หลังจากที่หอบร่างกายออกมาจากห้องน้ำเรียบร้อยมีอาก็เดินกลับไปที่โซฟาหยิบเศษเสื้อผ้าที่เขาฉีก ขึ้นมาสวมใส่จะได้รีบกลับคอนโด
“ชู้เธอเนี่ยโทรมาไม่หยุดเลยนะ รับซะดีไหม?” ไวฟายนั่งมองมีอาเบะปากพูดด้วยสีหน้ากวน ๆ
“อย่านะ!” เมื่อเห็นว่าโทรศัพท์เธออยู่ในมือเขา มีอาก็รีบเข้าไปแย่ง แต่ไวฟายกลับหลบก่อน
“หึ หวงจังเลยนะ แตะต้องไม่ได้เลย”
“ใช่” คำตอบเธอทำเอาเขาขบกรามแน่น ไม่พอใจในคำตอบของเธอเป็นอย่างมาก ทั้งที่อยู่กับเขา มีอะไรกับเขา แต่กลับหวงอีกคนจนออกหน้าออกตา
เคร้ง!
“นี่นาย!” มีอามองโทรศัพท์ที่ถูกคนใจร้ายโยนลงพื้นแตกกระจายไม่เหลือชิ้นดี มีอาตวัดสายตากลับไปมองไวฟายด้วยสีหน้าไม่พอใจ แต่เขายักคิ้วให้เธอกวน ๆ จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“อุ๊ย! มือลั่น” ไวฟายเลียนแบบคำพูดมีอาที่เคยพูดกับเขา
“เลว”
“รู้ตัวครับว่าเลว ไม่ต้องย้ำหรอก” มือหนาจับแขนเธอกระชากเข้ามาใกล้ ๆ
“ปล่อย! ฉันจะกลับ”
“ใครใช้ให
