Chapter 10
1358 Words
เช้าวันต่อมา.....
"อื้มมมมมมมม"
ฉันขยี้ตาตัวเองลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าห้องนี้ อ่าา เห้ยยย ไม่ใช่ห้องฉันนิ ฉันตกใจเผลอลุกขึ้น
"โอ๊ยยยยยย"
ฉันกุมท้องน้อยตัวเองด้วยใบหน้าถอดสี ทำไมมันเจ็บแบบนี้นะ และเหมือนฉันเพิ่งจะเห็นคนที่นอนข้างๆ พี่เวกัสจริงๆด้วย แสดงว่าเรื่องเมื่อคืนฉันไม่ได้ฝันนะสิ
"ฮึกๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆ"
เมื่อฉันนึกถึงภาพเมื่อคืนมันก็อดร้องไห้ออกมาไม่ได้ นี่ฉันใจง่ายใช่ไหม ฉันยอมเขาง่ายไปใช่ไหม แล้วเขาจะมองว่าฉันเป็นผู้หญิงยังไง ผู้หญิงร่านสินะ
"ฮึกๆๆ"
ฉันพยายามข่มเสียงเอาไว้ ก่อนจะพยายามพยุงตัวเองเข้าไปที่ห้องน้ำ หยิบเสื้อผ้าตัวเดิมใส่เสร็จแล้วก็เดินย่องออกมาจากห้องของเขา ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ฮึกๆๆ ฉันจะทำยังไงดี ทำยังไงดี ฉันยืนโบกแท็กซี่อยู่หน้าคอนโดของเขา ตอนนี้ฉันคงต้องกลับไปเอารถของฉันที่ร้านพี่ซันก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน
12.00น. ฉันมาถึงห้องสักพักแล้วละ ตอนที่ฉันออกมาสักแปปพี่รถเมล์ก็โทรบอกว่าทางบริษัทพี่เวกัสเลื่อนการถ่ายงานมาเป็นตอนบ่าย เขาทำจริงๆสินะ เลื่อนเวลาให้ฉันเป็นตอนบ่าย ก็ดีเหมือนกัน ถ้าถ่าย9โมงตามที่นัดกันไว้ฉันคงกลายเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบ เห้อออ
ฉันลุกขึ้นแต่งตัวแต่งหน้าทำผม วันนี้ฉันใส่ชุดค่อนข้างมิดชิด คือตัวฉันมันเป็นรอยดูดหมดเลย ดีที่พี่เขาไม่ได้ทำรอยตรงบริเวณคอ ไม่อย่างนั้นแย่แน่ๆ ฉันลงไปรอพี่รถเมล์กับพี่ชาข้างล่างล็อบบี้พี่เขาจะมารับฉันนะ ก็ดีฉันรู้สึกเหนื่อยๆนะ เหมือนจะไม่ค่อยสบาย แต่ฉันโอเค ฉันทำงานไหว
อ่ะ พี่รถเมล์กับพี่ชามาแล้วละ
แอ๊ด ปัง!
"พี่รถเมล์ พี่ชา สวัสดีค่ะ"
ฉันยกมือพี่สาวทั้งสองคนด้วยความเคารพ
"สวัสดีจ๊ะยูกิ หลับสบายมั้ย"
พี่รถเมล์ส่งยิ้มมาให้
"นอนไม่ค่อยหลับค่ะ สงสัยตื่นเต้น"
ฉันหัวเราะแห้งๆออกไป
"ทำไมสีหน้าดูไม่ค่อยดีเลยค่ะน้อยยูกิ ไม่สบายเหรอ"
พี่ชาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงห่วงใย
" ยูกิไหวค่ะ รีบๆถ่ายๆให้จบ แปปเดียว เดี๋ยวยูกิค่อยมากินยานอน"
ฉันยิ้มออกไปให้พี่เขารู้ว่าฉันไหว ฉันโอเคดี
" ถ้าไม่โอเคบอกพี่ทันทีนะยูกิ อย่าหักโหม"
พี่รถเมล์ลูบหัวฉันอย่างเป็นห่วง เขาเหมือนพี่สาวฉันคนหนึ่งเลยนะ นอกจากพ่อก็มีพี่เขาเนี้ยแหละที่ดูแลฉันเหมือนคนในครอบครัวคนหนึ่ง
" ขอบคุณนะคะพี่รถเมล์ ถ้ายูกิไม่ไหวจะบอกทันทีค่ะ"
@WGjewelry
ฉันมาถึงก่อนเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ตอนนี้ฉันก็ไปหาอะไรดื่มในร้านกาแฟในบริษัทเนี้ยแหละ หรูขนาดมีร้านกาแฟ ร้านอาหารในตัว จริงๆก็คงไม่แปลกเท่าไหร่ เพราะนอกจากเป็นบริษัทแล้ว ด้านหน้ายังมีเครื่องเพชรโชว์พร้อมขายอีก เหมือนห้างๆหนึ่งเลยอ่ะ
"ยูกิดื่มอะไรดี"
พี่รถเมล์ถามขึ้น
"ยูกิขอนมอุ่นๆค่ะไม่หวานนะคะ"
ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อากาศมันเย็นๆจนฉันรู้สึกหนาว อยากดื่มอะไรอุ่นๆนะ
"งั้นนั่งรออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวพี่ไปสั่งให้"
ฉันนั่งรถพี่รถเมล์ ส่วนพี่ชาไปก่อนแล้วละ เห็นว่าไปดูชุดให้ฉัน แล้วก็รายละเอียดงานที่ถ่าย เห็นว่ามีชุดเครื่องเพชร3ชุด แต่ถ่าย2แบบนะ ชุดหน้าร้อน แล้วก็ชุดหน้าหนาว พี่รถเมล์มาแล้วละ ฉันรับนมอุ่นๆมาดื่ม อ้า รู้สึกดีมานิดหนึ่งแล้ว ได้เวลาแต่งตัวแล้วละ ฉันเดินเข้าไปตรงห้องแต่งตัว ใส่ชุดที่ทางเจ้าของงานเตรียมไว้ให้พร้อม
End ยูกิ Talk
เวกัส Talk
ผมตื่นมาควานหาร่างบางแต่ก็ไม่เจอ กลับเจอแต่ความว่างเปล่า เธอลุกไหวผมไม่แปลกใจหรอกก็ผมไม่ได้ทำรุนแรงมากแล้วผมเอาแค่รอบเดียวเอง แต่ว่าเธอไม่ยอมปลุกผมนี่นิ ผมโกรธมากตอนนี้ ผมต้องกลับไปที่บริษัทก่อน เพราะเธอมีนัดถ่ายคอลเลคชั่นเครื่องเพชรตัวใหม่ ตอนบ่าย จริงๆมีตอนเช้าแหละผมโทรไปเลื่อนเองเพราะผมกะจะไปส่งยัยแสบเอง แล้วดูสิได้ผมแล้วมาทิ้งกันเฉยอ่ะ ทำแบบนี้ไม่ได้ผมไม่ยอม
ผมแต่งตัวเสร็จก็หยิบกุญแจรถแล้วขึ้นลิฟท์ลงมาชั้นล่าง ถึงรถผมก็เปิดประตูขับออกไปทันที
@WGjewelry
ผมมาถึงบริษัทก็จอดรถตรงชั้นผู้บริหาร ก็คือบริษัทผมมันเป็นตึก12ชั้น ผมก็ขับไปจอดชั้นบนสุด เหตุผลเพราะขี้เกียจเดินไง จบมั้ย
ผมวิ่งไปที่ฝ่ายการตลาดทันที เพราะตรงนั้นมีสตูถ่ายภาพอยู่แล้ว ผมคงมาทันพอดีสินะ เพราะนางแบบยังไม่ออกมาเลย ผมเดินไปนั่งตรงจอมอนิเตอร์ ทุกคนกล่าวทักทายผมกันหมดแต่ผมไม่มีอารมณ์จะสนทนาด้วยตอนนี้เลยทำได้แค่พยักหน้าให้เฉยๆ
"นางแบบมาแล้วค่ะ"
หือ มาแล้วเหรอ ตอนนี้ยัยแสบกำลังเดินออกมาตรงทางเข้าประตู อึ้งงงงง สวยมาก ทำไมสวยแบบนี้ คงไม่ใช่แต่ผมที่อึ้งมองเธอ พนักงานคนอื่นๆก็มองเธอด้วยสายตาชื่นชมไม่แพ้กัน แล้วทำไมผมต้องหงุดหงิดที่มีคนมองเธอละ ก็เธอเป็นเมียผมไง ผมหวงเว้ยยย แล้วชุดนี่คืออะไร โชว์ไหล่โชว์นม แล้วดูช่วงล่าง สั้นขนาดนั้น
"ไปเปลี่ยนชุด"
ทุกคนหันมามองหน้าผมเป็นตาเดียว มองทำไมวะ ก็กูไม่ชอบไงวะ มันโป๊ไง
"ไม่ได้ยินเหรอ บอกให้ไปเปลี่ยนชุดไง"
หลังจบจากเสียงของผมทุกคนก็กุลีกุจอพานางแบบออกไปเปลี่ยนชุด ยัยแาบมองผมอย่างไม่เข้าใจว่าเปลี่ยนทำไม
"เดี๋ยว เอาชุดที่มิดชิดที่สุดนะ ผมไม่ชอบชุดโป๊ "
ผมพูดออกไปช้าๆเน้นๆ จริงๆคือข้ออ้างนั้นแหละ ผมไม่ชอบให้เธอโชว์เนื้อหนังมังสาหรอกนะ ผมไม่ได้ใจกว้าง
ฟู้ววววววววว
แล้วดูแต่ละคนมองผม มองแบบแปลกๆ คงเพราะปกติเวลานางแบบนุ่งน้อยห่มน้อยผมชอบละมั่ง
ผมพ่นลมหายใจออกมา หงุดหงิดโว๊ยยย
แล้วตอนนี้ยัยตัวแสบก็กลับเข้ามาอีกครั้ง อืม ค่อยดูได้หน่อย มันเป็นชุดเดรสสีแดงเพลิง ปิดไหล่ ช่วงล่างก็ยาวไปจนถึงเท้า แต่ผมไม่ชอบใจตรงหน้าอกเท่าไหร่ ยัยแสบนี่ก็หน้าอกน้อยๆซะที่ไหน ของแท้พ่อแม่ให้มานี่มันเยอะขนาดนี้มะ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องโชว์เครื่องประดับบนคออ่ะนะ ผมจะให้ใส่ชุดแม่ชีแล้วละ เห้อ
2ชั่วโมงผ่านไป...
"ดีครับ สวยมากครับคุณยูกิ เรียบร้อยแล้วครับ"
ตอนนี้ผมก็นั่งมองการถ่ายของยัยแสบ มืออาชีพแหะ ไม่บ่นเลยให้ทำท่าไหนก็ทำ ผ่านมา2ชั่วโมงน้ำก็ไม่แตะ กลัวงานไม่เสร็จ เออ ผมก็พูดไม่ออกแหะ แต่รู้สึกยัยแสบสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อยู่ๆยัยแสบก็ล้มตึงลงไป
"เห้ยยยย คุณยูกิ"
ลูกน้องของผมตะโกนเรียกยูกิที่ตอนนี้ล้มลงไปตรงจุดที่เธอถ่ายแบบอยู่ ทุกคนกรูวิ่งเข้าไปหาเธอ ผมก็วิ่งเข้าไปหาเธอ ก่อนที่ไอ้ต้าร์ช่างกล้องของผมจะเข้าไปอุ้มยัยแสบที่กำลังนอนไม่ได้สติอยู่ ผมก็พูดตะโกนออกไป
"หยุด อย่าแตะต้องตัวยูกิ"
- Writer
