บทที่ 21 เผื่อใจไว้

1830 Words

"น้ำค่ะ" ฉันเดินไปทำหน้าที่ของตัวเองโดยการเสิร์ฟน้ำให้พวกพี่ๆ และเพื่อนๆ ที่กำลังซ่อมบำรุงอาคารของโรงเรียนแห่งนี้ เรียกได้ว่ามีหลายจุดที่ต้องซ่อมแซมกันใหม่ เช่น หลังคาที่มีรอยรั่วหลายจุดทำให้มีน้ำซึมเข้าไปในห้อง กำแพงและตัวอาคารที่เก่าโทรมจนต้องทาสีใหม่ พวกเราจัดการรีโนเวตให้หมด แต่คงจะมีแต่สนามเด็กเล่นของเด็กๆ ที่ทางค่ายไม่มีงบพอจะเปลี่ยนเครื่องเล่นให้ใหม่ จึงทำได้แค่ขัดๆ ถูๆ ให้มันสะอาดกว่าเดิมเท่านั้น "ขอบคุณค่ะ" รุ่นพี่ที่กำลังทาสียิ้มตอบแล้วรับน้ำไปจากถาดที่ถือ ฉันถึงพยักหน้ายิ้มให้กลับแล้วไปเสิร์ฟให้คนอื่นๆ ต่อ "น้องนิชาครับ" ฉันที่กำลังเสิร์ฟอยู่โซนทาสีต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงของรุ่นพี่หนุ่มที่กำลังซ่อมหลังคาเรียกชื่อ ฉันคิดว่าพี่เขาคงอยากได้น้ำจึงรีบสับขาเดินไปเสิร์ฟทั้งที่ไม่ใช่โซนที่ตัวเองต้องรับผิดชอบ แต่ที่แปลกไปกว่านั้นคือพี่เขารู้จักชื่อฉัน ทั้งที่ฉันไม่รู้สึกคุ้นหน้าเขาเ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD