างสวยงามสวยสะพรั่งไปทั้งตัว ก็เห็นผู้หญิงทุกวัยมาเยอะ ทำไมพอเห็นเพื่อนลูกสาวผมกลับ... รู้สึกใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแบบนี้นะ

“พ่อคะ!”

“วะ ว่าไงลูก”

“เป็นอะไรคะ ทำไมนิ่งแบบนั้น” ยัยสรดึงสติผมให้กลับมาจากนั้นก็เม้มริมฝีปากตัวเองผายมือให้ลูกหว้ามานั่งที่โต๊ะอาหารด้านขวา ส่วนด้านซ้ายก็เป็นยัยสรที่ยืนเอามือเท้าบนโต๊ะ “คุยกันไปก่อนนะคะ เดี๋ยวสรไปทำอาหารมาให้”

“ให้ฉันไปช่วยก็ได้นะสร”

“ไม่เป็นไร เธอเป็นเพื่อนฉันนะ นั่งคุยกับพ่อไปเถอะ อีกอย่างอาหารที่พ่อฉันกิน ฉันต้องทำเอง”

“ใช่สิ ให้พ่อกินแต่ผัก ผักแล้วก็ผัก”

“โธ่ พ่อคะ ก็สรอยากให้พ่อดูหนุ่ม ดูเท่นี่นา” ผมฉีกยิ้มให้กับยัยสรที่เดินมากอดผมพลางทำหน้าบูดบึ้ง “วันนี้ลูกหว้ามาค้างที่บ้านเราด้วยนะคะ มีรายงานต้องทำด้วยกันน่ะค่ะ”

“อืม” ยัยสรฉีกยิ้มกว้างและจูงมือแม่บ้านสองคนเข้าไปในครัวซึ่งบ้านของผมก็หลังใหญ่สมฐานะประธานบริษัทส่งออกเครื่องดื่มและอาหารไปทั่วทุกมุมของโลก ผมหันกลับมาสบตากับลูกหว้าที่มองผมพลางส่งยิ้มอ่อนหวานมาให้ “หนูรู้จักกับยัยสรมานานแล้วเหรอ?”

“ตั้งแต่รับน้องเลยค่ะ”

“ขอโทษนะ แล้วหนูเป็นลูกเต้าเหล่าใคร?” ยังไงเพื่อนลูกสาวผมก็อยากจะรู้จักให้มากกว่านี้ อย่าลืมผมเองก็เป็นห่วงยัยสรทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องคบเพื่อน

“หนูกำพร้าน่ะค่ะ อยู่คนเดียว” คำตอบของเธอทำให้ผมนึกสงสารเด็กแบบนี้จับใจ “หนูอยู่ได้เพราะมีเงินประกันของพ่อกับแม่ค่ะ เรียนจบก็จะหางานดีๆ ทำจะได้มีเงิน”

“ถ้าหนูเรียนจบมาทำงานที่บริษัทพ่อได้นะ พ่อยินดี ยังไงหนูก็เป็นเพื่อนยัยสรนี่นา”

“จริงเหรอคะคุณพ่อ!” ผมพยักหน้ารับเป็นการบอกให้รู้ว่าจริง ลูกหว้าจับมือผมไปกุมไว้พลางเอาไปแนบแก้มตัวเองและนั่นทำให้ผมตกใจจะชักมือตัวเองกลับแต่ลูกหว้าก็จับมือผมแน่น “คุณพ่อใจดีกับหนูมากเลย ขอบคุณนะคะ”

“เอ่อ... พ่อว่าหนูปล่อยมือพ่อก่อนดีกว่านะ” ดันฝ่ามือบอบบางให้เลิกกุมมือ หากแต่ว่าลูกหว้าก็ไม่คิดจะทำตามเธอใช้สายตาคมตวัดมองผมและทำในสิ่งที่ผมถึงกับไปไม่เป็นเลยคือพรมจูบหลังมือผมจนรู้สึกขนลุกขึ้นมาเสียดื้อๆ

“สรเล่าให้หนูฟังว่าคุณพ่อยังโสด ทำไมถึงไม่คิดจะหาใครสักคนมาคอยดูแลล่ะคะ?” เธอเอ่ยถามผมด้วยน้ำเสียงแหบพร่าปนเซ็กซี่ “หรือคุณพ่อไม่ฟิตพอ”

“ลูกหว้า ปล่อยพ่อ” ผมเค้นเสียงแข็งใส่เธอที่กระตุกยิ้มมุมปากและปล่อยมือออก แต่พอปล่อยมือก็ใช้ปลายเท้าเขี่ยมาที่หน้าขาจนผมลอบกลืนน้ำลายเพราะมันไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ จนผมจ้องเธอตาเขม็ง ไม่เข้าใจการกระทำของเธอเลยสักนิดนี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ผมงงไปหมดแล้ว เธอคือเพื่อนของลูกสาวผมนะ ใช่ เธอคือเพื่อนยัยสรแล้วมาทำแบบนี้กับพ่อเพื่อนยังไงกัน

จะว่าเธอขาดความอบอุ่นมันอาจจะเป็นเหตุผล แต่ที่ไม่ใช่เลยคือ... เธอกำลังยั่วผม ผมรู้ดีเลยไม่ใช่ว่ามองผู้หญิงไม่ออก ผมอยู่มาถึงอายุ 53 ปี ผ่านผู้หญิงมาก็เยอะกว่าจะมาเจอกับแม่ยัยสร คิดดูว่าการกระทำแค่นี้ไม่ให้ผมคิดในทางนั้น ควรให้ผมคิดทางไหนกันล่ะ

“หนูเห็นนะคะ พ่อจ้องหน้าอกหนูตาเป็นมันเลย” น้ำเสียงยั่วยวนเอ่ยขึ้นทำให้ผมเบนสายตาไปมองเธอที่ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาลงมาหนึ่งเม็ดเห็นก้อนเนื้อขึ้นรูปสวยงามผ่านบราเซียสีดำลูกไม้ “อย่าเถียงนะคะว่าไม่ได้มอง”

“พ่อแค่มองหน้า”

“จริงเหรอคะ?” จีบปากจีบคอราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด ยอมรับก็ได้ว่ามองเรือนร่างเธอจริงๆ

“มันก็ไม่ใช่เหตุผลที่หนูจะมาทำกับพ่อแบบนี้”

“แบบไหนถึงจะทำกับพ่อได้คะ?”