Chapter 22 ผู้ชายที่ไม่มีค่า

1167 Words

‘ย่ะ ฉันห่วงแกไม่ได้หรือไง อ้อนี่ รู้หรือเปล่าว่าฉันอยู่ไหน ทำอะไรอยู่’ “หา” ขุนพลเริ่มโวยวาย “แล้วผมจะไปรู้ได้ยังงะ” พูดไม่ทันจบ แม่ก็กดสลับกล้องเป็นกล้องหลัง ทำให้ชายหนุ่มได้เห็นเด็กทารกหญิงตัวน้อยนอนส่งเสียงเอะ เอะ อยู่บนฟูกนอนเด็กสีชมพู ดวงตากลมโต แก้มยุ้ย ๆ ของเด็กหญิง ทำให้หัวใจของชายหนุ่มสั่น ‘น่ารักใช่มั้ยล่ะ แกไม่เคยเห็นลูกหม่อนแบบเรียลไทม์เลยนี่’ เสียงของแม่สั่นเครือนิดหน่อยด้วยความสงสารลูกชาย แต่รุ่งฤดีก็รู้ว่าที่โดนกีดกันอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะทำตัวเองทั้งนั้น! สีหน้าสะเทือนใจปนเว้าวอนของขุนพลทำให้รุ่งฤดีต้องแอบเช็ดน้ำตา ก่อนที่หล่อนจะเห็นลูกยกนิ้วขึ้นมาลูบหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองอย่างอ่อนโยน เป็นโมเม้นต์ที่รุ่งฤดีไม่เคยเห็นมาก่อนเลย นี่สินะ สายตาของความเป็น ‘พ่อคน’ ขุนพลไม่เคยเห็นตัวจริงของลูกสาวหรือเห็นคลิปไลฟ์สดจริง ๆ นั่นแหละ เพราะเขาถูกบล็อกทางโซเชียลจากลูกไหมทุก ๆ ทา

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD