Chapter 3 Sex appeal (1)
1576 Words
Chapter 3
Sex appeal (1)
ไร่ต้นน้ำบ้านต้นกล้า…
รถจิ๊ปยกสูงเลี้ยวเข้าไปตามทางดินเล็ก ๆ ที่สองฟากข้างยังเขียวรื่นไม่เปลี่ยนไปจากวันวาน รถแล่นไปอย่างช้า ๆ จนกระทั่งจอดสนิทที่หน้าเรือนหลังน้อย ติณณภพดับเครื่องยนต์แล้วลงจากรถ พร้อมกับที่ร่างเล็ก ๆ สามคนต่างวิ่งกรูกันมาห้อมล้อมคุณพ่อเอาไว้ราวกับไม่ได้เจอหน้ากันมานานมาก
ชายหนุ่มโอบกอดลูก ๆ ทั้งสามเอาไว้เพราะกลัวจะมีคนใดคนหนึ่งน้อยใจ ลูกสาวคนโตคือตุลยดาวัยล่วงเข้าเจ็ดขวบกำลังช่างเจรจา สองแฝดคือก้องภพและกฤษดาวัยห้าขวบเศษ ที่ช่างพูดไม่ต่างจากพี่สาว ทั้งสาวน้อยและหนุ่มน้อยต่างโอบอุ้มสตรอว์เบอรีมาเต็มอุ้งมือ หลังจากที่พากันไปเก็บผลไม้ในแปลงเล็ก ๆ ข้างบ้าน
“ปาป๊าขา ตั้งโอ๋เก็บสตรอว์เบอรีมาเผื่อปาป๊าด้วยค่ะ”
“ต้นกล้าก็เก็บมาฝากปาป๊าด้วยครับ”
“ของต้นน้ำด้วยครับปาป๊า”
ต่างแย่งกันเอาใจคุณพ่อ ติณณภพหัวเราะอย่างเอ็นดู มันล้นมือใหญ่ ๆ ของเขาจนต้องถอดหมวกออกมาใส่ผลไม้สีแดงสวยลูกโต ๆ แววตาเข้มไล่มองสบตาไปยังแววตากลมโตที่มองมาอย่างใสซื่อ ก่อนเขาจะชวนเด็ก ๆ เข้าบ้าน
“คุณแม่จ๋าทำอะไรอยู่เหรอครับ”
“พับเสื้อผ้าอยู่ค่ะ”
ติณณภพคาดเดา หล่อนคงเตรียมเสื้อผ้าให้เขา จากที่โทร.มาเล่าให้พิมพ์ลดาฟังตอนกำลังขับรถมาที่นี่ ทั้งสี่คนพากันเดินเข้าไปในบ้าน และเสียงเจื้อยแจ้วก็ดังไปก่อนตัว
“แม่จ๋าค้าบบบ ปาป๊ามาแล้วค้าบบบบ”
พิมพ์ลดาชะโงกหน้าออกมาดูตามเสียงของจอมแสบ ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่หล่อนจัดเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าไว้อย่างเรียบร้อย พร้อมนำไปให้ตามคำขอของแดนดิน
“เสร็จพอดีเลยค่ะ พี่ติณห์จะไปเลยหรือเปล่าคะ”
หล่อนใจร้ายกับเขาอีกแล้ว ติณณภพมองลูก ๆ ที่ยืนกันหน้าสลอน ไม่ยอมห่างกายเขาไปไหน ก่อนเขาจะออกอุบายเพื่อให้จอมรู้มากทั้งสามไปจากตรงนี้
“ปาป๊าจะไปหาลุงช้าง…ลุงช้างบอกอยากกินสตรอว์เบอรี พวกหนูไปช่วยกันเก็บมาให้ลุงช้างสักตะกร้าได้ไหมครับ”
“ได้คับ/ได้เลยค่ะ”
ทั้งสามคนประสานเสียงรับคำ ยิ้มจนตาหยี ก่อนสาวน้อยตุลยดาจะวิ่งไปคว้าตะกร้ามาถือไว้ แล้วจูงมือน้อง ๆ เดินออกไปข้างบ้านเพื่อเก็บสตรอว์เบอรีตามคำขอร้องของคุณพ่อ
เมื่อลับร่างเด็ก ๆ พิมพ์ลดาเหลือบตามองจอมเจ้าเล่ห์อย่างรู้ทัน
“หลอกลูกอีกแล้วนะคะพี่ติณห์”
ชายหนุ่มอมยิ้มเพราะเขาเองก็หาช่องทางได้อยู่เพียงลำพังกับแม่ของลูก ก่อนเขาจะเดินไปสวมกอดหล่อนเอาไว้จากทางด้านหลัง ขโมยหอมแก้มนุ่ม ๆ สูดความสดชื่นเข้าปอดจนเต็มรัก
“พิมพ์จ๋า เมื่อไหร่จะยอมพี่เสียที พี่จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว”
เขาหมายถึงสัมพันธ์ลึกซึ้งที่รอมานาน จนลูกโตเข้าโรงเรียน หล่อนก็ยังไม่ใจอ่อนยอมมีสัมพันธ์กันในแบบสามีภรรยาตามเดิม
“ถ้าพี่ติณห์อยาก จะมีเมียใหม่ก็ได้นะคะ พิมพ์บอกแล้ว เราไม่มีอะไรผูกมัดกัน ใครจะมีใหม่ก็ได้ แล้วก็ห้ามหึงหวงกันด้วย”
“ไม่ พี่จะไม่ยอมมีเมียใหม่ จะรอจนกว่าจะได้กินเมียตัวเองอีกครั้ง”
หล่อนหัวเราะเบา ๆ แหงนเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่กอดตนเอาไว้จนแน่น
“ระวังจะรอเก้อนะคะ”
“ถ้าพี่ทนไม่ไหวขึ้นมาจริง ๆ ระวังเอาไว้ให้ดี พี่จะฉุดเธอไปทำเมีย”
“อุ๊ย กลัวจังเลยค่ะ”
หล่อนทำสีหน้าและน้ำเสียงท้าทาย จนคนมองต้องขบริมฝีปากอย่างคาดโทษ เขาได้แต่หวังเอาไว้ว่าสักวันโอกาสจะเป็นของตน แล้วเขาจะมอบความรักให้หล่อนแบบข้ามวันข้ามคืน ชนิดลุกขึ้นจากเตียงไม่ไหวเลยทีเดียว
สองหนุ่มสาวมองผ่านช่องหน้าต่างไปยังแปลงสตรอว์เบอรี เห็นลูก ๆ กำลังช่วยกันเลือกผลสตรอว์เบอรีกันอย่างขะมักเขม้น เป็นภาพที่เห็นแล้วทำให้ต่างคลี่ยิ้มออกมาพร้อมกัน ความสุขซึมซาบอยู่ในใจที่ต่างเก็บกันและกันเอาไว้ เพียงแต่วันนี้ไม่ได้ใช้ชีวิตในแบบสามีภรรยาเหมือนวันวาน
+++++
เปมนีย์จอดรถที่หน้ารั้วบ้านหลังหนึ่ง เถาพวงชมพูห้อยระย้าสีชมพูเด่นเลื้อยเกาะไปตามแนวรั้วจนสุดอาณาเขตตัวบ้าน หล่อนลงจากรถแล้วกดกริ่งเรียกคนข้างใน สักพักก็มีแม่บ้านวิ่งออกมารับหน้า
“สวัสดีค่ะ คุณลูกปลา”
“สวัสดีค่ะคุณป้า ลูกปลามาหาพี่แสนค่ะ"
หล่อนมาตามคำสั่งของเจ้านายที่ส่งข้อความไปหา เขาบอกมีเรื่องด่วนจะปรึกษา และนัดหล่อนให้มาที่นี่ แม่บ้านเปิดประตูให้แขกคนสำคัญแล้วรอให้เปมนีย์เดินเข้าไปก่อน จากนั้นจึงปิดประตูรั้วแล้วล็อกเอาไว้ตามเดิม ระหว่างทางเดินที่ทอดยาวเข้าสู่ตัวบ้าน กลิ่นดอกแก้วโชยมาระเรี่ยอยู่รายรอบกาย เปมนีย์สูดกลิ่นหอม ๆ นั้นเข้าไป แววตาคู่สวยมองไปยังสวนเขียวรื่นที่โอบล้อมตัวบ้านเอาไว้อย่างกลมกลืน เพียงแค่เข้ามาในอาณาเขตของพัทธดนย์ หล่อนก็สัมผัสได้ถึงความสดชื่นตั้งแต่ก้าวแรกที่ย่างกรายเข้ามา
“เดี๋ยวป้าไปตามคุณแสนให้นะคะ”
บอกกับคนที่กำลังจะหย่อนกายนั่งลงตรงมุมรับแขก เปมนีย์มองสำรวจไปรอบ ๆ บ้านโทนสีอบอุ่นที่เข้ากันกับสวนภายนอกอย่างน่าทึ่ง รอไม่นานนักแม่บ้านคนเดิมก็เดินกลับมา ส่งยิ้มมาให้แขกของเจ้านาย
“คุณแสนรออยู่ที่ห้องออกกำลังกายค่ะ เขาให้คุณลูกปลาไปหาเขาที่นั่น”
“หืม…”
เปมนีย์ทำหน้างง นัดมาคุยงานแต่กลับให้ไปคุยที่ห้องออกกำลังกาย เขาช่างแปลกคน หล่อนคิดพลางเดินตามแม่บ้านไปยังจุดนัดพบ เมื่อมาถึงห้องออกกำลังกายแม่บ้านก็ปล่อยหล่อนไว้เพียงลำพัง
หญิงสาวผลักบานประตูเข้าไป ภาพแรกที่เห็นคือพัทธดนย์กำลังวิดพื้นรัว ๆ โดยไม่สนใจการมาของหล่อน และการที่เขาอยู่ในชุดกางเกงวอร์มขายาวพอดีตัวเน้นต้นขาแน่นหนั่น เสื้อกล้ามสีขาวที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อจนแนบลู่เข้าหาลำตัว กล้ามแขนเป็นมัด ๆ ดูแข็งแรง และเหงื่อที่ไหลย้อยมาตามแนวสันกราม ลมหายใจแรง ๆ ที่ฟังแล้วอ่อนระทวย ทั้งหมดนี้ทำให้หล่อนเผลอยืนมองอย่างลืมตัว ให้ตายสิ เซ็กส์แอพพรีลนั้นคืออะไร เขาดูเซ็กซี่จนหล่อนจินตนาการไกล ลืมไปสิ้นว่าเขานัดมาด้วยเรื่องอะไร
“จ้องจนจะกินพี่เข้าไปอยู่แล้วนะ ยัยหื่น”
เสียงนั้นปลุกหล่อนขึ้นมาจากห้วงภวังค์ จนต้องรีบเอานิ้วเช็ดใต้จมูกตัวเองว่ามีเลือดพุ่งออกมาหรือไม่ อายจนหน้าแดงร้อนผ่าวเมื่อแววตาคมเข้มมองมาอย่างล้อเลียน และหล่อนก็รีบเบี่ยงเบนสถานการณ์ด้วยการทำเป็นของขึ้น
“นัดลูกปลามาคุยงาน แล้วนี่อะไรคะ ถ้าจะออกกำลังกายลูกปลาก็จะกลับล่ะค่ะ ไม่น่าขับรถมาให้เสียเวลาเลย”
เขารู้ว่าหล่อนโกรธกลบเกลื่อนที่เผลอมองเขาด้วยสายตาหื่น ๆ ก่อนหน้านี้ จึงแสร้งวิดพื้นต่อราวกับว่ายังไม่ครบรอบที่ตั้งเป้าเอาไว้ ราวต้องการแกล้งให้หล่อนมองจนเลือดหมดตัว เปมนีย์มองคนที่หายใจเข้าออกแรง ๆ ก่อนทำท่าจะหันหลังกลับออกไปจริง ๆ
“พี่แสน! ลูกปลาจะกลับจริง ๆ แล้วนะคะ”
“เดี๋ยวสิครับ รอให้ครบเซ็ทก่อน ใกล้แล้ว…อูยยย…ใกล้ถึงแล้ว”
หล่อนทำตาพอง เมื่อคนขี้แกล้งทำเสียงครวญครางราวกับกำลังทรมานกับการทำกิจกรรมอะไรสักอย่าง ซ้ำยังครางออกมาเสียงดังจนหล่อนเลิ่กลั่ก
“พี่แสน!”
“อะ…อูววว…ถึงแล้ว”
“พี่แสน! ยังจะ”
เปมนีย์เหลียวซ้ายมองขวาอย่างเลิ่กลั่ก หล่อนกลัวว่าจะมีคนพรวดพราดมาได้ยิน แล้วเข้าใจผิดคิดว่าหล่อนกับเขากำลังเล่นอะไรพิเรนทร์กันอยู่ และเมื่อหันกลับมาก็ต้องผงะตกใจ เมื่อเจ้าของร่างสูงใหญ่นั้นมายืนอยู่ตรงหน้าหล่อนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
หล่อนมองใบหน้าคมคร้ามที่ชุ่มชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อ ทำไมเขาดูหล่อและมีเสน่ห์ขึ้นเป็นกองเมื่ออยู่ในสภาพแบบนี้ คิดพลางหลุบตาลงต่ำ แต่แล้วหัวใจสาวต้องเต้นแรงสั่นไหว เมื่อหนีข้างบนมาเจอกับแผงอกกำยำแน่นหนั่นที่เสื้อสีขาวแนบลู่อยู่กับผิวกาย ตาย หล่อนตายแน่ ๆ คราวนี้ อายจนมือไม้เงอะงะ และเขาต้องจับได้ว่าหล่อนกำลังเขินจนไปไม่เป็นเช่นนี้
- Writer
