Chapter 11
เริ่มหวงแล้วนะ (2)
ตรงมุมพักผ่อนที่เปิดโล่ง ข้าง ๆ คือสวนเขียวรื่นของแมกไม้หลากหลายสายพันธุ์ สายลมโชยเอื่อยพัดมาระเรี่ยผิวกายพอให้สดชื่น ทำให้บรรยากาศในยามบ่ายไม่ร้อนมากนักแม้จะอยู่นอกห้องแอร์
"พี่แสนลองดูกองนี้นะคะ ลูกปลาว่าราคามันสูงผิดปกติ เมื่อเทียบกับราคากลางในตลาด"
เปมนีย์หันไปมองคนข้างกาย ในขณะที่เขาขยับเข้ามาใกล้แล้วนั่งซ้อนอยู่ข้างหลัง วงแขนกว้างกอดเกี่ยวร่างนุ่มเอาไว้ เอาคางเกยใหล่บางแล้วทำทีเป็นหยิบเอกสารขึ้นมาชุดหนึ่ง
"ไหนดูซิ ผิดปกติยังไง เก้าอี้ตัวละหมื่นหรือเปล่า"
"พี่แสน! ไปนั่งตรงโน้นเลย เดี๋ยวคุณลุงคุณป้าเห็น"
"เรียกคุณพ่อคุณแม่สิครับ เธอควรหัดไว้ให้ชิน เพราะอีกหน่อยก็ต้องเรียกอยู่ดี"
หล่อนพยายามบิดตัวออกจากอ้อมกอดอบอุ่น สายตาล่อกแล่กก็มองไปยังมุมที่อาจจะมีคนโผล่พรวดเดินมาเห็น
"ถ้าพี่รุ่มร่ามแบบนี้ ลูกปลาจะหอบงานไปทำที่บ้านแล้วนะคะ ไหนบอกจะเรียบร้อยตอน
