หลังจากฝ่ารถติดกว่าจะถึงบ้านก็ใช้เวลาหลายชั่วโมง...
“ทำไมจะกลับบ้าน ไม่บอกแม่ก่อนเลย” มินดา เดินเข้ามาสวมกอดลูกสาวคนเดียวด้วยความคิดถึง
“เซอร์ไพรส์ไงคะ” ดวงตามองไปรอบ ๆ ตัวบ้านหลังใหญ่เพื่อมองหาคนเป็นพ่อ
“พ่อยังไม่กลับอีกเหรอแม่”
“ใช่ ช่วงนี้งานที่บริษัทเยอะน่ะ กลับบ้านมาเหนื่อย ๆ มีอาไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อนไป เดี๋ยวแม่ทำของโปรดให้หนูรอ”
“ค่ะ” ร่างเล็กเดินขึ้นไปบนห้องนอนของเธอ ดวงตามองไปรอบ ๆ ห้องที่คุ้นเคย สายตาสะดุดกับรูปภาพที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหนังสือ หยิบรูปขึ้นดูด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ทำอะไรอยู่นะ ปานนี้ลืมกันไปแล้วหรือยัง” มีอาบ่นพึมพำคนเดียว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาใครบางคนที่ตอนนี้เธอคิดถึงสุดหัวใจ
รอสายไม่นานปลายสายก็กดรับ
#บทสนทนา
“ลืมน้องสาวคนนี้ไปยังคะ”
(ใครจะลืมได้ล่ะครับ)
“พี่ เซนต์ ก็ปากหวานแบบนี้ตลอด แล้วอย่างนี้มีอาจะเลิกชอบพี่ได้ยังไง” ใบหน้าสวยยิ้มไม
